Η συζήτηση για το στέγαστρο του Ολυμπιακού σταδίου της Αθήνας συμπυκνώνει τις μέρες αυτές τις παθογένειες ενός κράτους το οποίο, επιβεβαιώνοντας τον Γατόπαρδο, επιχειρεί να τα αλλάξει όλα χωρίς να αλλάξει τίποτα. Η πολιτική αντιπαράθεση επικεντρώθηκε, ως συνήθως, στο ποια κυβέρνηση ευθύνεται για το πρόβλημα που προέκυψε ανατρέχοντας σε βάθος εικοσαετίας, παρακάμπτοντας την ουσία του προβλήματος. Ολυμπιακούς αγώνες διοργάνωσαν πολλές μεγαλουπόλεις του κόσμου, με τη διαφορά ότι, στις περισσότερες περιπτώσεις, ο σχεδιασμός της λειτουργίας των εγκαταστάσεων δεν έφτανε μέχρι την τελετή λήξης.

Σε μερικές χώρες αποφασίστηκε να γίνουν πρόσκαιρες λυόμενες κατασκευές εγκαταστάσεων όπου δεν επρόκειτο να εξυπηρετήσουν μελλοντικές ανάγκες, σε άλλες έγιναν επεκτάσεις των πόλεων ώστε να αξιοποιηθούν οι Ολυμπιακές εγκαταστάσεις δημιουργώντας νέους οικιστικούς και πολιτιστικούς πνεύμονες. Στη χώρα μας «ανακαλύπτουμε» τώρα προβλήματα ελλιπούς συντήρησης, τη στιγμή που πολλές εγκαταστάσεις είτε χρησιμοποιούνται περιστασιακά είτε χορτάριασαν μέσα στο χρόνο. Τα εντυπωσιακά στέγαστρα του Καλατράβα που έγιναν το έμβλημα της Ολυμπιάδας της Αθήνας, κινδυνεύουν να εξελιχθούν σε σύμβολα διαχρονικής εγκατάλειψης και ανευθυνότητας.

Η όξυνση της αντιπαράθεσης δεν οφείλεται στο ξαφνικό ενδιαφέρον των πολιτικών δυνάμεων για τη στατικότητα των στεγάστρων Καλατράβα, υπήρξαν άλλωστε τα τελευταία χρόνια αρκετές αναξιοποίητες αφορμές για την εκδήλωση του ενδιαφέροντός τους. Οφείλεται κυρίως στις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές της επόμενης Κυριακής και στην προτεραιότητα να βαφτεί ο αυτοδιοικητικός χάρτης με το κομματικό τους χρώμα. Τα επικοινωνιακά επιτελεία συναγωνίζονται στην αλληλοεπίρριψη ευθυνών ενώ ο όρος «ανάληψη πολιτικού κόστους» παραμένει διαχρονικά άγνωστος, με ελάχιστες φωτεινές εξαιρέσεις.

Διαβάστε τη συνέχεια

Πηγή: www.athensvoice.gr