Βυθισμένοι στα προβλήματα μας  δεν το αντιληφθήκαμε. Κι αν κάποιοι   το επεσήμαναν οι υπόλοιποι  κρυφτήκαμε  πίσω από την βολικήεξήγηση πως  αυτά γίνονται για  εσωτερική κατανάλωση στην Τουρκία.

Μακάρι να ήταν έτσι. Τα λόγια όμως  που είπε ο Ερντογάν  μπροστά στο τεράστιο  πλήθος των οπαδών του    στην συγκέντρωση υποστήριξης  των Παλαιστινίων και της Χαμάς δεν επιτρέπουν ψευδαισθήσεις. Μας γύρισαν αιώνες πίσω.

«Εεεε Δύση! Απευθύνομαι σε σας. Μήπως εσείς θέλετε να έρθει και πάλι ένας αγώνας Σταυροφορίας με την ημισέληνο; Aν έχετε τέτοιο σκοπό, να ξέρετε πως αυτός ο λαός δεν πέθανε.» 

Μίλησε για μια πατρίδα  που χάθηκε και που μέρος της ήταν η  Γάζα αλλά και η Θεσσαλονίκη, το Χαλέπι, η Μοσούλη αλλά και τα Σκόπια.

«Οι πόλεις αυτές  ήταν αναπόσπαστο τμήμα  της πατρίδας μας» είπε στο ενθουσιώδες ακροατήριο. « Ήτανδικό μας μέρος,  όπως το αίμα μας, η ζωή μας και η αγάπη μας.»

 Μόνο που οι πόλεις  αυτές ανήκουν εδώ και δεκαετίες  σε άλλες χώρες. Η Θεσσαλονίκη είναι  ελληνική από το 1912.  Η Μουσούλη  από το 1926 είναι μέρος του Ιράκ, ενώ το Χαλέπι μετά από πολλές περιπέτειες αποτελεί έδαφος της Συρίας από το 1946.

Επέλεξε να επαναφέρει τη μνήμη της πιο βολικής για τα επιχειρήματά του ιστορικής περιόδου αυτή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας του 18 αιώνα αγνοώντας  συνθήκες  όπως  της Λοζάνης το 1923.

Το Χαλιφάτο καταργήθηκε από τον Κεμάλ Ατατούρκ ο οποίος  θέλησε να εγκαθιδρύσει ένα κοσμικό κράτος.

Εδώ και είκοσι χρόνια όμως  ο Ερντογάν αλλοιώνει  συστηματικά τον κοσμικό  χαρακτήρα  της  Τουρκίας.

Η Τουρκία  σήμερα είναι μια  αναδυόμενη περιφερειακή δύναμη   με τον δεύτερο ισχυρότερο στρατό στο ΝΑΤΟ τα συμφέροντα της οποίας εκτείνονται από το Αζερμπαϊτζάν μέχρι τα Βαλκάνια και τη  Λιβύη  αλλά φτάνουν μέχρι  και την Κίνα. 

Την  στιγμή η  μουσουλμανική θρησκεία προβάλει σαν  ο υπερκείμενος  καθοριστικός παράγοντας για πολλούς  λαούς της Μέσης Ανατολής αλλά και της Ασίας ο Ερντογάν   με το πρόσχημα την  αντίθεση  Μουσουλμανικής   Ανατολής και χριστιανικής  Δύσης  προβάλει όχι μόνο σαν ο πατέρας των Τούρκων αλλά και προστάτης του Μουσουλμανικού κόσμου.   

Εμείς στην Ευρώπη   θα θέλαμε  να μην μας απειλεί το φανατικό  Ισλάμ,  αυτά όμως που ζούμε στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες μας  οδηγούν σε μια αναθεώρηση της  λογικής της ενσωμάτωσης  που για χρόνια φάνταζε σαν το μέγιστο ιδεολογικό  επίτευγμα της Δύσης.Σε πολλές περιοχές των ευρωπαϊκών μητροπόλεων υπάρχουν περιοχές-  άβατα μουσουλμάνων.  

Βλέπουμε  λοιπόν πολλές  χώρες να αλλάζουν τρόπο αντιμετώπισης.

 Επιπλέον το πρόβλημα έχει γίνει μέρος της πολιτικής ατζέντας δίνοντας ώθηση σε πολιτικά σχήματα με  ακροδεξιά  χαρακτηριστικά.  Η Ευρωπαϊκή αβουλία και αμηχανία  είναι πασιφανής. Το έχουμε ζήσει καλά  στο μεταναστευτικό πρόβλημα που μας βασανίζει.

Χρειάζεται θάρρος ονοματίζουμε τα πράγματα με το όνομά τους. Η έξαρση του μουσουλμανικού θρησκευτικού φανατισμού  δεν θα είναι ένα παροδικό φαινόμενο.

Η γεωγραφική μας θέση μας βάζει αντιμέτωπους  με δύσκολες επιλογές.

 Δεν χρειάζεται όμως να δούμε τους εαυτούς μας σαν υπερασπιστές της Χριστιανικής, αλλά της κοσμικής Δυσης,  του πολιτισμού της και των πολιτικών της κατακτήσεων. Των κατακτήσεων αυτών που απειλεί με περιορισμό ή εξαφάνιση  ο υπερκείμενος λόγος  του Αλλάχ  όπου έχει εφαρμοστεί.

Σχόλιο στην Εκπομπή «Καθρέφτης» με τον Χρήστο Μιχαηλίδη στο Α΄ Πρόγραμμα της ΕΡΤ