Βρισκόμαστε στο Σαββατοκύριακο του Δεκαπενταύγουστου, στην καρδιά των διακοπών, και θα ήθελα να κάνω μερικές πιο ανάλαφρες σκέψεις. Πολλώ μάλλον που είμαι στην Τήνο, όπου έχουμε τη μεγάλη γιορτή της κοίμησης της Θεοτόκου, η οποία συμπίπτει με τον τορπιλισμό της Ελλης το 1940, συνδέοντας το θρησκευτικό με το πατριωτικό αίσθημα των Νεοελλήνων. Δεν μ? αφήνουν όμως όσα με περιστοιχίζουν και όσα βλέπω. Μπορεί να είναι μικροπράγματα, συνιστούν όμως, σε μια μικρή κοινωνία, μικρογραφία των παθογενειών της χώρας. Τα αναφέρω χωρίς αξιολογική σειρά, όπως μου έρχονται στον νου.
Στο νησί των ανέμων, όπου -κατά τη μυθολογία- βρισκόταν ο θρόνος του Αιόλου, υπάρχει μόνο μία ανεμογεννήτρια, στημένη μάλιστα σε κεντρικότατο σημείο του νησιού, που βλάπτει ολοφάνερα την περιβαλλοντική ισορροπία του χειροποίητου τοπίου, ενώ θα μπορούσε να στηθεί ολόκληρο πάρκο στη βόρεια ορεινή ακτογραμμή, χωρίς να προσβάλλει τις δικαιολογημένες οικολογικές ευαισθησίες και συμβάλλοντας στην ενεργειακή επάρκεια κατοίκων και επισκεπτών. Μπροστά από τη μόνη μεγάλη ξενοδοχειακή μονάδα του νησιού περνάει κεντρικός δρόμος με πυκνή κυκλοφορία, ανάμεσα μάλιστα στο κτίσμα και στην παραλία, γιατί οι ιδιοκτήτες των παρακείμενων οικοπέδων αρνούνται να συμμετάσχουν σε μια λυτρωτική απαλλοτρίωση που θα έδινε τη δυνατότητα κατασκευής περιφερειακής παρακαμπτήριας οδού.
Στην πιο όμορφη κοιλάδα του νησιού, που καταλήγει στην περίφημη παραλία από ροζ γρανίτη της Λειβάδας, περιοχή κηρυγμένη ιδιαιτέρου φυσικού κάλλους σύμφωνα με την ευρωπαϊκή νομοθεσία, κατασκευάστηκε εδώ και χρόνια λιμνοδεξαμενή με στόχο την ύδρευση της πόλης της Τήνου, τοποθετήθηκαν και οι σωλήνες και οι αντλίες που θα έφερναν το νερό στην πόλη, αλλά το έργο αποδείχτηκε ελαττωματικό, δεν λειτούργησε ποτέ, φαγώθηκαν εκατομμύρια χωρίς να υπάρξει κανένας έλεγχος και καμία κύρωση μέχρι τώρα, σήμερα δε χαίνει εγκαταλελειμμένο με τους μαύρους υμένες υδατοστεγάνωσης να ανεμίζουν στους αέρηδες και τα τοιχώματα να κατακλύζονται από ακαθαρσίες και σκουπίδια.
Η γραφειοκρατία, εδώ και χρόνια, δεν αφήνει να λειτουργήσουν τα υδροπλάνα που θα αποτελούσαν το μόνο αξιόπιστο μέσο σύνδεσης των νησιών και μεταφοράς ασθενών στα πλησιέστερα νοσοκομεία. Δεν μπορώ να μη θυμηθώ ακόμα ότι παλιότερα κατεδαφίστηκε το μεγαλύτερο μέρος του παραδοσιακού οικισμού της Χώρας για να κατασκευαστεί η τεράστια αντιαισθητική λεωφόρος που οδηγεί στον ναό. Κοντά σ? όλ? αυτά, φοβάμαι πως δεν θα έρθει ούτε ο κ. Τσίπρας να προσκυνήσει τη θαυματουργό εικόνα της Παναγίας.