Ήταν παράνομες οι καταλήψεις της Νομικής και του Πολυτεχνείου το 1973;

Ναι ήταν παράνομες αφού υπήρχε νόμος που την απαγόρευε.

Είναι παράνομες οι σημερινές καταλήψεις;

Ναι είναι παράνομες αφού υπάρχει νόμος που τις απαγορεύει.

Και ποια είναι τότε η διαφορά;

Η διαφορά είναι ότι επί χούντας η κατάληψη ήταν αγώνας για τη Δημοκρατία και επιπλέον δεν υπήρχε κανένας απολύτως νόμιμος τρόπος να απαιτήσουμε την επιστροφή της.

Αλλά ακόμα και τότε η βία κατά του παράνομου και δικτατορικού καθεστώτος είχε όρια.

Τα όρια που όριζε (και ορίζει) η ηθική της ευθύνης που είναι η ηθική της Δημοκρατίας, σε αντίθεση με την ηθική του σκοπού που είναι η ηθική της κάθε μορφής δικτατορίας, είτε αυτή είναι του θεού (Ιράν), είτε του προλεταριάτου (Κούβα).

Κάθε παράνομη πράξη σε μία Δημοκρατία επισύρει μία ποινή όχι απλά νόμιμη (όπως σε μία δικτατορία) αλλά αποδεκτή από όλους μας ακριβώς επειδή έχουμε Δημοκρατία.

Ένα σύστημα δηλαδή όπου τους Νόμους τους φτιάχνουμε εμείς οι ίδιοι (μέσω του αντιπροσωπευτικού μας συστήματος) και αν δεν μας κάνουν τους αλλάζουμε με τον ίδιο τρόπο, όσο όμως υπάρχουν δεν έχει νόημα να μην τους τηρούμε και μία από τις προϋποθέσεις τήρησής τους είναι ο νόμιμος τρόπος διαμαρτυρίας και απαίτησης για διόρθωση ή αντικατάσταση κάποιου νόμου.

Αυτές οι διακρίσεις είναι εύκολες για τους αναγνώστες της «Μεταρρύθμισης» αλλά όχι και για μαθητές της πρωτοβάθμιας και της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.

Ας συνειδητοποιήσουμε όλοι ότι στα σχολεία, σήμερα, παιδιά και έφηβοι μαθαίνουν ότι αν τηρήσουν τις «δημοκρατικές διαδικασίες» του μαθητικού συνδικαλισμού μπορούν να αποφασίσουν να κάνουν κάτι παράνομο χωρίς κόστος!

Και έχουμε τον Σπίρτζη (του ΠΑΣΟΚ του ΣΥΡΙΖΑ, έχω μπερδευτεί πια) έναν από τους προκλητικότερους απατεώνες της πολιτικής σκηνής να το ομολογεί δημοσίως αναλαμβάνοντας ρόλο προαγωγού της ανομίας στα σχολεία.https://omadaalithias.gr/videos/spirtzis-vevaios-kai-stirizoyme-tis-katalipseis

Όταν οι αφίσες των καταλήψεων σχολείων (αλήθεια, με τίνων λεφτά και πού τυπώνονται;) προβάλουν μεταξύ άλλων αιτήματα για «κατάργηση του νόμου Κεραμέως» και «κατάργηση της τράπεζας θεμάτων» είναι (στη Δημοκρατία μας) υποχρέωση του Υπουργείου Παιδείας να λάβει υπ? όψη του τα αιτήματα, να λάβει υπ? όψη του πόσους και ποιους εκφράζουν και ενδεχομένως να συζητήσει με αυτούς που τα προβάλουν,  ίσως να διορθώσει ή ακόμα και να καταργήσει τον νόμο Κεραμέως ή την τράπεζα θεμάτων.

Αλλά μέχρι εδώ!

Γιατί από κει και πέρα δεν είναι αρμοδιότητα του Υπουργείου Παιδείας η αντιμετώπιση της κατάληψης σχολείων.

Είναι αρμοδιότητα της Ανεξάρτητης αρχής της Δικαιοσύνης και του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη. Του Εισαγγελέα και της Αστυνομίας.

Είναι υποχρέωση των θεσμών που με συμφωνία όλης της κοινωνίας τους έχουμε αναθέσει την τήρηση των νόμων και την προστασία όλων από την παρανομία κάθε μορφής.

Έτσι λειτουργεί η Δημοκρατία.

Θα ρωτήσει κάποιος καλόπιστα:

Μα κινδυνεύουμε από τις καταλήψεις σχολείων;

Η απάντηση είναι «όχι εμείς, τα παιδιά μας κινδυνεύουν».

*Κινδυνεύουν αφού μετά από δεκαετίες ανοχής της παρανομίας έχουμε σχολεία ανίκανα να διαπαιδαγωγήσουν δημοκρατικά παιδιά και εφήβους.

*Κινδυνεύουν γιατί εθίζονται στο χαβαλέ, τον τσαμπουκά, την αυθαιρεσία και τη βία.

*Κινδυνεύουν επειδή έχει υπονομευτεί και απαξιωθεί το σχολείο τόσο, ώστε παιδιά και έφηβοι να το θεωρούν εμπόδιο της ελευθερίας τους.

*Κινδυνεύουν να μπερδέψουν την ανοχή της Δημοκρατίας σε μορφές ήπιας νεανικής παραβατικότητας σε συστημική αδυναμία λειτουργίας της.

Κινδυνεύουν να ιδιωτεύσουν «αύριο» μαζικά,  μη ψηφίζοντας καν, για λόγους… αντισυστημικής πολιτικής ορθότητας!

Βγάζουμε σήμερα  από τα Γυμνάσια και τα Λύκεια ανθρώπους ακαδημαϊκά αμόρφωτους και κοινωνικά άξεστους μερικοί από τους οποίους ήδη έχουν αναλάβει να διαχειριστούν τις τύχες της χώρας μας.

Το φαινόμενο Τσίπρα είναι η απόδειξη.

Δεν ξέρω τι άλλο έφταιξε για να είναι σήμερα τόσο βαθιά χαλασμένος αυτός ο άνθρωπος.

Ξέρω όμως (όπως όλοι σας) ότι ένα σημαντικό μέρος της διαπαιδαγώγησής του οφείλεται στα σχολικά χρόνια του ως προβεβλημένος τσαμπουκάς των σχολικών καταλήψεων.

Από το χαβαλέ των καταλήψεων στα νταούλια της πρωθυπουργίας!

Εκεί έμαθε ότι δεν υπάρχουν όρια γι αυτό και συγκυβέρνησε με τον Καμένο.

Εκεί έμαθε ότι αφού μπορούσε να στήσει τη σκευωρία NOVARTIS εναντίον πολιτικών αντιπάλων του, δεν άξιζε να χάσει την ευκαιρία ακόμα κι αν χρειαζόταν να συνεργαστεί με παρακρατικούς σαν τον Παπαγγελόπουλο.

Εκεί έχασε τη δυνατότητα να κοκκινίζει από ντροπή για τα μνημόνια που θα ?σκιζε με ένα νόμο και ένα άρθρο.

Αλλά ας είμαστε δίκαιοι.

Δεν είναι ο Τσίπρας ή ο ΣΥΡΙΖΑ η αιτία της «παράδοσης» των καταλήψεων.

Αιτία είναι…. «το δίκιο, του εργάτη».

Το ΠΑΣΟΚικό δίκιο του αυριανιστή «εργάτη.

Που γύμνωνε στη μέση του δρόμου οδηγούς λεωφορείων στο όνομα της Δημοκρατίας, φτάνει να είχε πάρει απόφαση με… δημοκρατικές διαδικασίες.

Που έμαθε να κλείνει επ? αόριστον δρόμους, καταστήματα, υπουργεία αεροδρόμια, λιμάνια και διακόπτες της ΔΕΗ με… δημοκρατικές αποφάσεις γενικών συνελεύσεων!

Ίσως και η 17 Νοέμβρη να είχε πάρει με δημοκρατικές διαδικασίες την απόφαση να δολοφονήσει τόσους ανθρώπους όταν πια η χούντα είχε πέσει!

Ίσως η απόφαση του ΣΥΡΙΖΑ να υπερασπισθεί αυτούς τους φονιάδες στη δίκη να ήταν κι αυτή αποτέλεσμα δημοκρατικών διαδικασιών!

Είναι νομίζω η στιγμή να πούμε όλοι «μέχρι εδώ».

?Ε και το πρώτο μέτρο του «μέχρι εδώ» ας είναι και το πιο ανώδυνο:

Να πληρώσει δηλαδή τις ζημιές του κάθε μάγκα και της κάθε πριγκίπισσας  ο μπαμπάκας κι η μαμάκα του αντί η κοινωνία ολάκερη.

Ναι ή όχι;