Η παρατήρηση απευθύνεται στην αντιπολίτευση. Που ξορκίζοντας τις εκλογές, πιάνεται από τη διαβεβαίωση του κ. Τσίπρα ότι δεν θα τους αιφνιδιάσει. «Πρέπει να μας εξηγήσει τον λόγο για τον οποίο θα πάει σε εκλογές» λέει ο κ. Μεϊμαράκης. «Δεν κατάλαβα ο πρωθυπουργός να έχει πρόθεση εκλογικού αιφνιδιασμού» δήλωσε μετά το γεύμα στο Προεδρικό ο κ. Θεοδωράκης. Και η κυρία Γεννηματά είπε «όχι σε εκλογές αν δεν διασφαλίσουμε ότι με ασφάλεια η χώρα έχει ξεφύγει από το Grexit και τις περιπέτειες». Και οι τρεις έχουν δίκιο. Και οι τρεις κάνουν ταυτοχρόνως το μεγάλο λάθος να θεωρούν τον Τσίπρα αξιόπιστο. Ο άνθρωπος που κορόιδεψε δύο φορές τον Γιούνκερ θα είχε ήδη δώσει εντολή να τυπώνονται ψηφοδέλτια αν δεν είχε μεσολαβήσει ένα γεγονός στο οποίο οι μη γνωρίζοντες δεν αποδίδουν τη δέουσα σημασία: έχει χάσει την πλειοψηφία στην Κεντρική Επιτροπή του κόμματος, δεν μπορεί λοιπόν, να καταρτίσει μόνος του τη λίστα.
Το ότι δεν πρέπει να κάνει εκλογές επειδή αυτό επιτάσσει το γενικό καλό δεν είναι επιχείρημα για κάποιον που θέλει και την πίτα ολάκερη και τον σκύλο χορτάτο και μόνη κόκκινη γραμμή του είναι να παραμείνει στην εξουσία η «πρώτη φορά Αριστερά», δηλαδή ο ίδιος και ο κ. Καμμένος. Ούτε δημοψήφισμα έπρεπε να κάνει, αλλά δεν δίστασε να το κάνει εξασθενίζοντας τη διαπραγματευτική θέση της χώρας με αποτέλεσμα οικονομική καταστροφή και ένα σκληρό Μνημόνιο 3. Ισχυροποίησε όμως προσωρινά τη δική του θέση. Και επειδή ξέρει την αντίδραση που θα υπάρξει από την εφαρμογή των μέτρων (την πατρότητα των οποίων περίπου αρνείται), θέλει τώρα, όσο διατηρεί πολιτικό κεφάλαιο, να πάει σε εκλογές.
Το πρώτο που πρέπει να κάνει η αντιπολίτευση είναι να μη συμπεριφέρεται σαν τον λαγό που έχει παραλύσει από τα φώτα του αυτοκινήτου και ευελπιστεί ότι ο οδηγός δεν θα τον πατήσει. Και να μην του δίνει άνεση κινήσεων. Ζαλισμένη από το δημοψήφισμα, του έδωσε στήριξη χωρίς να εξασφαλίσει έμπρακτη πολιτική συνεννόηση, αλλά αόριστες υποσχέσεις μηδενικής αξίας. Η πρόεδρος της Βουλής π.χ. είναι ακόμα στη θέση της. Ο Καμμένος προκαλεί και απειλεί.
Η αντιπολίτευση δείχνει εγκλωβισμένη. Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ είναι σε μεταβατική φάση, το Ποτάμι μετεωρίζεται στρατηγικά και ένας ολόκληρος κόσμος που έδωσε τη μάχη του «Ναι» ζητά διέξοδο και ηγεσία να τον οδηγήσει στην αντεπίθεση και τη νίκη. Οι δυνάμεις της αντιπολίτευσης οφείλουν να αναζητήσουν και τα δύο. Και για να γίνει αυτό, πρέπει καθεμία από αυτές να κάνει τη δική της υπέρβαση και να οδηγηθούν σε ένα ευρωπαϊκό μέτωπο πριν βρεθούν κατακερματισμένες μπροστά στην κάλπη. Για το πώς, στο επόμενο άρθρο.