protagon.gr
Στην πολιτική ζωή της χώρας επιπλέουν, κυρίως, όσοι κάνουν θόρυβο, σαν τους άδειους τενεκέδες. Προκαλούν ντόρο για να τραβήξουν την προσοχή, καταφεύγουν σε λεκτικές ακρότητες και ενίοτε σε τραμπουκισμούς. Το κάνουν και όσοι έχουν ήδη εξουσία και αξιώματα και τους μιμούνται μερικά ψώνια, που θέλουν να αποκτήσουν τα ίδια.
Οι τύποι αυτοί ξέρουν ότι, αν προκαλέσουν, θα ασχοληθούν μαζί τους τα μέσα ενημέρωσης και, με εξασφαλισμένη την προβολή, η άγρα ψήφων θα είναι ευκολότερη και αποδοτικότερη. Κανονικά πρέπει να τους αγνοούμε, για να μην παίζουμε το παιχνίδι τους. Όμως, υπάρχουν φορές που αυτό δεν γίνεται, διότι οι προκλήσεις τους ξεπερνούν κάθε όριο.
Χαρακτηριστικότερη περίπτωση πολιτικού που προκαλεί εδώ και πολλά χρόνια είναι ο Πάνος Καμμένος. Εχει συκοφαντήσει πρωθυπουργούς και κόμματα, όπως τότε που, πολιτικό μειράκιο ακόμα, έγραφε βιβλίο για να συνδέσει κοινοβουλευτικά κόμματα με τρομοκρατικές οργανώσεις. Εχει απειλήσει πολιτικούς αντιπάλους του (εδώ) και, περιέργως, οι δικαστές δεν συγκινήθηκαν. Τώρα απειλεί ακόμα και τους τέως συνεταίρους του, οι οποίοι θα κουβαλούν για πολλά χρόνια το στίγμα της συνεργασίας μαζί του. Ευτυχώς, το φαινόμενο αυτό σύντομα θα εξαφανιστεί. Δεν μπορεί να τον σώσει κανένας Βουκεφάλας, κανένας ποιητής και κανένα προεκλογικό τρενάκι.
Ο Παύλος Πολάκης είναι ένα ανάλογο φαινόμενο, που αναδείχτηκε τα τελευταία τέσσερα χρόνια. Με ύφος πολλά βαρύ, με λεκτικούς τραμπουκισμούς και απειλές (εδώ) και, κυρίως με απαράδεκτη συμπεριφορά που διασύρει διεθνώς τη χώρα. Διότι αν τα ψευτονταηλίκια δεν συγκινούν, η εικόνα του υπουργού (Υγείας, τρομάρα του…) να καπνίζει παραβιάζοντας το νόμο, προκαλεί την αντίδραση ακόμα και των αρμόδιων ευρωπαίων αξιωματούχων (εδώ). Και είναι αδιανόητο ο τύπος αυτός να τα κάνει αυτά με την πλήρη ανοχή του πρωθυπουργού μόνο και μόνο επειδή η ανοίκεια συμπεριφορά του περνάει στους φανατικούς του ΣΥΡΙΖΑ. Από τον Καμμένο απαλλάχτηκε, έστω και αργά ο Τσίπρας. Μήπως ήρθε η ώρα του Πολάκη;
Ο Αδωνις Γεωργιάδης είναι ο φασαριόζος της άλλης πλευράς. Εγινε διάσημος, ως πρωτοπαλίκαρο του Καρατζαφέρη, με τις σκαιές επιθέσεις του εναντίον ηγετικών της ΝΔ, αλλά αυτό δεν τον εμπόδισε να μεταπηδήσει εκεί και οι ψηφοφόροι τον επιβράβευσαν. Με τη νέα ιδιότητά του όχι μόνο συναγωνίζεται τον Πολάκη σε προκλήσεις και τσαμπουκάδες, αλλά φτάνει στο σημείο να υιοθετεί τις πιο ακραίες συνωμοσιολογικές επιθέσεις κατά των αντιπάλων του (εδώ). Παίζει έξυπνα το παιχνίδι της επικοινωνίας, αλλά καμιά φορά αυτό τον οδηγεί σε ατοπήματα (εδώ) που φέρνουν σε δύσκολη θέση την ηγεσία του κόμματός του.
Τη δόξαν των προηγηθέντων εζήλωσαν ορισμένοι επίδοξοι πολιτευτές, οι οποίοι φιλοδοξούν να πάρουν τη θέση τους. Αυτοί (δηλώνουν και δημοσιογράφοι , τρομάρα τους…) δεν αρκούνται να κάνουν εμφανίσεις γκεστ σταρ στις συγκεντρώσεις του Αδωνι (εδώ), αλλά θέλουν να… γκρεμίσουν και την ΕΡΤ αν τους ψηφίσουν (εδώ είναι το ζουμί, οι ψήφοι) οι ψηφοφόροι (εδώ). Ελπίζουμε οι (πραγματικοί) πρώην δημοσιογράφοι που είναι δίπλα στον Κυριάκο Μητσοτάκη να τον πείσουν ότι δεν χρειάζεται να βάλει τέτοια φρούτα στα ψηφοδέλτια του κόμματος.
Ολοι αυτοί «μεγαλουργούν», συνήθως, με την έγκριση των ψηφοφόρων, που επιβραβεύουν ακραίες συμπεριφορές και γελοιότητες. Πράγματι, έτσι συμβαίνει. Διότι δεν είναι σε θέση να αντιληφθούν ότι έχουν να κάνουν με αυτό που περιγράφει η ρήση του γάλλου συγγραφέα Φρανσουά ντε Λα Ροσφουκό: «Δεν γίνεται κανείς γελοίος με τις ιδιότητες που έχει, αλλά με τις ιδιότητες που προσποιείται ότι έχει».