Πολλές ζυμώσεις και συζητήσεις γίνονται για να συγκροτηθεί ο χώρος της κεντροαριστεράς με στόχο να κυβερνηθεί η χώρα με τρόπο που δεν θα επαναλαμβάνει τα λάθη του παρελθόντος.

Βρισκόμαστε όμως στην εξής κατάσταση. Η κεντροαριστερά, με τα δύο κόμματα που μετέχουν στις ζυμώσεις, βρίσκεται ήδη στην κυβέρνηση. Ας δεχθούμε ότι λόγω ειδικών συνθηκών δεν μπορεί, όπως λέει, να εφαρμόσει την πολιτική της. Τι την εμποδίζει όμως να υποστηρίξει άξιους ανθρώπους στη διοίκηση;

Γιατί τα δύο κόμματα, το Πασόκ και η Δημάρ, μεθοδεύουν την αντικατάσταση του διοικητή των ΕΛΓΑ με κομματικούς εγκάθετους; Αν είναι σωστά όσα γράφει ο Κ. Καλλίτσης στο κείμενό του στην Καθημερινή που αναδημοσιεύει η Μεταρρύθμιση, γιατί Δημάρ και Πασόκ δέχονται να αντικατασταθεί ο Θεόδωρος Σαρρής που έκανε πλεονασματικό έναν ελλειμματικό οργανισμό μέσα σε ενάμιση χρόνο; Γιατί δεν τον αφήνουν στη θέση του; Κι αν πέφτει ο οργανισμός αυτός στο κομμάτι που αναλογεί στη Νέα Δημοκρατία γιατί δεν προβάλλουν βέτο; Γιατί δεν παραιτούνται από τις θέσεις που τους αναλογούν στον κρατικό μηχανισμό για να μείνουν οι άξιοι στις θέσεις τους;

Τι χρειάζεται να πουν και να υποσχεθούν Δημάρ και Πασόκ σε οποιοδήποτε Φόρουμ όταν έχουν συμμετάσχει σε αυτή την επαίσχυντη μοιρασιά του κράτους; Γιατί πρέπει να πιστέψουμε ο,τιδήποτε υποστηρίξουν για το μέλλον όταν δεν κάνουν το σωστό σήμερα; Όλοι όσοι συνομιλούν με τα κόμματα αυτά και τα προσκαλούν να αποτελέσουν μέρος της λύσης για την κεντροαριστερά και τη χώρα ας τα θέσουν προ των ευθυνών τους σήμερα: όχι μόνο να απόσχουν από την απαράδεκτη διαδικασία που σχεδίασαν αλλά να την καταγγείλουν και να την αποτρέψουν.