Η ζωή δεν είναι πάντα εύκολη αλλά η φύση μας έδωσε, σε αντιστάθμισμα, δυο μεγάλα δώρα. Την απόλαυση του φαγητού και βέβαια τον έρωτα. Ο οποίος είναι μάλλον ισχυρότερος γιατί άμα ερωτευθείς σου κόβεται η όρεξη!

Να..κι εμείς τότε σαν έφηβοι νιώσαμε τα σκιρτήματα της φύσης και ξαφνικά τα κορίτσια έγιναν η απόλυτη προτεραιότητα μας παραμερίζοντας τα μαθήματα, το ποδόσφαιρο και άλλα ευγενή ιδανικά.

Βέβαια εκείνες τις εποχές, στο σχολείο, στις παρέες μας, στα πάρτυ, στις φιλικές οικογένειες, ομοφυλόφιλοι απλώς δεν υπήρχαν!

Υπήρχαν μόνο  στις ελληνικές ταινίες, βασικά η καρικατούρα που υποδυόταν ο Σταύρος Παράβας, ως Φιφής, Ντιντής ή κάτι τέτοιο. Ή η περίφημη Φτερού που διέσχιζε τους δρόμους του Κολωνακίου ολο τσαχπινιά και νάζι αλλά  και καυστικές απαντήσεις στα πειράγματα. Κάποιοι χλεύαζαν κι εγώ σκεφτόμουν ότι ήθελε κότσια το να αψηφάς τον καθωσπρεπισμό του μέσου οικογενειάρχη προβάλλοντας, ίσως και υπέρ προβάλλοντας, την ιδιαιτερότητα σου…

Τέλος πάντων τα χρόνια πέρασαν, οι κοινωνίες προχώρησαν και έμαθαν να αποδέχονται τα δικαιώματα των σεξουαλικών μειονοτήτων.

Και σιγά σιγά πληροφορηθήκαμε, για δες ρε παιδί μου!… ότι κάποιοι συμμαθητές μας, ώριμοι άντρες πια, ήταν γκέι κι ότι οι γκέι δεν είναι καρικατούρες αλλά κανονικοί άνθρωποι σαν και τους μη γκέι, καλοί, κακοί, συμπαθητικοί κι αντιπαθητικοί, όχι μόνο καλλιτέχνες…βλέπετε ο χώρος το επέτρεπε αρκετά νωρίς, αλλά και διευθυντές, υπάλληλοι αλλά κι εργάτες, αγρότες, φοιτητές κι ας το κόμμα να λέει…

Κι ότι υπάρχουν αγόρια που αγαπούν αγόρια και κορίτσια που αγαπούν κορίτσια  κι αγόρια και κορίτσια που αγαπούν και τα δυο ανάλογα με ποιον θα συναντήσουν.

Αυτά φαίνονται σχετικά αποδεκτά σήμερα αλλά χρειάστηκαν χρόνια καταπίεσης, αποσιώπησης, και προσπαθειών για να φτάσουμε εδώ.

Αναρωτιέμαι πως να αισθανόντουσαν κάποιοι συμμαθητές και συμμαθήτριες μας που έκρυβαν τα συναισθήματα τους στα εφηβικά μας πάρτυ. Που έκρυβαν τους έρωτες τους.  Όχι μόνο από εμάς αλλά ίσως και από τον ίδιο τους τον  εαυτό.

Επιτέλους η συζήτηση κυριαρχεί στον δημόσιο λόγο.

Καιρός ήταν.

Αξιοσημείωτο είναι ότι ο νόμος υποστηρίζεται και θα έρθει στη Βουλή προς ψήφιση από ένα κόμμα που χαρακτηρίζεται συντηρητικό, κεντροδεξιό με τις αναμενόμενες ενδοοικογενειακές αντιδράσεις.

Παρ’ όλα αυτά ο πρωθυπουργός επιμένει.

Υπάρχουν σκέψεις για την παρένθετη μητρότητα αλλά αυτό είναι θέμα που δεν αφορά μόνο τα ομόφυλα ζευγάρια αλλά όλα όσα έχουν δυσκολία τεκνοποίησης. Θα λυθεί κι αυτό με τον ένα ή άλλο τρόπο.

Η ουσία όμως είναι η πλήρης αποδοχή των δικαιωμάτων μιας ομάδας συμπολιτών μας

Ενστάσεις έχουμε όχι μόνο εκ δεξιών αλλά και εξ ευωνύμων…

Κάποιοι δεν θέλουν να «δέσουν τα κορδόνια της ΝΔ», ο Πολάκης αναρωτιέται πως θα πει τα νέα στα χωριά του Ψηλορείτη, οι ομοφυλόφιλοι, ως γνωστόν, δεν σκαρφαλώνουν στα βουνά, το δε ΚΚΕ εμφανίζεται «εξαιρετικά επιφυλακτικό»…

Μάλιστα…

Οι ετικέτα του προοδευτισμού, βλέπετε, είναι συχνά παραπλανητική.

Ελπίζω ότι σε λίγα χρόνια αυτά τα πράγματα δεν θα μας κάνουν εντύπωση.

Έχουμε ήδη στελέχη της κυβέρνησης, αλλά και τον αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ  που δεν κρύβουν την σεξουαλική τους προτίμηση.

Κι ουδείς νοιάζεται με ποιον κοιμάται ο σημερινός πρωθυπουργός της Γαλλίας ή ο πρώην πρωθυπουργός του Βελγίου.

Ο έρωτας, με όποιον τρόπο ορίζει για τον καθένα η φύση ή η βούληση, πάντα βρίσκει τον δρόμο του. Ας μην τον κρύβουμε στα σκοτάδια.