Στ’  αλήθεια είμαι περίεργος να δω,  τι θα εφεύρουν τώρα, οι ανόητοι πολεμοκάπηλοι, που δεν έχουν πάρει χαμπάρι, ποιόν βοηθούν με τα καραγκιοζλίκια και τις  γελοιότητες που εκπέμπουν, γιά την Τουρκία που επιτίθεται και την Ελλάδα που έχει έτοιμο το ξίφος της, να αμυνθεί.
Το Γιαβούζ έφυγε από τα ανοικτά της Κύπρου.  Τι θα γίνει τώρα,  με τους λεβέντες που ήταν έτοιμοι, να παίξουν με τα κανόνια;
Να τα πάρουμε όμως από την αρχή.
Ο Ομπάμα, είχε εισηγηθεί και είχε αρχίσει να εφαρμόζει, μια πολιτική για τη Μέση Ανατολή  πάρα πολύ προχωρημένη, που άφηνε περιθώρια και για ελιγμούς, αλλά και για την ανάπτυξη συνεργασιών  διμερών και πολυμερών σχέσεων. Μετά τις ανοησίες,  για τον δήθεν έρωτα του Αραβικού κόσμου, με την  Ευρωπαϊκή λογική περί δημοκρατίας.
Για τον λόγο αυτό αναπτύσσει σχέσεις  με τους  Σιίτες του Ιράν και υπογράφει συμφωνίες για την αναβάθμιση των σχέσεων των δύο χωρών.
Ήρθε ο τύπος με το κίτρινο κεφάλι και τα έκανε όλα μαντάρα.
Βρήκε και έφορο έδαφος, λόγω του ότι  ο Ερντογάν,  προσπαθώντας να επιβιώσει, άνοιγε διαρκώς μέτωπα, στα οποία έχωνε  την μουσούδα της η Αμερική, υποστηρίζοντας υποτίθεται τους Κούρδους.
Ανάθεμα με εάν ξέρει αυτή την στιγμή, πού και πώς παίζεται το παιχνίδι, αυτή η αμερικάνικη νομενκλατούρα.
Ρωσία, Ιράν και Τουρκία, είχαν αποφασίσει από κοινού, ότι  η Τουρκία,  βήμα το βήμα θα αφόπλιζε την Αλ Κάιντα  στο συριακό έδαφος,  όσο οι Ρώσοι και ο συριακός στρατός, θα τους έσπρωχναν προς την έξοδο.
Αυτή η διαδικασία του αφοπλισμού, όχι απλώς δεν προχώρησε, αλλά ούτε καν ξεκίνησε ποτέ.
Ο Ερντογάν επιτίθεται, καταλαμβάνει κομμάτια συριακού εδάφους, τα οποία προτίθεται να τα κρατήσει για την Τουρκία και φυσικά,  βλέπει τις σχέσεις του με τη Ρωσία των SS-400,  να κλονίζεται, όπως επίσης και η ελπίδα του, για  οικονομική στήριξη από μεριάς του τσάρου.
Ο Τράμπ  τσαλαβουτώντας  παντού και θέλοντας να διαμορφώσει  δικές του  υποτιθέμενες ιδανικές συνθήκες,  στην περιοχή,  δημιουργεί  το ένα πρόβλημα μετά το άλλο.
Το αμερικάνικο κογκρέσο  δεν θέλει  να ακούει για Τουρκία. Αυτός όμως βρίσκεται σε διαρκή διαπραγμάτευση με το σουλτάνο,  με τον οποίο  πιστεύω πως έχει ήδη αποφασίσει τα πάντα,  για τις εξελίξεις στην  περιοχή.
Η Τουρκία, ως μεγάλη δύναμη, παίζει παντού. Εμφανίζεται ως αναντικατάστατη  σύμμαχος αυτή τη στιγμή,  και υπακούει πιστά στα κελεύσματα του κίτρινου πλανητάρχη.
Από τη μεριά του ο Αναστασιάδης, ολοφάνερα πλέον  οδηγεί  την Κύπρο,  στη λογική της δημιουργίας δυο κρατών, με χαλαρή σύνδεση. Το ομολογεί πλέον ανοικτά και αφού κορόιδεψε τους πάντες   τον πήραν πλέον χαμπάρι και όπως ο ψεύτης βοσκός  απομονώνεται στην περιοχή του.
Δεν μπορεί επομένως, να παραμένει ως θέσφατο, «τ΄αδέρφια μας οι Κύπριοι» και άλλες τέτοιες μπούρδες στην κυριολεξία,  που δημιουργούν πελώρια ανοίγματα στην ελληνική εξωτερική πολιτική.
Και δυστυχώς, ο αμνήμων ταλαίπωρος πολίτης, έβαλε άλλον ένα βλάκα στο κεφάλι του και μέσα στην Βουλή, που στο όνομα ενός  ανεξέλεγκτου πουτινισμού,  απειλεί και τις ΗΠΑ .
Κι επειδή εμείς γνωρίζουμε ότι πρόκειται για βλάκα, και τηλεπωλητή  ματζουνιών, νομίζουμε ότι  και όλοι οι υπόλοιποι, διαβάζουν με ανεκτικότητα τα μασκαραλίκια του.