1.. Με όλες τις πιθανές ερμηνείες ,προθύμων αναλυτών και ασθμαινόντων πολιτικών, και σε πείσμα τους ,ο πρωθυπουργός κατάληξε να πάει σε εκλογές με την λήξη της τετραετίας. Η κυβερνητική θητεία  παίρνει μια παράταση ζωής στις μεταπανδημικές και μεταμνημονιακες προσπάθειες της  και ένα μεγάλο ρίσκο στους αστάθμητους παράγοντες (πυρκαγιές, πόλεμος Ουκρανίας ,τουρκικές απειλές, κα ) και αυτό είναι προς τιμήν της τουλάχιστον για την θεσμική τάξη . Απομένει να αποδείξει ότι αυτός ο χρόνος είναι πράγματι προς όφελος της χώρας, ολοκληρώνοντας τις όποιες μεταρρυθμιστικές πολιτικές της  (παιδεία, υγεία, άμυνα, επενδύσεις ,ψηφιακή διάχυση) και ελέγχοντας ταυτόχρονα την πίεση της ακρίβειας ,του πληθωρισμού και της ενέργειας .Η κυβέρνηση  και η παράταξη της ΝΔ εξακολουθεί να λειτουργεί σαν μεγάλη επιχείρηση προσπαθώντας  με σωστή διοίκηση λελογισμένη  λειτουργία κίνητρων και νομοθετήσεων και αποφεύγοντας αντιπαραθέσεις  ,να προωθήσει  μέσω ενός θεσμικού αυτοματισμού την πρόοδο της χώρας .Αυτό ελπίζει να το επιτύχει μέσα στο υπάρχον πλαίσιο  βελτιώνοντας τις αποδόσεις της δημόσιας διοίκησης και της κρατικής μηχανής , χωρίς τομές και ρήξεις με τις υπάρχουσες παθογένειες και  τα ισχυρά διεθνή και εγχώρια συμφέροντα ,ευελπιστώντας ότι μπορεί να τα ενσωματώσει να τα παρακάμψει η να τα αγνοήσει

2.. Η μείζων αντιπολίτευση εχει μια ανάσα ζωής απέναντι στις δυσμενείς  δημοσκοπήσεις τριών χρονών που την παγίδεψαν στην προσδοκία φθοράς ,την κλασική τακτική ώριμου φρούτου που ατυχώς δεν φαίνεται να ωριμάζει ,τουλάχιστον έγκαιρα .Αυτό αναδεικνύει τόσο την αδυναμία της «εφιαλτικής « αντιπολίτευσης που όλο καταγγέλλει ,όσο και την ανικανότητα διαμόρφωσης παρα τις συνέχεις εξαγγελίες για πλατφόρμες και τις ομάδες κατάλληλων εμπειρογνωμόνων , μιας πειστικής  «αριστερής « πρότασης προόδου . Απομένει ο πόλεμος της ατάκας και των καθημερινών εντυπώσεων, η διαρκής προσπάθεια διαστρέβλωσης  και παρερμηνείας που επιχειρείται ακόμα και στα πλέον προφανή, και η διαρκής πόλωση  με τα μονότονα κλισέ της μεταπολίτευσης να έχουν πια ατονήσει από την κατάχρηση .Όσο περνά ο καιρός φαίνεται ότι το «αγανακτισμένο « κύμα « με το ισοπεδωτικά αντιμνημονιακό¨αφήγημα¨ του  και το ατελές εντυπωμα διακυβέρνησης που άφησε δεν μετασχηματίζεται σε ένα σύγχρονο ορίζοντα προοπτικής για την χώρα και τους ανθρώπους της εργασίας

3   . Η απογοήτευση από την ενσωμάτωση και παγίδευση του σύριζα και οι αστοχίες διαχείρισης αλλά και προώθησης ουσιαστικών -και τόσο αναγκαίων σε μια χρεοκοπημένη χώρα - μεταρρυθμίσεων  της ΝΔ καταγράφουν δειλά  την αναζήτηση  αλλού μιας εναλλακτικής.  Εδώ όμως όπως και σε όλη την δύση η μεγάλη ισχύς ολιγαρχων και μεγάλων συμφερόντων αλλά και υπάκουων πολιτικών ελίτ προσπαθεί να καθορίσει την ανάκαμψη σε μια διανομή μεταξύ των προνομιούχων και της αναπαραγωγής τους . Οι ισχυρές -ακόμα- συντεχνίες επιβάλλουν όπου μπορούν την διατήρηση δικών τους κεκτημένων εν ονόματι όλων ,χωρίς σχέδιο  για το εργασιακό ρευστό μέλλον ,χαμένες σε άγονες μάχες οπισθοφυλακών και στερεοτύπων .Μεγάλο μέρος των εργαζομένων  και κυρίως οι νεότεροι αισθάνονται να αποκόπτονται ,να μην στηρίζονται, να μην συμπεριλαμβάνονται ισότιμα στην όποια ανάκαμψη να περιορίζονται ασφυκτιώντας κοινωνικά και αναζητώντας καλύτερο ορίζοντα

4. .Αυτή ακριβώς είναι η «στιγμή» ,το  δικό του μομεντουμ όπως αρέσκεται να λέει για το Πασοκ  ο πρόεδρος του ,που η ανάμνηση των δυνατοτήτων κινητικότητας και προόδου μεγάλης περιόδου της μεταπολίτευσης  μπορεί να εκφρασθεί ξανά και πιο ώριμα .Η αναβολή των εκλογών ανοίγει ένα μεγάλο παράθυρο ευκαιρίας για μια έγκαιρη και καλύτερη προετοιμασία της γενικόλογης σοσιαλδημοκρατικής ρητορικής  σε μια συγκεκριμένη εναλλακτική  προοπτική  για αυτόν τον κόσμο αλλά και για όλη τη χώρα.  Η μετριοπάθεια απέναντι στην δηλητηριώδη πόλωση επι παντός ,και η  άρνηση κάθε λαϊκισμού ευκολίας  πρέπει να συνοδεύεται από επεξεργασία και προτάσεις μεταρρυθμιστικών τομών και νέων σύγχρονων σχεδιασμών στα μεγάλα θέματα της οικονομίας και της κοινωνικής πολιτικής που λιμνάζουν.

 Η προσυνεδριακή υπόσχεση  παρέπεμπε σε ένα κύμα αναζήτησης και αναδιαμόρφωσης  θέσεων και απόψεων μιας σύγχρονης αυτοσυνειδησίας ενός χώρου που προσδιόρισε την μεταπολίτευση και αρχίζει να ξαναπιστευει στον εαυτό του . Αυτό το κύμα δεν πρέπει να εξαντληθεί  μέσα σε ψηφιακές πλατφόρμες ατομικών συζητήσεων και άγονες γενικότητες χωρίς την ζέουσα αναγνώριση της εποχής, χωρίς την αίσθηση της εκρηκτικής ανάδυσης της φοβερής τωρινής συγκυρίας . Η επεξεργασία και ανάδειξη εναλλακτικής στη δημόσια σφαίρα βαθαίνει την δημοκρατία ,αλλιώς  η προσπάθεια εκφυλίζεται σε πελατειακή γυμναστική στις λαϊκές αγορές, οργανωτισμο και περιοδείες. Πέρα από την καθημερινότητα των εξυπνακισμων  και τις τηλεοπτικές ασημαντότητες υπάρχει χώρος για σοβαρή αναζήτηση διεξόδων και λύσεων αρθρωμένων σε ένα συνεκτικό και εφαρμόσιμο εναλλακτικό σχέδιο ανάκαμψης  .Οι εκλογές μπορούν να περιμένουν