Το δυστυχώς προφητικό σημείωμα της περασμένης Τετάρτης, που γράφηκε δώδεκα ώρες πριν από τη στυγερή δολοφονία του Παύλου Φύσσα, κατέληγε με την εκτίμηση ότι πρέπει να κοπεί το πολιτικό οξυγόνο στους νοσταλγούς της ανωμαλίας, ώστε να αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση για την περιθωριοποίησή τους.
Η ευκαιρία, για να αρχίσει αυτή η αντίστροφη μέτρηση, δόθηκε τελικά με τον πιο τραγικό τρόπο. Με τη δολοφονία ενός αθώου από κάποιον που και την πράξη του ομολόγησε και του οποίου η στενή σχέση με το ακροδεξιό μόρφωμα της Χρυσής Αυγής φαίνεται ότι έχει τεκμηριωθεί. Από την ώρα εκείνη άρχισε να ξετυλίγεται με καταιγιστικό τρόπο ένα κουβάρι πληροφοριών και δεδομένων, που έφεραν στο φως μεγάλο μέρος της εγκληματικής δραστηριότητας αυτής της παραστρατιωτικής οργάνωσης. Ο συγκλονισμός της κοινής γνώμης υποχρέωσε την κυβέρνηση και τον υπουργό Δημόσιας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη (sic) να δράσουν αποφασιστικά, με πιο χτυπητή περίπτωση το ξήλωμα και τις παραιτήσεις σχεδόν ολόκληρης της ηγεσίας της Ελληνικής Αστυνομίας. Είναι κατανοητές και απόλυτα δικαιολογημένες οι αντιδράσεις εκείνων που λένε ότι όλα αυτά ήταν γνωστά και η κυβέρνηση δεν έκανε τίποτα, για να τα αποτρέψει. Πράγματι η ανοχή της αστυνομίας σε άθλιες επιθέσεις, ξυλοδαρμούς αλλά ακόμη και δολοφονίες ανθρώπων, που έφτασαν εξαθλιωμένοι από τις χώρες του τρίτου και τέταρτου κόσμου, είχε ξεπεράσει κάθε όριο. Ταυτόχρονα όμως ξέσπασε μία πολωτική αντιπαράθεση μεταξύ των δύο μεγαλύτερων κομμάτων σχετικά με την περίφημη θεωρία των δύο άκρων. Η συζήτηση περί ύπαρξης ή μη δύο ή ενός άκρου είναι προσχηματική και απλώς εξυπηρετεί την επικοινωνιακή πολιτική κάθε πλευράς. Συσκοτίζει όμως το πραγματικό πρόβλημα. Φυσικά ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ δεν είναι (το ένα) άκρο. Όμως τα δύο άκρα της βίας υπάρχουν. Το ένα είναι το νεοναζιστικό μόρφωμα και οι διάφορες ομάδες χούλιγκαν και το άλλο είναι οι “Πυρήνες της φωτιάς” και οι ομοειδείς ομάδες, καθώς και διάφορες αυτοπροσδιοριζόμενες ως αντιεξουσιαστικές ομάδες. Αυτό δεν είναι θεωρία των δύο άκρων. Είναι η απλή αυτονόητη πραγματικότητα. Και προφανώς όλα αυτά τα μορφώματα είναι εκτός συνταγματικού τόξου. Εδώ το πολιτικό προσωπικό για ακόμη μία φορά κάνει τη λάθος συζήτηση. Όμως δεν την κάνει κατά λάθος. Η δολοφονία του Παύλου Φύσσα ίσως αποδειχτεί το σημείο καμπής για το νεοναζιστικό μόρφωμα. Η άδικη θυσία αυτού του νέου ανθρώπου ίσως γίνει η παράλογη μεταβλητή, που θα αποτελέσει την αρχή του τέλους της Χρυσής Αυγής. Αλλά, για να επιτευχθεί αυτό, πρέπει η βία να προέρχεται μόνον από την ακροδεξιά. Όμως πρώτα από όλα χρειάζεται να στρέψουν οριστικά την πλάτη τους στη Χ.Α. όσοι και όσες έστω και πρόσκαιρα θεώρησαν ότι είναι μία “τιμωρία” για το πολιτικό σύστημα. Όση αγανάκτηση και να έχουμε συσσωρεύσει μέσα μας για όσα συμβαίνουν, δεν μπορούμε να συνταχθούμε με δολοφόνους. Κανείς και καμία.