Έντονη και σημαντική η παρουσία του στα του κινηματογράφου, της δημοσιογραφίας και της πολιτικής.

Κάποιοι στο χώρο της Ανανεωτικής Αριστεράς τον θυμούνται ως έντιμο και δημιουργικό σύντροφο και ΠΟΛΙΤΗ.

…Με τις συντροφικές σχέσεις με τον Κυριάκο Σιδηρόπουλο, που τον κατέβαζε από το καράβι, κινώντας θεούς και δαίμονες, όταν η Χούντα του ’67 απαιτούσε την έκδοσή του και την επιστροφή στη σκλαβωμένη πατρίδα…

Έτσι ή αλλιώς οι άνθρωποι γράφουν τη δική τους ιστορία.

Η ευγένεια, η αγάπη για τον άλλο και την πρόοδο, η συνεχής αναζήτηση δικιά του προίκα.

Τον γνώρισα αργότερα και γίναμε φίλοι.

Τον ήξερα, όμως από νωρίς απ’ τον Κυριάκο, τον Λάκη τον Κιρικλίδη, τον Τάκη Παπαδόπουλο, τον «Σπανιόλο», τον «Χριστό» κι όλη την ομάδα του Καμερίνο της Ιταλίας.

Μόνιμα μια αύρα, μια ανάσα για το καλύτερο.

Αντίο, Γιώργο Μπράμο, με τα λυμένα κορδόνια στα παπούτσια…

Καλή πατρίδα, σύντροφε