Η Ούρσουλα Φον Ντερ Λάιεν έδωσε νέα παράταση για την ανακοίνωση της σύνθεσης του νέου σώματος των Επιτρόπων. Ο συνδυασμός της ικανοποίησης των ισχυρών της Ευρώπης με την ανταμοιβή εκείνων που στήριξαν την επανεκλογή της και ταυτόχρονα η ανάγκη τήρησης των ισορροπιών ανάμεσα στις πολιτικές ομάδες που προέκυψαν από τις πρόσφατες εκλογές με τον εξευμενισμό της δυσαρεστημένης Μελόνι είναι πολύ δύσκολες εξισώσεις. Το σίγουρο είναι ότι όλα αυτά δεν έχουν καμιά σχέση με τα μεγάλα προβλήματα μιας «Ενωμένης Ευρώπης» που βυθίζεται σε λήθαργο που την απομακρύνει ολοένα και περισσότερο από τους οραματικούς της στόχους.
Τον κίνδυνο της συνεχιζόμενης απαξίωσης της Ευρώπης και της αποδυνάμωσης του ρόλου και της συμμετοχής της στον παγκόσμιο συσχετισμό των δυνάμεων υπογραμμίζει ο Μάριο Ντράγκι στην έκθεση που του ανατέθηκε από την Πρόεδρο της Κομισιόν πριν από ένα περίπου χρόνο. Γράφει χαρακτηριστικά ο Ντράγκι: «Η ανάπτυξη επιβραδύνεται εδώ και αρκετό καιρό στην Ευρώπη, γεγονός που αγνοήσαμε… Τώρα δεν μπορούμε να το αγνοήσουμε πια. Τώρα οι συνθήκες έχουν αλλάξει». Για να καταλήξει στη συνέχεια: «Η Ευρώπη ζει μια υπαρξιακή κρίση η οποία είτε θα εισακουστεί είτε θα υπάρξει βασανιστική αγωνία». Λόγια σκληρά από ένα εξέχοντα Ευρωπαίο τεχνοκράτη που δεν μάσησε ποτέ τα λόγια του.
Τι προτείνει ο Μάριο Ντράγκι; Ουσιαστικά να κηρυχθεί η Ευρώπη σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, παρόμοιας με εκείνη που κηρύχτηκε μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου προβλέποντας ότι για την «ανοικοδόμηση» της σημερινής Ευρώπης θα χρειαστούν ποσά διπλάσια από εκείνα που διατέθηκαν τότε μέσω του σχεδίου Μάρσαλ. Για της εξεύρεση των ποσών αυτών ο Ντράγκι προτείνει κοινό δανεισμό των χωρών-μελών για τις αναγκαίες επενδύσεις τα οποία σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να καλυφθούν από τον ιδιωτικό τομέα. Ως τομέα-αιχμή των επενδύσεων προτείνει την πρωτοποριακή καινοτομία που θα δώσει ώθηση στον ανταγωνισμό με την Κίνα και τις ΗΠΑ.
Για την αύξηση της αποτελεσματικότητας, ο Μάριο Ντράγκι προτείνει τον κεντρικό συντονισμό της διαχείρισης των κονδυλίων αλλά και θεσμικές αλλαγές όπως η θέσπιση ειδικών πλειοψηφιών στη λήψη των αποφάσεων. Η απαιτούμενη σήμερα ομοφωνία και η συνεχής αναζήτηση ελάχιστων συμβιβασμών έχει αποδειχθεί παραλυτική για τη λειτουργία των Ευρωπαϊκών οργάνων. Είναι φανερό ότι ο Ντράγκι κρούει, όσο πιο δυνατά μπορεί, τον κώδωνα του κινδύνου στους Ευρωπαίους εταίρους αλλά και στους αξιωματούχους των Βρυξελλών επισημαίνοντας ότι αν δεν υπάρξει άμεση αντίδραση στην φθίνουσα πορεία της τελευταίας περιόδου, το όραμα της Ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης κινδυνεύει να ακυρωθεί.