Το κήρυγμα της πασχαλινής αγάπης ξεκίνησε ο Ιερώνυμος, συμπαραστεκόμενος «ως πατέρας προς γιο» στον πρωθυπουργό της χώρας που «προσπαθεί αλλά έχει πέσει στα βάτα», διευκρινίζοντας ότι ως «βάτα» θεωρεί τον Σόιμπλε, την τρόικα, τον ΔΝΤ κλπ. Εύλογη η απορία για το πώς επιτρέπει η πολιτεία στον προκαθήμενο της εκκλησίας της Ελλάδος να αναφέρεται με αυτό τον χαρακτηρισμό στους εκπροσώπους των δανειστών στο κρισιμότερο μάλιστα σημείο μιας δύσκολης διαπραγμάτευσης.
Την απορία έλυσε ο ίδιος ο Τσίπρας από το νησί των Φαιάκων, τηρώντας το αναστάσιμο έθιμο των μπότηδων. Πριν ρίξει το κανάτι του στο δρόμο είπε να προσέξει «μήπως και είναι ο Σόιμπλε από κάτω».
Οι δύο προκαθήμενοι, της «επικρατούσας θρησκείας» και της κρατούσας κυβέρνησης, επέλεξαν να διεγείρουν πασχαλιάτικα τα πιο χυδαία, λαϊκίστικα αντανακλαστικά του «ποιμνίου» τους που εξακολουθεί να θεωρεί τον Σόιμπλε υπεύθυνο για τος δυσκολίες που περνάμε, που εξακολουθεί να πιστεύει ότι την κρίση την έφεραν τα μνημόνια.
Είναι άγνωστο αν ο Σόιμπλε, συνηθισμένος στην απαξιωτική ελληνική αντιμετώπιση, ενοχλήθηκε ιδιαίτερα από τις δηλώσεις αυτές. Το σίγουρο είναι ότι η Ελλάδα συνεχίζει να προτιμάει την ανάδελφη απομόνωσή της από την όποια προσπάθεια να εκσυγχρονιστεί και να προοδεύσει. Κι αν η απομόνωση αυτή δεν ανατραπεί άμεσα, το άγιο φως θα είναι στο μέλλον από τους λίγους αρχηγούς κρατών που θα την επισκέπτονται…