Πριν λίγους μήνες κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί ότι το Ισραήλ, η  χώρα της μοναδικής πολυμετωπικά μαχόμενης Δημοκρατίας στην Μέση Ανατολή- ισχυρού συμμάχου μας- και  κατ΄επέκταση η περιοχή μας  θα βυθιζόταν στην σημερινή κρίση. 

Με την βοήθεια της πολιτικής Τραμπ είδε τη χώρα να αποκτά συμμάχους στον Αραβικό κόσμο, να ανοίγουν πρεσβείες και να συνάπτονται συμφωνίες εμπορικές, τεχνολογικές με κράτη εχθρικά. Παρά τις «Συμφωνίες του Αβραάμ» που καταδικάστηκαν σε ορισμένες πτυχές της από την Ε.Ε. και άλλες χώρες  αλλά και από τον Αραβικό Σύνδεσμο τελικά ο Νετανιάου υποχώρησε από την αρχική θέση του για άμεση προσάρτηση των Ισραηλινών εδαφών που κατοικούνταν από Άραβες- Ισραηλινούς.

Σε τελική ανάλυση, οι μόνες χώρες που αντέδρασαν βίαια στην προσπάθεια ειρήνευσης της περιοχή ήταν το Κατάρ και  δύο μη αραβικές χώρες(Τουρκία και Ιράν)!!

Πρέπει να προσθέσουμε και τον οικονομικό παράγοντα που διαμορφώνεται από την μεσοπρόθεσμη υποχώρηση των εσόδων από τους υδρογονάνθρακες και την αυτάρκεια των ΗΠΑ σε σχιστολιθικό πετρέλαιο.

Οι πλέον διορατικές για τα επερχόμενα χώρες -Σαουδική Αραβία, Εμιράτα κ.α. άρχισαν να σχεδιάζουν την πολιτική τους στρεφόμενες στην υιοθέτηση των νέων τεχνολογιών της 4ης βιομηχανικής επανάστασης.  Και βέβαια το Ισραήλ είναι ο καλύτερος σύμμαχος για την μεταφορά αυτών των τεχνολογιών στους νέους του «σύμμαχους», με ή χωρίς εισαγωγικά.

Τα πράγματα άρχισαν να αλλάζουν σε βάρος του Ισραήλ, κατά την άποψή των ιθυνόντων του, όταν ο Προέδρος Μπάιντεν άλλαξε την πολιτική των ΗΠΑ απέναντι στο Ιράν. Η επαναφορά του δόγματος «Η Αμερική είναι πάλι εδώ», στην θέση του πρώην Προέδρου «Πρώτα η Αμερική» εκδηλώθηκε με την επανέναρξη των συνομιλιών με την συμμετοχή του Ιράν για  το μέλλον των πυρηνικών εγκαταστάσεων και των οικονομικών κυρώσεων σε βάρος του. Οι μεγάλες δυνάμεις που συμμετέχουν στήριξαν την επαναφορά του διαλόγου. Απέναντι σε αυτήν την διαδικασία φανερά εναντιώθηκαν το Ισραήλ, και οι σκληροπυρηνικοί φρουροί της επανάστασης.

Την κρίσιμη αυτή στιγμή επέλεξε ο κ. Νετανιάου να προχωρήσει στην κατάσχεση παλαιστινιακών ιδιοκτησιών ώστε να εγκατασταθούν σε αυτές Ισραηλινοί έποικοι. Αυτή ήταν η στιγμή που πυροδότησε τα αιματηρά γεγονότα που ζούμε τις τελευταίες ημέρες με τάση κλιμάκωσης.

Πολλοί αποδίδουν την αστάθεια που προκάλεσε η απόφαση από το γεγονός ότι ο Πρωθυπουργός του Ισραήλ δεν κατόρθωσε να σχηματίσει κυβέρνηση στη διάρκεια της εντολής που είχε λάβει σύμφωνα με το Σύνταγμα. Όλα έδειχναν ότι μια ανομοιογενής  αντιπολίτευση ήταν έτοιμη να σχηματίσει κυβέρνηση με την στήριξη του ισλαμικού κόμματος που για πρώτη φορά συμμετείχε στις εκλογές. Μια τέτοια διαδικασία θα οδηγούσε τον κ. Νετανιάου σε αποστρατεία ύστερα από 15 χρόνια διακυβέρνησης και με ανοιχτές τις δικαστικές εκκρεμότητες εις βάρος του.

Με τις ταραχές η στήριξη των παλαιστινίων ισλαμιστών ήρθη και έτσι η ακυβερνησία παρατείνει την θητεία του νυν πρωθυπουργού.

Ταυτόχρονα κάποιες αδιάλλακτες ομάδες στο εσωτερικό  της Χαμάς βρίσκουν ευκαιρία να επιστρέψουν σε αυτό που γνωρίζουν καλύτερα. Την εκτόξευση φονικών πυραύλων και την ανταπάντηση με βομβαρδισμούς από τον ισραηλινό στρατό.

Θέλουμε να ελπίζουμε ότι πριν είναι αργά οι αντιτιθέμενοι στην ειρηνευτική διαδικασία θα απομονωθούν. Και οι δυνάμεις του ρεαλισμού θα επικρατήσουν. Ανάμεσα σε αυτές συγκαταλέγεται και το Ιράν. Κι έτσι μένει μόνος του ο κ. Ερντογάν . Η ανεύθυνη επίκλησή του στον μουσουλμανικό κόσμο – και όχι στον αραβικό- με αχαρακτήριστες κατηγορίες κατά του Ισραήλ, δεν θα περάσει.

Ούτε ο αστείος «οθωμανικός νεοτζιχατισμός». Αλλά αποκαλύπτουν την απέλπιδα προσπάθειά του να προσεταιριστεί  τον μουσουλμανικό κόσμο σαν τελευταίο καταφύγιο των δικών του επιδιώξεων που έχουν απορριφθεί αυτή τη φορά από κοινού από την Ευρώπη και τις ΗΠΑ και απ? ότι φαίνεται και από την πλειοψηφία της κοινωνίας.

Πηγή: www.tanea.gr