Ο Διονύσης Σαββόπουλος υπερασπίστηκε τον Γιώργο Νταλάρα καταδικάζοντας την επίθεση εναντίον του ως κανιβαλισμό (ησυχάστε, δεν πρόκειται να γράψω κι εγώ για τον Νταλάρα…). Θυμήθηκα τον Σαββόπουλο μόλις ανακοινώθηκε, τα ξημερώματα, το «κούρεμα» του ελληνικού χρέους κατά 85%, που μπορεί να φτάσει και το 95%. Το 1989, λοιπόν, ο Σαββόπουλος έγραψε «Το Κούρεμα», δίσκο που από την κριτική χαρακτηρίστηκε ως ένας από τους χειρότερούς του.
Αυτομάτως γίνεται ο συνειρμός. Τι είναι το σημερινό «κούρεμα»; Μια ακόμη «σωτηρία» της χώρας και αποφυγή της κρίσης στην ευρωζώνη, όπως λέει η mainstream ανάλυση; Ή ένα ακόμη βήμα προς την «καταστροφή», όπως θέλει η αριστερή (παντός είδους) προφητεία;
Κοιτάζοντας λίγο προς τα πίσω και φέρνοντας στο νου δηλώσεις και αντιδηλώσεις ξένων και εγχώριων πολιτικών και ειδικών, καταλήγουμε ξανά σε ένα κοινότοπο μεν αλλά ασφαλές και χρήσιμο συμπέρασμα. Αυτό που έχει πει από χρόνια ο Αγγλος ποδοσφαιριστής Γκάρι Λίνεκερ: «…στο τέλος κερδίζουν πάντα οι Γερμανοί».
Βέβαια, υπάρχουν και ισχυρές αντιρρήσεις. Σιγά που κερδίζουν πάντα οι Γερμανοί. Εδώ έχουν χάσει δυο παγκόσμιους πολέμους και μόλις προχτές μια ομάδα τους φιλοδωρήθηκε με εφτά γκολ από μια ομάδα μιας παραπαίουσας οικονομικά χώρας του ευρωπαϊκού Νότου(δεν λέμε το όνομα-για τους πολύ αδαείς!- για να μη μετριάσουμε την αντιγερμανική ευφορία).
Εντάξει, αλλά στην υπόθεση του γερμανικού «κουρέματος» οι Γερμανοί θριάμβευσαν. Ηταν οι μόνοι που από την αρχή επέμεναν ότι έπρεπε τα βάρη αυτή τη φορά να επωμιστούν και οι ιδιώτες επενδυτές. Ποιός θυμάται σήμερα τις σφοδρές αντιδράσεις του Σαρκοζί, αλλά ακόμη και Γερμανών τραπεζιτών;
Ποιος θυμάται από πόσα κύματα πέρασε αυτή η υπόθεση στο εσωτερικό της χώρας; Ποιος θυμάται την ταραχή που προκλήθηκε όταν ο πρώην πρωθυπουργός Κ. Σημίτης τασσόταν ανοιχτά υπερ της οργανωμένης αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους «σε συνεννόηση με τους ευρωπαίους μας, για να απελευθερωθούν δυνάμεις στην ελληνική οικονομία»(17-4-2011); Τότε η λέξη «αναδιάρθρωση» και μόνο προκαλούσε ανατριχίλα, διότι παρέπεμπε σε χρεοκοπία. Ακόμη και ο νυν πρωθυπουργός Λ. Παπαδήμος έλεγε ότι η αναδιάρθρωση «δεν θα έχει θετικό αποτέλεσμα» και «αποπροσανατολίζει από το πραγματικό πρόβλημα»(14-6-2011). «Είναι λάθος ακόμη και να συζητάμε ένα τέτοιο ενδεχόμενο», έλεγε ο Αντ. Σαμαράς(12-4-2011). Φυσικά, την αναδιάρθρωση ξόρκιζαν ο τότε πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου και ο τότε υπουργός Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου.
Όμως, οι Γερμανοί δούλευαν από τότε…γερμανικά. Δηλαδή με σχέδιο, μέθοδο και πείσμα. Από τον Σεπτέμβριο του 2011, όταν ο οικονομικός σύμβουλος της Μέρκελ, Λάρς Φέλντ, προανήγγειλε το μεγάλο ελληνικό «κούρεμα» μέχρι και πριν από λίγες μέρες, όταν το γερμανικό υπουργείο Οικονομικών πίεζε τους ιδιώτες να αποδεχθούν τις απώλειες που τους προσφέρονται, γιατί διαφορετικά οι επιπτώσεις θα ήταν πολύ χειρότερες.
Οι Γερμανοί, λοιπόν, στο τέλος νίκησαν- και στο PSI. Το λογικό συμπέρασμα είναι ότι, για να επιμένουν τόσο πολύ, μόνο κέρδος θα έχουν. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να συμπέρανουμε, εξ αντιδιαστολής, ότι όλοι οι άλλοι είναι χαμένοι; Δηλαδή, η ελληνική οικονομία δεν θα επωφεληθεί από το μεγαλύτερο στην παγκόσμια ιστορία «κούρεμα» χρέους ενός κράτους;
Η απάντηση είναι προφανής και έχει δύο σκέλη. Το πρώτο: σήμερα έχουμε την άνεση να μιλάμε και να γράφουμε για το «κούρεμα» από θέση ασφαλείας. Ποιος μπορεί να φαντασθεί τι θα είχε συμβεί αν, με τη λήξη της προθεσμίας, το ελληνικό υπουργείο Οικονομικών εξέδιδε μια λιτή ανακοίνωση με κατακλείδα «το PSI απέτυχε»; Ποιός θα συγκρατούσε τον πανικό εν όψει χρεοκοπίας;
Το δεύτερο σκέλος της απάντησης θα διαμορφωθεί σε μερικούς μήνες από τώρα. Όταν θα έχουμε νέα κυβέρνηση και θα φανεί αν είναι σε θέση να αξιοποιήσει τα θετικά του «κουρέματος».
Εν κατακλείδι: οι οικονομικές αποφάσεις ελήφθησαν, τα τεχνικά εφαρμόστηκαν. Απομένει να ψηφίσει ο ελληνικός λαός, να πει τι θέλει και όσοι θα πάρουν την εντολή του να αποδείξουν αν θέλουν και μπορούν να αξιοποιήσουν το «κούρεμα», με ένα καλύτερο «χτένισμα».