“ Λυπούμαστε για την Καταλονία “ είναι ο τίτλος σημερινού άρθρου του Πολίτικο . Ο Πωλ Τέιλορ γράφει πως δυστυχώς τόσο στη Μαδρίτη όσο και στη Βαρκελώνη διοικούν οι σκληροπυρηνικοί που παίζουν πολιτικά παιχνίδια με την εθνική ταυτότητα των πολιτών.
Το αδιέξοδο θα αρθεί μόνο με σκληρές διαπραγματεύσεις λένε όσοι γνωρίζουν καλά την Ισπανία , ούτε με την καταστολή ούτε με μονομερείς ενέργειες.
Η πιθανότητα να συμβεί αυτό όμως είναι πολύ λίγες εδώ που έφτασαν τα πράγματα με ευθύνη και τον δύο πλευρών , και του πρωθυπουργού Μαριάνο Ραχόι αλλά και του κυβερνήτη της Καταλονίας Κάρλες Πουτζντεμόντ.
Οι μετριοπαθείς βρίσκονται στο περιθώριο και το κλίμα σε Μαδρίτη και Βαρκελώνη είναι εκρηκτικό.
Αν δεν παρέμβει ένας από μηχανής θεός τότε το επόμενο βήμα θα είναι το κοινοβούλιο της Καταλονίας να κηρύξει την ανεξαρτησία της ισπανικής επαρχίας βασιζόμενο στην υποτιθέμενη πλειοψηφία που πήρε το ΝΑΙ στο δημοψήφισμα.
Πλειοψηφία ανύπαρκτη μια που ψήφισε μόνο η μειοψηφία σε ένα αντισυνταγματικό δημοψήφισμα.
Μετά από αυτή την κίνηση η ισπανική κυβέρνηση ή το Συνταγματικό Δικαστήριο θα αναστείλει την αυτονομία της Καταλονίας και θα τη θέσει υπό τον έλεγχο της Μαδρίτης.
Αν δεν υποχωρήσει καμία πλευρά τότε η ένταση θα κλιμακωθεί και υπάρχει κίνδυνος γενικευμένων απεργιών αλλά και ταραχών στους δρόμους της Βαρκελώνης.
Ήδη παρατηρήθηκαν τέτοια φαινόμενα όταν μέλη των Σιουδαδάνος , που είναι Καταλανοί αλλά υποστηρίζουν την ενότητα της Ισπανίας , προσπάθησαν να κάνουν βόλτα στη Βαρκελώνη.
Το τι συμβαίνει στην Καταλονία επηρεάζει όλη την Ευρώπη. Όχι μόνο γιατί υπάρχει κίνδυνος αποσταθεροποίησης της 5ης μεγαλύτερης χώρας της ΕΕ αλλά κυρίως γιατί θέτει ένα αρνητικό προηγούμενο και για άλλες περιοχές που έχουν αποσχιστικές τάσεις ενώ αμαυρώνει την εικόνα της Ευρώπης σε μία χρονική συγκυρία που προσπαθεί απεγνωσμένα να ανασυνταχθεί.
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή επίσημα λέει ότι πρόκειται για εσωτερικό ζήτημα της Ισπανίας και στηρίζει την κεντρική κυβέρνηση της χώρας . Είναι πιθανό όμως οι εξελίξεις να την αναγκάσουν πολύ σύντομα να πάρει θέση.
Ήδη οι Βρυξέλλες δέχονται πυρά από πολλές πλευρές επειδή δεν είπαν κουβέντα για τους 800 ανθρώπους που τραυματίστηκαν από τους ισπανούς αστυνομικούς , τη Γκουάρδια Σιβίλ .
Η Μαδρίτη λένε και οι πιο καλοπροαίρετοι έβαλε αυτογκόλ στέλνοντας βαριά οπλισμένους αστυνομικούς να κατάσχουν κάλπες και εκλογικό υλικό από εκλογικά κέντρα στην Καταλονία ενώ χτυπούσαν με γκλομπ τους εθελοντές που βρίσκονταν σε αυτά .
Αυτή η στρατηγική που ακολούθησε η ισπανική κυβέρνηση δεν ήταν μόνο κτηνώδης ήταν και απόλυτα αναποτελεσματική γιατί τελικά κατάφεραν να ψηφίσουν περισσότεροι από 2 εκατομμύρια Καταλανοί.
Και οι δύο πλευρές ευθύνονται για τη σημερινή κρίση που έρχεται σε μία από τις επιτυχημένες στιγμές αυτών των 30 χρόνων δημοκρατίας στην Ισπανία. Σε μια στιγμή που η χώρα βιώνει μεγάλη οικονομική ανάπτυξη και πολιτισμική άνθιση.
Τη φωτιά άναψε ο σημερινός ισπανός πρωθυπουργός Μαριάνο Ραχόι στα τέλη του 2010 . Τότε το Λαϊκό Κόμμα προσέφυγε στο Συνταγματικό Δικαστήριο εναντίον του συμφώνου αυτονομίας για την Καταλονία το οποίο είχαν υπογράψει τέσσερα χρόνια νωρίτερα δύο σοσιαλιστές: ο πρόεδρος της Καταλωνίας Πασκάλ Μαραγκάλ και ο πρωθυπουργός της Ισπανίας Χόρχε Λουίς Θαπατέρο. Το σύμφωνο, που είχε ψηφιστεί από το κοινοβούλιο της Μαδρίτης, είχε ατέλειες. Έλεγε, για παράδειγμα, ότι η Καταλονία ήταν “έθνος”, ενώ το ισπανικό Σύνταγμα αναφέρει ότι στη χώρα υπάρχουν “εθνότητες”. Κι έτσι, οι τυπολάτρες δικαστές το ακύρωσαν. Ήταν ένα σύμφωνο που είχε εγκριθεί και από τους Καταλανούς σε δημοψήφισμα το 2006 και η ακύρωση του έκανε ακόμα και τους πιο μετριοπαθείς Καταλανούς να εξοργιστούν με αποτέλεσμα να αυξηθεί αισθητά τα επόμενα χρόνια το αρχικά μικρό ποσοστό των πολιτών που επιθυμούσαν την ανεξαρτησία αυτής της επαρχίας.
Ο Ραχόι έριξε και άλλο λάδι στη φωτιά όταν αρνήθηκε το 2011 να διαπραγματευτεί με τους Καταλανούς μεγαλύτερη πολιτική και δημοσιονομική αυτονομία της Καταλονίας στα πρότυπα των Βάσκων.
Αυτό αποξένωσε ακόμα περισσότερους τους Καταλανούς της μεσαίας τάξης. Να πούμε ότι τα 7,5 εκατομμύρια των Καταλανών αποτελούν το 16% του πληθυσμού της Ισπανίας . Παράγουν όμως το 19% του ΑΕΠ της και το 26% των εξαγωγών της .
Η σκληρή και ανυποχώρητη στάση του ισπανού πρωθυπουργού άνοιξε την πόρτα της εξουσίας στον εθνικιστή ακροδεξιό Κάρλες Πουτζντεμόντ.
Αυτή τη στιγμή το μόνο που μπορούν να κάνουν οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις είναι να στείλουν ηχηρά προσωπικά μηνύματα και στις δύο πλευρές.
Η γερμανίδα καγκελάριος ασκεί επιρροή στον Μαριάνο Ραχόι και θα μπορούσε να του μιλήσει . Όσο για τον Πουτζντεμόντ θα χαιρόταν να λάβει τηλεφώνημα από οποιονδήποτε ευρωπαίο ηγέτη.
Επίσης ένα ανεξάρτητο σώμα όπως είναι οι Elders με τον Ντέσμοντ Τούτου , τον Κόφι Ανάν και τη Μαίρη Ρόμπινσον θα μπορούσε να μεσολαβήσει.
Η μόνη λύση είναι ο συμβιβασμός ακόμα και αν αυτό σημαίνει αντίστοιχη δημοσιονομική αυτονομία για την Καταλονία με αυτή που έχουν οι Βάσκοι . Γεγονός που θα προκαλέσει μία τεράστια τρύπα στον εθνικό προϋπολογισμό και θα πλήξει τόσο την σοσιαλιστική Ανδαλουσία όσο και το Λαϊκό Κόμμα του κ. Ραχόι.