Καταθέσεις και διαπραγματεύσεις

Αντώνης Τριφύλλης 28 Οκτ 2015

‘’Αμφιβολίες το μυαλό μου βασανίζουνε πολλές,

αμφιβολίες τρελές’’

Γρηγόρης Μπιθικώτσης

 

Το ξέρουμε όλοι πια. Αν δεν γίνει ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών μέχρι το τέλος του έτους, οι καταθέσεις άνω των 100.000 ευρώ θα κουρευτούν. Και επειδή, όπως φαίνεται, αυτές αφορούν κυρίως καταθέσεις μικρομεσαίων επιχειρήσεων – οι μεγάλες τα διαχειρίζονται σε ξένες τράπεζες και κάποιες έχουν μεταφέρει τις έδρες τους -, το πλήγμα θα είναι θανάσιμο για την οικονομία και την απασχόληση. Γιατί, θυμίζω, οι συστημικές μας τράπεζες περνάνε στις διαδικασίες της τραπεζικής ένωσης από τη νέα χρονιά. Γι’ αυτό ο Ντράγκι έχει προτείνει τα χρήματα για την ανακεφαλαιοποίηση να αποσυνδεθούν από την πρώτη αξιολόγηση, μια και είναι φανερό ότι κάτι δεν πάει καλά με αυτήν.

Ο Γιώργος Σταθάκης, μετά την άκαρπη συνάντηση με τους δανειστές, έβγαλε από το τσεπάκι του την «πολιτική» διαπραγμάτευση, ως λύση για τη μη έγκαιρη εφαρμογή των προαπαιτουμένων της πρώτης αξιολόγησης. Κάτι είπε και ο πρόεδρος Ολάντ για τα κόκκινα δάνεια, περπατώντας στο κόκκινο χαλί αγκαλιά με τον κόκκινο Τσίπρα. Και το EuroWorking Group ανεβλήθη.

Αμφιβολίες πολλές με κατέκλυσαν αν τελικά η καθυστέρηση είναι εσκεμμένη ή ελεγχόμενη. Θα μου πείτε, ποιος θέλει την κυπριακή τραγωδία στο σπίτι μας. Ολοι την ξορκίζουν. Μήπως όμως δεν είναι έτσι τα πράγματα;

Το επόμενο ερώτημα είναι ποιοι θα επιθυμούσαν να συμβεί αυτή η καταστροφή, που θα πάει πίσω όχι μόνο την οικονομία, αλλά και το κύρος της Ενωσης. Για να ανιχνεύσουμε κάπως την κατάσταση, θα πρέπει να «ακολουθήσουμε» το χρήμα. Δηλαδή ποιος ωφελείται από μια τέτοια εξέλιξη.

Σίγουρα όχι οι καταθέτες. Σίγουρα ούτε οι τράπεζες, μια και η ισχνή επιστροφή των καταθέσεων, ακόμη και αυτή, θα σταματήσει.

Ο πρώτος «ύποπτος» είναι στο Βερολίνο. Ο δεύτερος, στην Αθήνα.

Ο πρώτος λοιπόν, αν υπάρξει κούρεμα, θα δει το δάνειο του τρίτου πακέτου να μειώνεται. Θα δει επίσης να ξανανοίγει ο δρόμος για την «προσωρινή έξοδο» του ανίκανου αδελφού. Επίσης, θα δει το τέλος της αντιπαθούς κυβέρνησης να επιταχύνεται.

Αλλά και ο άλλος έχει τους λόγους του. Θα αποδυναμώσει τις τράπεζες ακόμη περισσότερο και θα επιτύχει – πιστεύει – τον στόχο για έλεγχό τους. Τώρα που ξεμπέρδεψε με τον έλεγχο των πρώτων αντιπαθών ανεξάρτητων Αρχών. Και θα ικανοποιήσει το εκλογικό του κοινό, που το αποτελούν άνθρωποι χωρίς καταθέσεις, όπως δηλώνουν στελέχη του. Κυνικά.

Τελικά, ποιος από τους δυο κρύβεται πίσω από την πράξη καταστροφής για την οικονομία και εξευτελισμού της ευρωζώνης; Ο πρώτος; Ο δεύτερος; Μήπως και οι δύο;

Ελπίζω όλα αυτά να είναι ανοησίες αγχωτικού γέροντος. Και απλά οι καθυστερήσεις να είναι αθώες καθυστερήσεις ανικανότητας. Αλλά άκρως επικίνδυνες. Και για την Ελλάδα και για την ευρωζώνη. Θα φανεί.