Είναι γνωστό ότι η πρακτική των καταλήψεων δημόσιων και ιδιωτικών κτιρίων από παλιές και νέες ομάδες χρηστών, συνδέεται άρρηκτα με τις μορφές πολιτικής αμφισβήτησης / έκφρασης που αναπτύσσονται ήδη από τη δεκαετία του 70 στον αστικό χώρο ως επί μέρους συνιστώσα της αντικαπιταλιστικής πάλης, έτσι όπως αυτή νοηματοδοτείται από την άκρα, εξωκοινοβουλευτική (όχι πάντα) και αντισυστημική αριστερά. Θέλω να πω μ’αυτό ότι το φαινόμενο δεν είναι καινούργιο και προφανώς δεν εξαντλείται στα συμβάντα του Κουκακίου, των Εξαρχείων και της Κυψέλης για τα οποία έχω την υποψία ότι η επικοινωνιακή διάσταση συχνά υπερκαλύπτει την ουσία. Είναι προφανές ότι η κυβέρνηση δια των επιχειρήσεων αυτών θέλει να δώσει ένα δείγμα γραφής και ένα μήνυμα ότι αποτελούν μέρος της γενικότερης πολιτικής για τη νομιμότητα και την ασφάλεια στην πόλη. Δεν ξέρω αν έχει πείσει γι αυτό. Αν είναι πυροτέχνημα έχει σύντομη διάρκεια. Όπως τότε με τα αυθαίρετα μετά την πυρκαγιά στο Μάτι. Ο Σύριζα υποσχέθηκε ότι η κατεδάφηση των εξοχικών της καταστροφής (3-4000!) είναι θέμα ημερών. Οι μέρες έγιναν εβδομάδες, μήνες, χρόνια, άλλαξε η κυβέρνηση, τα αυθαίρετα παραμένουν, όπως και οι μαύρες και κόκκινες σημαίες στα μπαλκόνια της καθημερινής επανάστασης.
Από την άλλη μεριά, είχαμε το γνωστό κίνημα της συμπαράστασης που μόλις βγήκε από το λήθαργο της πρώτη φορά κυβερνητική αριστερά, θυμήθηκε συναινούντος και του αγαπητού Νίκου Αλεβιζάτου, τι σημαίνει δεξιά: βία και αυθαιρεσία εναντίον των πολιτών. Σχεδόν όλοι μάλιστα στο εν λόγω στρατόπεδο επικαλέσθηκαν τους εισαγγελείς τους οποίους θέλουν πανταχού παρόντες: στο πετροπόλεμο, στα μολότωφ, στο άσυλο, στα γήπεδα, στις επιχειρήσεις της ΕΛΑΣ. Να πιστοποιήσουν τί οι εισαγγελείς; ότι οι αστυνομικές δυνάμεις έχουν δικαίωμα να απομακρύνουν από τα ξένα σπίτια αυτούς που έχουν ως πολιτικό επάγγελμα την συστηματική παραβίαση της νομιμότητας και της αισθητικής; Δηλαδή όταν έγιναν οι καταλήψεις είχαν ζητήσει και τότε να είναι παρόντες οι εισαγγελείς; Οι οποίοι τους επέτρεψαν να γίνουν μέρος του κινήματος ανακατασκευής της πόλης κλέβοντας ρεύμα από τα γειτονικά κτίρια και υψώνοντας τοίχους με καρφιά; Μήπως η κατάληψη κατοχυρώνει και αντίστοιχο συνταγματικό δικαίωμα;
Δυστυχώς το ζήτημα είναι γενικότερο. Προσφάτως η κόρη μιας φίλης προερχόμενη εκ Θεσσαλονίκης εμφανίστηκε καταχαρούμενη γιατί επί τέλους της ανατέθηκε το διαδακτορικό από το ευαγές ΑΠΘ. Νομίζω πως ήταν στην Αρχιτεκτονική. Δεν παίρνω όμως όρκο. Θέμα: τα κοινωνικά κινήματα των καταλήψεων στην μετά το μνημόνιο εποχή. Ήταν επίσης καταχαρούμενη γιατί οι πρώτες έρευνες έδειχναν μια έκρηξη των περιστατικών και της δυναμικής η οποία προφανώς είχε τη βάση της στη ριζοσπαστικοποίηση των σχετικών κοινωνικών ρευμάτων… Τι να πω; Το ελληνικό κράτος πληρώνει το πανεπιστήμιο για να παράγει αντιεξουσιαστές τους οποίους στη συνέχεια καταδιώκει με τα ΜΑΤ πάλι από το κράτος πληρωμένα.
Εξ αυτού του περιστατικού και μόνο, δεν μπορώ να είμαι αισιόδοξος. Οι καταλήψεις θα συνεχιστούν, στην Κουμουνδούρου θα εκρήγνυνται από γνήσια ιδεολογική οργή, τα ΜΑΤ θα κάνουν τις γνωστές γυμναστικές τους επιδείξεις (με τις αναπόφευκτες παράπλευρες απώλειες), και οι γειτονιές θα ρημάζουν.
Νομίζω ότι ο κ. Χρυσοχοίδης θα πρέπει να είχε αρχίσει από τη σύλληψη του διδάσκοντος στο Αριστοτέλειο. Δεν ξέρω βέβαια αν αυτό επιτρέπεται. Ας ρωτήσει και κάποιον συνταγματολόγο.