Τους τελευταίους μήνες, όσοι παρακολουθούν από κοντά τα της ΔΗΜΑΡ έζησαν ένα ταξίδι πίσω στον χρόνο. Μέσα σε λίγες εβδομάδες, από εκείνο το απόγευμα του Ιουνίου και μετά, από υπεύθυνη και σύγχρονη αριστερή δύναμη, η ΔΗΜΑΡ μετετράπη βίαια σε ένα από τα δεκάδες αριστερά σχήματα που στόλισαν γραφικά την αυτοκτονική ιστορία της ελληνικής Αριστεράς χωρίς τελικά να προσφέρουν και πολλά στον τόπο.
Μόνιμο και αποκλειστικό άγχος της η διατήρηση μιας –δήθεν- αριστερής( ?? καθαρότητας, χωρίς κανένα απολύτως ενδιαφέρον για την διακυβέρνηση, την λύση των προβλημάτων και τις μεταρρυθμίσεις που έχει ανάγκη ο τόπος για να βγει από την κρίση.
Η κατηφόρα συνεχίστηκε, εδώ είναι το ταξίδι στο χρόνο, με την επιστροφή των παλιών « καλών» κομματικών σταλινικών μεθοδεύσεων, τις οποίες πολλοί –αφελώς– θεωρούσαν πως δεν θα ζήσουν στη ΔΗΜΑΡ. Γι αυτό άλλωστε είχαν μετακομίσει εκεί.
«Εκπλήσουσα ζωτικότητα»
Όταν, μερικές εκατοντάδες στελεχών, τόλμησαν να διαφωνήσουν με την πλειοψηφία της ΚΕ και την ηγεσία του κόμματος, ζητώντας από το κόμμα να ανταποκριθεί θετικά στην πρωτοβουλία των «58», ορισμένοι προτίμησαν να απαντήσουν με τις παλιές καλές δοκιμασμένες συνταγές, της δίκης προθέσεων, των « πρακτόρων » κλπ. Ηγετικό στέλεχος αναφερόμενος στα συγκεκριμένα στελέχη είπε πως δείχνουν « εκπλήσσουσα ζωτικότητα ». Από πότε πολιτικός εκπλήσσεται που μέλη του κόμματός του δείχνουν ενδιαφέρον για το μέλλον του πολιτικού τους χώρου και της χώρας σε συνθήκες πρωτοφανούς κρίσης;
Άλλο στέλεχος κατηγόρησε ορισμένους από τους «58» –άγνωστο ποιους– ότι είναι «πιο φανατικοί στην εφαρμογή του μνημονίου από τον Τόμσεν». Από πότε η ΔΗΜΑΡ συμμετέχει στον απολιτίκ διαχωρισμό Μνημόνιο/Αντιμνημόνιο που τόση ζημιά έκανε στη χώρα και πολλαπλασίασε τις δυνάμεις του ψεκασμένου ελληνισμού, του φασισμού και του Αριστερού λαϊκισμού; Μην ξεχνάμε πως με το διαχωρισμό αυτό η Χρυσή Αυγή είναι με τους «καλούς» ενώ ο Κος Καμμένος είναι ένας πιθανός κυβερνητικός σύμμαχος… Αλήθεια, η ΔΗΜΑΡ που στήριξε –ορθώς– την τρικομματική τι είναι ; Μήπως έχουν χαθεί τελείως η πολιτική μνήμη, το μέτρο και ο προσανατολισμός;
Παρουσίες και ομιλίες στους «58»:
Οι σταλινικού τύπου αστειότητες συνεχίστηκαν με ένα άλλο ξεχασμένο αντανακλαστικό μιας αριστεράς η οποία δεν ταιριάζει στη ΔΗΜΑΡ: δημιουργήθηκε θέμα για την συμμετοχή στελεχών της σε εκδηλώσεις των «58», ιδιαίτερα για όσους… τόλμησαν να πάρουν το λόγο. Την ώρα που ο Πρόεδρος και η ηγετική ομάδα επιδιώκουν συνεργασίες με μοναδικό κριτήριο την αποχώρηση από το ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου, κατηγορούνται ως προπαγανδιστές ενός αντίπαλου σχεδίου στελέχη που στηρίζουν την ιδέα διαλόγου και συνεργασίας με προσωπικότητες αναγνωρισμένες διεθνώς, όπως οι Βούλγαρης, Αλιβιζάτος, Ματσαγγάνης κ.α.
Τίτλοι τέλους
Η ΔΗΜΑΡ, έτσι όπως επέλεξε να πορευτεί, δεν έχει πολιτικό λόγο ύπαρξης πια. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα την καταπιεί. Δεν θέλησε να συνεχίσει στον υπεύθυνο δρόμο από τον οποίο ξεκίνησε, το δρόμο των αμοιβαίων συμβιβασμών για το συμφέρον της χώρας και την έξοδο από την κρίση και επέστρεψε στους ουτοπικούς μαξιμαλιστικούς στόχους και στον αριστερό λαϊκισμό με οδηγό την λογική «καλύτερα στη γωνία μας, αλλά με κούτελο καθαρό κι αριστερό». Οι ψηφοφόροι δεν έχουν πια κανένα λόγο να την προτιμήσουν. Προσωπικές ατζέντες και φιλοδοξίες καθώς και η έλλειψη πολιτικού θάρρους πήραν το πάνω χέρι και … ζωή σε μας.
Ο Βασιλιάς πέθανε, Ζήτω ο Βασιλιάς!
Υ.Γ : Καλή αντάμωση στα… Βενζινάδικα.
(Εκεί που θα κάνουμε ουρές για λίγο πετρέλαιο, εάν συνεχίσουν οι πολιτικές δυνάμεις να αρνούνται με την ίδια ανευθυνότητα τις επείγουσες μεταρρυθμίσεις.)