Κανονικά, το 2015 θα ήταν η χρονιά που θα σηματοδοτούσε το πέρασμα στη μεταμνημονιακή εποχή και το σπάσιμο του κύκλου της ύφεσης. Αντί γι αυτό είναι μια χρονιά αβεβαιότητας και αστάθειας από το ξεκίνημά της. Οι λόγοι της οπισθοδρόμησης είναι αμιγώς πολιτικοί αλλά το αδιέξοδο στο οποίο μπορεί πολύ σύντομα να βρεθούμε θα είναι πρωτίστως οικονομικό.
Για τη χώρα μας είναι επιτακτική ανάγκη η συνέχιση της χρηματοδότησης από τους θεσμικούς εταίρους και πιστωτές λόγω του αποκλεισμού από τις αγορές. Οικονομική στήριξη χωρίς όρους δεν προσφέρεται, ευρώ χωρίς κανόνες δεν υπάρχει και η πολιτική διαπραγμάτευση για την απομείωση του χρέους και την αναπτυξιακή βοήθεια επείγει αλλά προϋποθέτει συμφωνία στα βασικά: Μεταρρυθμίσεις και συνέχιση της προσπάθειας δημοσιονομικής εξυγίανσης.
Στη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου θα ακουστούν πολλά αλλά όχι για το πραγματικό διακύβευμα που είναι πώς θα θωρακίσουμε την ελληνική οικονομία ώστε να δημιουργηθούν συνθήκες ανάκαμψης και πώς θα γίνει μια θεσμική και παραγωγική ανασυγκρότηση για να αφήσουμε πίσω τις αιτίες της χρεοκοπίας.
Μετά τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου, το πρόβλημα θα είναι ξανά μπροστά μας – περισσότερο οξυμένο λόγω του χρόνου που χάθηκε. Μπορούν αυτοί που πρωταγωνιστούν σήμερα στην αποσταθεροποίηση να εγγηθούν αύριο τη σταθερότητα και την ασφάλεια; Είναι η ερώτηση που θα απαντηθεί από τους πολίτες στην κάλπη, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θα δοθεί η σωστή απάντηση.