Δεν ήθελα να γράψω κουβέντα για την επίσκεψη Ερντογάν, επειδή διάβασα και άκουσα, τόσες ανοησίες αυτές τις μέρες, που ένιωθα μπουχτισμένος.
Σήμερα το πρωί όμως, όταν είδα με τον μανδύα ΚΚΕ, να προπαγανδίζονται οι θέσεις του δικτύου 21, είπα «δεν είναι δυνατόν να μένει αναπάντητη, όλη αυτή η αθλιότητα» και μάλιστα με μιαν εικόνα ένοχης σιωπής, που δεν υπήρχε λόγος, να εμφανίζεται.
Ο Ερντογάν, ήρθε στην Ελλάδα σε μια από τις πιο δύσκολες φάσεις πολιτικά, διπλωματικά, οικονομικά και ιστορικά, της Τουρκίας.
Συζητήθηκε πάρα πολύ καιρό, το έρχεται δεν έρχεται. Κατ΄ άλλους μας το «επέβαλλαν» οι Αμερικανοί, κατ΄άλλους οι Ρώσοι, κατ΄ άλλους οι Ουζμπέκοι και για άλλους μπορεί και οι εξωγήινοι.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι, από τη στιγμή που έχωσε τη μούρη του ο Τράμπ στη Μέση Ανατολή και δημιούργησε όλη ετούτη την ανακατωσούρα, σε βάρος της σοφής πολιτικής, που ακολούθησε ο Ομπάμα, τα προηγούμενα χρόνια, τα πράγματα θα περιπλέκονται όλο και περισσότερο.
Ο Ερντογάν ήρθε στη Ελλάδα, διότι αναζητά κρατήματα προς την Ευρώπη και είναι η μόνη χώρα, με την οποία, βελτιώνοντας σε ένα βαθμό τις σχέσεις του, θα μπορούσε να ελπίσει, σε μια πιο στενή, επικοινωνία με την Ευρώπη.
Η Λωζάννη, καθορίζει πριν από όλα, τα Νότια σύνορα της Τουρκίας. Αυτό είναι το μεγάλο του πρόβλημα. Αυτό είναι που σήμερα καίει περισσότερο από όλα, τον σουλτάνο. Όλα τα υπόλοιπα μοιάζουν με προφάσεις εν αμαρτίαις.
Το ρούσικο χαρτί, όσο και να το παίζει, με όποιον τρόπο και να το εμφανίζει δεν τρομάζει πλέον κανέναν. Αυτή είναι η πραγματικότητα, πράγμα που σημαίνει, ότι ο Ερντογάν έχει απόλυτη ανάγκη τη Δύση, σήμερα. Αύριο, που μπορεί να μην την έχει ανάγκη, θα συμπεριφερθεί και πάλι όπως προηγουμένως. Γι αυτό οι πάντες, μιλάνε για μιαν άθλια τρομοκρατία, η οποία έχει καθηλώσει του τούρκους πολίτες, σε έναν φόβο, ακόμη και για την ίδια τους την επιβίωση.
Στην Τουρκία, πλέον, ο πολίτης φοβάται, καθημερινά και κάτι καινούριο. Στην Τουρκία ο πολίτης πλέον, δεν είναι σίγουρος, για το πού οδηγεί τα πράγματα ο σουλτάνος. Αυτό αντί να το κατανοήσουμε και να παιδευτούμε να το μετατρέψουμε σε πολιτική, χαζολογάμε άσκοπα και ο καιρός τρέχει.
Οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις στην Τουρκία, βρίσκονται σε δεινή θέση, όχι γιατί δεν έχουν δυνατότητα, είτε να δανειστούν, είτε να δημιουργήσουν καινούριες αγορές, είτε , είτε …
Το αντίθετο μάλιστα.
Αυτό που φοβάται καθημερινά, ο Τούρκος επιχειρηματίας, είναι η επομένη μέρα και κυρίως ο φόβος για τον αποκλεισμό του, από την μεγάλη ευρωπαϊκή αγορά, για τη οποία έχει αρχίσει και παράγει πάρα πολλά είδη, υψηλής ποιότητας, ανταγωνιζόμενος την ευρωπαϊκή παραγωγή. Και πρώτα και κύρια, τα είδη εξηλεκτρισμού, οικιακές συσκευές κλπ., στα οποία είχε αποκτήσει πελώρια εμπειρία, παλαιότερα ως φασονατζής. Τώρα έχει εξαγοράσει και αφομοιώνει τα προηγούμενα αφεντικά του.
Για την Ελλάδα, η επίσκεψη Ερντογάν, ήταν ευκαιρία, διότι εάν υπάρχει κάποια χώρα, από τη οποία προσβλέπουμε ότι θα έρθουν επενδύσεις στην Ελλάδα, αυτή είναι πρώτα και κύρια, η Τουρκία, μετά έρχονται όλοι οι υπόλοιποι.
Το δεύτερο πολύ σημαντικό, που είναι δύσκολο να γίνει αντιληπτό, στη σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα, γιατί είμαστε μακριά νυχτωμένοι, παρά το ότι νομίζουμε ότι γνωρίζουμε τα πάντα. Ιδίως για τη γειτονιά μας, θα έλεγα, δεν γνωρίζουμε τίποτε απολύτως. Και ομιλώ κυρίως για τους περισπούδαστους, γιατί ο πολίτης κουκιά έφαγε, κουκιά μολογάει.
Ο Ερντογάν, πήρε χαμπάρι, ότι έχει χάσει στο εσωτερικό μέτωπο την υπόθεση συνταγματική αλλαγή και το παιχνίδι, να εμφανιστεί ως ο νέος πατέρας του έθνους. Και λόγω του κύρους που έχει αποκτήσει διεθνώς, μεταξύ των μουσουλμάνων, φτύνοντας στην κυριολεξία τους Άραβες και τους από κει και κάτω, βγήκε πανηγυρικά πλέον διεκδικώντας, αυτόν τον ρόλο, στη μουσουλμανική κοινότητα της Βαλκανικής, που δεν είναι κατ΄ ανάγκη όλοι τουρκογενείς.
Η πολιτική έχει αρχίσει και τρέχει, με ταχύτητες απλησίαστες, οι δε δική μας ροπή, λόγω ΥΠΕΞ, κινείται σε μια απολύτως φιλορωσική και αντιευρωπαϊκή τροχιά, χωρίς να μπορεί να καταλάβει, ότι άμα μας ξεράσει και αυτό το κύμα, που είναι έτοιμο να το κάνει, τότε ζήτω που καήκαμε. Και δεν κινδυνολογώ. Ούτε τα σύνορα θ’αλλάξουν, ούτε τίποτε. Απλώς εμείς τα τεμπελόσκυλα, που δεν παράγουμε τίποτε απολύτως, ούτε καν τα τρόφιμα που καταναλώνουμε, θα βρεθούμε σε πολύ δύσκολη θέση.