Α) Qatar-gate

Στο σκάνδαλο Qatar-gate ο πρώτος που πλήττεται είναι η Ε.Ε. και κυρίως οι ευρωπαϊκοί θεσμοί. Η περίπτωση του Κατάρ, από την απόφαση να πάρει το μουντιάλ μέχρι και την ωραιοποίηση των άθλιων εργασιακών συνθηκών, βασίζεται στην εκδοχή πως το χρήμα αγοράζει τα πάντα -κάτι που έρχεται σε αντιδιαστολή με τις αρχές και τις αξίες στις οποίες οικοδομήθηκε η Ε.Ε..

Αυτό το σκάνδαλο δεν θα είναι ούτε το πρώτο ούτε το τελευταίο. Όπως, μάλιστα, έλεγε χαρακτηριστικά και η γιαγιά ενός φίλου μου, τις κλειδαριές στις πόρτες δεν τις βάλαμε για τους κλέφτες αλλά για μας. Όμως, το κύρος της Ε.Ε. θα πρέπει να διαφυλαχθεί από αυτό αλλά και κάθε αντίστοιχο σκάνδαλο, ειδάλλως, η εντύπωση ενός κλειστού, απομονωμένου και προσοδοθηρικού συστήματος -που αποφασίζει και ροές χρήματος-, με περιφερόμενους λομπίστες και ντίλερς, αίρει την εμπιστοσύνη των ευρωπαϊκών κοινωνιών προς την Ε.Ε. με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Πώς διασφαλίζεται η εμπιστοσύνη;

1)Όλα στο φως: Δεν θα πρέπει να μείνει ουδεμία σκιά ή αμφιβολία περί συγκάλυψης και αυτό θα πρέπει και να φανεί σαφές όσο και εντιμότητα της γυναίκας του Καίσαρα.

2) Δίκαιη Απόδοση ευθυνών: Η αμερόληπτη και ανεξάρτητη δικαιοσύνη είναι πολύτιμη και για τη δίκαιη κατανομή ευθυνών αλλά και για τη διατήρηση της εμπιστοσύνης στους θεσμούς και το ευρωπαϊκό οικοδόμημα.

3)Θεσμικό πλαίσιο -αναθεώρηση: Επί του συγκεκριμένου, παρά την αυστηρότητα στους κανόνες διαφάνειας και την οριοθέτηση των σχέσεων με τα lobbying groups, είναι σαφή τα κενά προς χώρες εκτός της Ε.Ε. και θα πρέπει να καλυφθούν.

4)Δημοκρατία & κράτος δικαίου: Οι περίφημοι συμβιβασμοί εντός της Ε.Ε. έχουν αποκτήσει χαρακτηριστικά ανατολίτικου παζαριού· θα ψηφίσουμε αυτό, δώσε μας εκείνο. Πάρε εσύ την Τράπεζα, θα πάρω εγώ το Κοινοβούλιο, να πάρει ο Χ την Επιτροπή και θα πάρει ο Χ το Συμβούλιο, ή μην ξεχνάμε για παράδειγμα ότι αλλιώς εκφράστηκαν οι ευρωπαίοι πολίτες και άλλον τελικά είδαν να αναλαμβάνει την ηγεσία, διαψεύδοντας τις ελπίδες για εκπροσώπηση μέσα από κοινές εκλογές.

Σε κάθε άλλη περίπτωση, το οικοδόμημα των Βρυξελλών θα θυμίζει περισσότερο την ταινία Matrix, με τους μηχανισμούς πλέον να μας εκδικούνται. Γιατί λοιπόν οι ομάδες συμφερόντων, ανεξέλεγκτες και παντοδύναμες, έχουν βρει όλα τα απαραίτητα γρανάζια να λαδώσουν για να κινήσουν τη μηχανή, όσο η γραφειοκρατία της Ευρώπης απλώς ανατροφοδοτεί τη λειτουργία με όρους προσωπικές επιβίωσης αντί με δημοκρατικούς όρους εκπροσώπησης των πολλών.

Β) Καϊλή-Gate

To ίδιο σκάνδαλο στην Ελλάδα αποκτά άλλη ονομασία (Καϊλή-Gate), διότι η εμπλεκόμενη είναι, πέρα από αντιπρόεδρος του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου, και Ελληνίδα στην καταγωγή. Η εμπλοκή αυτή δεν τιμά ούτε την παράταξή μου του ΠΑΣΟΚ ούτε τη χώρα. Τουναντίον, από τα μέχρι τώρα στοιχεία είναι εξόχως προσβλητική. Καλώς έγινε γνωστό στους μη παροικούντες την Ιερουσαλήμ ότι η κα Καϊλή είναι εδώ και καιρό ξένο σώμα στο ΠΑΣΟΚ και λειτουργεί ως δούρειος ίππος της ΝΔ. Άλλωστε, τα γεγονότα είναι αδιαμφισβήτητα, από την προσπάθειά της να υποβαθμίσει την παράνομη παρακολούθηση του Νίκου Ανδρουλάκη νωρίτερα από κάθε πολιτικό της ΝΔ μέχρι και τα ψηφίσματα στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο και τις θέσεις της για τις εργασιακές συνθήκες στο Κατάρ. 
Όμως αυτό δεν είναι το μείζον, διότι κάτι αντίστοιχο θα μπορούσε να συμβεί και σε κάποιον που βρίσκεται στην πρώτη γραμμή του κόμματος. Ή μπορεί να το συναντήσουμε και σε πολιτικούς άλλων κομμάτων. Το ζητούμενο είναι το πώς αντιδρά το κόμμα σε ένα τέτοιο γεγονός, συγκαλύπτει ή αναλαμβάνει την πολιτική ευθύνη; Η ρητή καταδίκη, η άμεση διαγραφή της κας Καϊλή και η μέγιστη δυνατή απόσταση χωρίς αστερίσκους από φαινόμενα αυτού του είδους είναι η δεδομένη και ορθή πολιτική επιλογή.

Γ) Μητσοτάκης-gate

Η συσχέτιση που θα κάνω παρακάτω με το σκάνδαλο των υποκλοπών, το λεγόμενο Μητσοτάκης-gate, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και ατυχής από τον αναγνώστη. Πράγματι, πρόκειται για μία τελείως διαφορετική περίπτωση, με συνεχείς αποκαλύψεις και τελευταία την παρακολούθηση του κου Χατζηδάκη και την κυβέρνηση να μην αρνείται πλέον ότι το κέντρο παρακολουθήσεων ήταν το ίδιο το κράτος. Όμως, αυτό που θέλω να τονίσω και να συγκρίνω είναι η πολιτική αντίδραση στο σκάνδαλο, διότι εν προκειμένω η ΝΔ επιλέγει να κρατήσει τα πάντα στο σκοτάδι, ενώ υποπίπτει σε αλλεπάλληλα ψεύδη που αποκαλύπτονται και επιλέγει να απενεργοποιεί (ΑΔΑΕ) ή να ελέγχει (ΕΑΔ) τα λεγόμενα θεσμικά αντίβαρα (ελεγκτικοί μηχανισμοί). Η δε δικαιοσύνη αναλώνεται περισσότερο χρόνο στην έρευνα της ερευνητικής δημοσιογραφίας παρά στην ίδια την υπόθεση.

Το ΠΑΣΟΚ θα ξεπεράσει και αυτό τον σκόπελο, έχοντας ως γενική αρχή να σηκωθεί το καπάκι και να εντοπιστεί κάθε κατεργάρης ανεξαρτήτως κομματικού προσήμου· άλλωστε οι κατεργάρηδες ανήκουν σε ένα μαντρί αλλά συνήθως κατοικούν σε περισσότερα. Να τελειώνουμε με τους κατεργαρέους και να ξεκαθαρίσουμε ότι θέλουμε να λάμψει παντού το φως της διαφάνειας, χωρίς διάκριση σε ημέτερους και μη. Γιατί αυτό έχει ανάγκη σήμερα η Ελλάδα. Σε αντίθεση με τη ΝΔ που, στην περίπτωση των υποκλοπών, έχει επιλέξει σύσσωμη την ομερτά.