Την ώρα που η πανδημία επανέρχεται δριμύτερη δυσκολεύοντας την προσπάθεια επιστροφής σε μια στοιχειώδη κανονικότητα, τα διάφορα «αντι-κινήματα» κάνουν έντονη την παρουσία τους δημιουργώντας εκρηκτικά κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα. Κινήματα «συνωμοσιολογικά» κατά της ύπαρξης του κορωνοϊού, κατά των μέτρων και της χρήσης μάσκας, κινήματα γενικής ανυπακοής και, τελικά, κινήματα κατά της προστασίας της δημόσιας υγείας. Η κοινή λογική δοκιμάζεται καθημερινά στους δρόμους, στις πλατείες, στους χώρους διασκέδασης, στις κοινωνικές εκδηλώσεις, στις εκκλησίες. Το τελευταίο διάστημα δοκιμάζεται και στα σχολεία.

Η παιδεία αποτελεί, παραδοσιακά στη χώρα μας, το εύκολο θύμα των κατά καιρούς κοινωνικών και πολιτικών συγκρούσεων. Οι νέοι μαθητές είναι ευκολότερο να πεισθούν και να υιοθετήσουν αιτήματα που συχνά δεν έχουν καμιά σχέση με την εκπαιδευτική διαδικασία, προχωρώντας ακόμα και σε κινητοποιήσεις που την υπονομεύουν. Όπως ακριβώς γίνεται αυτές τις μέρες με τις καταλήψεις. Στον αντικειμενικά περιορισμένο χρόνο διδασκαλίας που επιβάλει η πανδημία, έρχεται να προστεθεί και ο χαμένος χρόνος των καταλήψεων που εύκολα χάνεται αλλά, όπως έχει αποδειχθεί από την εμπειρία του παρελθόντος, δύσκολα και απρόθυμα αναπληρώνεται.

Η συνέχεια στην athensvoice.gr