Δεν είναι μόνο που προσπάθησε με ένα πραξικοπηματικό δημοψήφισμα να αποσπάσει μια μειοψηφική «πλειοψηφία» υπέρ της δήθεν ανεξαρτησίας της Καταλονίας. Δεν είναι που προσπάθησε στη συνέχεια με απίθανα μπρος-πίσω να εξασφαλίσει μια επικοινωνιακή διαπραγμάτευση που θα τον διατηρούσε στην εξουσία.

Δεν είναι μόνο που έθεσε σε κίνδυνο τη συνταγματικά κατοχυρωμένη αυτονομία της περιφέρειάς του ή που απέσπασε τελικά μια οριακή κοινοβουλευτική πλειοψηφία, απόντων των εκπροσώπων όλων των πολιτικών δυνάμεων της Ισπανίας.

Είναι που ο τυχοδιώκτης Πουτζδεμόν, μόλις συνειδητοποίησε ότι χάνει το παιχνίδι, έφυγε από τη χώρα του αναζητώντας καταφύγιο στην Ευρώπη. Δεν είχε καν το θάρρος να εμφανιστεί ενώπιον της δικαιοσύνης για να υπερασπιστεί τις ιδέες και τις πράξεις του και να τιμήσει την ψήφο των συμπολιτών του που τον ανέδειξαν στο πρωθυπουργικό αξίωμα της Καταλονίας.

Ένας ακόμα ανεύθυνος και γελοίος λαϊκιστής απ’ αυτούς που ξεπηδάνε τελευταία στις ευρωπαϊκές χώρες δημιουργώντας κινδύνους και προβλήματα στην πορεία της ευρωπαϊκής ενοποίησης.