Οι πρώτες δύο περίοδοι της σειράς «Καταστροφές και θρίαμβοι» που προβλήθηκαν αυτή την εβδομάδα πυροδότησαν ήδη μια μεγάλη συζήτηση γύρω από την πραγματική διαδρομή του Ελληνικού κράτους που γιόρτασε φέτος τα 200 του χρόνια. Αποτελεί μια σπουδαία προσφορά σε μια επέτειο που, όπως έπρεπε άλλωστε να γίνει, δεν αποτέλεσε μόνο πηγή αυτοθαυμασμού των Ελλήνων αλλά και ιστορικής αυτογνωσίας, αναγκαίας για τα βήματά μας στον επόμενο αιώνα της κρατικής μας υπόστασης.

Θυμίζει τελικά η ιστορία μας την περίπτωση της κότας και του αυγού; Οι καταστροφές αποτέλεσαν τη αφετηρία των θριάμβων ή το ανάποδο; Είναι σωστή η ερμηνεία των γεγονότων μέσα από το επιστημονικό πρίσμα του Στάθη Καλύβα και των κορυφαίων ιστορικών που αφήνουν στις οθόνες μας το απόσταγμα της έρευνας και της γνώσης τους ή υπάρχουν και άλλες πτυχές; Όσο η προβολή των ιστορικών περιόδων θα πλησιάζει τον βιολογικό κύκλο των επιζώντων, τόσο περισσότερο θα οξύνονται οι συζητήσεις και θα συγκρούονται, ίσως, οι απόψεις.

Το πλέον σίγουρο, και γι'  αυτό και μόνο αξίζει ίσως να παρακολουθήσει κάθε πολίτης αυτή τη σειρά, είναι ότι καταρρίπτει τον μύθο του «ανάδελφου» λαού, τον μύθο ότι όλοι οι θρίαμβοι οφείλονται σε μας ενώ για τις καταστροφές ευθύνονται πάντα οι ξένοι. Προφανώς οι λαοί χρειάζονται και τους μύθους που τονώνουν την αυτοπεποίθησή τους και τους στηρίζουν στα δύσκολα αλλά, όταν οι μύθοι έρχονται να υποκαταστήσουν την πραγματικότητα, τότε γίνονται επικίνδυνοι για την μελλοντική ιστορική τους διαδρομή.

Η συνέχεια επί της οθόνης…