Η τελευταία γκάφα των ευρωτεχνοκρατών στις Βρυξέλλες: η έκθεση της Επιτροπής για την ιρλανδική οικονομία κυκλοφόρησε στο Bundestag πριν δημοσιοποιηθεί στην Ιρλανδία. Επί της ουσίας, η έκθεση προειδοποιούσε ότι η επιβράδυνση της παγκόσμιας οικονομίας το 2012, θα εξαναγκάσει το Δουβλίνο να λάβει περισσότερα μέτρα λιτότητας, που θα οδηγήσουν σε ύφεση. Συνεπώς, οι όποιες ελπίδες επιστροφής στις αγορές, εξαερώνονται. Αυτό σημαίνει ότι ο αλλοτινός Κέλτικος Τίγρης θα επιστρέψει στις Βρυξέλλες για δεύτερο πακέτο «σωτηρίας». Εκεί, ο Ιρλανδός Πρωθυπουργός θα στηθεί στην ουρά, πίσω ακριβώς από τον Πορτογάλο, ο οποίος, επίσης, «καμία σχέση δεν έχει με την Ελλάδα».
Όλα αυτά συμβαίνουν τη στιγμή που η Ιρλανδία ανακοίνωσε ότι θα διεξάγει δημοψήφισμα, με το ερώτημα της κύρωσης (ή όχι) του Συμφώνου Δημοσιοοικονομικής Σταθερότητας. Δεδομένου ότι το ερώτημα θα τεθεί στη σκιά ενός προγράμματος που εφαρμόστηκε πλήρως και απέτυχε πλήρως, ενώ η Ιρλανδία θα βρίσκεται στον προθάλαμο μιας αίτησης ανανέωσής του, το αποτέλεσμα δεν είναι σίγουρο. Σε κάθε περίπτωση, εάν οι Ιρλανδοί δεν ψηφίσουν «σωστά», μπορούν πάντα να ξαναψηφίσουν, όπως συνέβη και στο παρελθόν. Αλλά αυτό δεν εμποδίζει το περιοδικό Spiegel να αναθεματίσει την ιρλανδική απόφαση: «Πάλι οι Ιρλανδοί»!
Δεν είναι συχνό το φαινόμενο, η γερμανική κοινή γνώμη να πληροφορείται για την ύπαρξη δυο πλευρών σε κάθε νόμισμα, ακόμα και του Ευρώ. Ένα παράδειγμα είναι το πρόσφατο άρθρο της Die Zeit (15/02/2012), όπου ο αρθογράφος, Ludwig Creven, σημειώνει μεταξύ άλλων:
«Η μονόπλευρα επιβεβλημένη πολιτική λιτότητας των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων και της Άνγκελα Μέρκελ, έχει υψηλό κόστος: θα επιφέρει την αποσύνθεση της Ευρώπης. {Την αποσύνθεση} θα ακολουθήσει μια εκτεταμένη ύφεση, που αργά ή γρήγορα, θα γίνει αισθητή και στη Γερμανία.»
Ένα βήμα παραπάνω έκανε το ινστιτούτο Hans Bockler, δημιουργώντας ένα σενάριο πολιτικής φαντασίας, όπου η Γερμανία εξαναγκάζεται να υπομείνει ένα πρόγραμμα τύπου Ελλάδας. Στο σενάριο αυτό, ο Γερμανός κ. Παπαδόπουλος – ο εκπαιδευτικός κ. Eric Hansen – βλέπει το μισθό του να μειώνεται στα 2.760 Ευρώ (από 3.250), τον ΦΠΑ να αυξάνει από 19 σε 22%, ο φόρος καυσίμων κατά 33%, οι ασφαλιστικές του εισφορές κατά 530 Ευρώ το χρόνο, ενώ η κυβέρνηση ανακοινώνει ότι θα απολύσει 460.000 δημοσίους υπαλλήλους.
Τη στιγμή που η συζήτηση για την Ευρώπη γίνεται στο Βερολίνο, είναι ιδιαίτερα σημαντικό για την ευρωπαϊκή περιφέρεια να απευθυνθεί άμεσα και αδιαμεσολάβητα στη γερμανική κοινή γνώμη. Κάτι τέτοιο θα ήταν θεμιτό. Από τη στιγμή που ο Γερμανός ψηφοφόρος έχει κάτι να πει για το μέλλον μας, ίσως μπορούμε να παραβούμε το πρωτόκολλο της μη ανάμειξης στα εσωτερικά μιας «άλλης χώρας». Άλλωστε, την αρχή την έκανε η ίδια η κ. Μέρκελ, με την ανοιχτή της υποστήριξη για τον κ. Σαρκοζί. Για να γίνει όμως αυτό, πρέπει τα κόμματα της Ευρώπης να προχωρήσουν σε περισσότερο «ομοσπονδιακές» πολιτικές συνεργασίας, έτσι ώστε τα κόμματα – μέλη μιας οικογένειας, όπως η σοσιαλδημοκρατική, να είναι κάτι περισσότερο από το άθροισμα εθνικών εταίρων. Και μια τέτοια πρωτοβουλία, θα ήταν μια πρακτική συνεισφορά στο στόχο της άμβλυνσης του δημοκρατικού ελλείμματος, που όλοι αναθεματίζουμε «θεωρητικά».