Με ευθύνη του κ. Τσίπρα η Ελλάδα βρίσκεται σήμερα εγκλωβισμένη στις αντιφάσεις τής επιλογής της. Η κυβέρνηση νίκησε αριθμητικά. Με μεγάλη πλειοψηφία. Θα δούμε πολύ σύντομα τι σημαίνει αυτό πολιτικά, οικονομικά, ιστορικά.
Το Όχι απέσπασε πλειοψηφία σε ένα αντισυνταγματικό και παράνομο δημοψήφισμα. Αυτό δεν μπορεί να αγνοηθεί επειδή η πλειοψηφία είναι μεγάλη. Οι συνταγματικές εγγυήσεις δεν εξαρτώνται από τη βούληση της εκάστοτε πλειοψηφίας. Αυτό επιβάλλει η σχέση δημοκρατίας και κράτους δικαίου.
Το Όχι απέσπασε πλειοψηφία με τη δέσμευση της κυβέρνησης ότι αυτό σημαίνει συμφωνία εντός 48 ωρών, δηλαδή σημαίνει Ναι σε Μνημόνιο 3 με όσα αυτό συνεπάγεται. Ας θυμόμαστε ότι η Ελλάδα ετοιμαζόταν πριν από τις εκλογές του Ιανουαρίου να περάσει στη φάση της προληπτικής πιστωτικής γραμμής ως τελικό βήμα εξόδου από το Μνημόνιο. Είχε μικρό πρωτογενές πλεόνασμα. Ανέμενε ρυθμό ανάπτυξης για το 2015 ύψους 2,5% του ΑΕΠ.
Το Όχι συγκέντρωσε μια βαθιά αντιφατική πλειοψηφία στην οποία συνυπάρχουν δεδηλωμένοι αντίπαλοι της ευρωπαϊκής προοπτικής της χώρας, οπαδοί της δραχμής και καλόπιστοι πολίτες που θέλουν την Ελλάδα στο ευρώ και πίστεψαν τη δέσμευση του Πρωθυπουργού για άμεση συμφωνία. Αναμένουν μάλιστα συμφωνία καλύτερη των τελευταίων κυβερνητικών προτάσεων προς τους πιστωτές και βεβαίως καλύτερη των τελευταίων θέσεων των ευρωπαϊκών θεσμών και του ΔΝΤ. Αναμένουν καλύτερη συμφωνία και όλες οι επιμέρους κοινωνικές ομάδες σε επαγγελματικό (π.χ. αγρότες, επιχειρήσεις εστίασης) και τοπικό (π.χ. νησιωτικές περιοχές) επίπεδο καθώς με την προσδοκία αυτή συντάχθηκαν με το Όχι. Το Όχι στα (νομικώς μη ισχύοντα πλέον) κείμενα που η κυβέρνηση έθεσε υπό ψηφοφορία σε αυτό το πρωτοφανές δημοψήφισμα σήμαινε όμως εξαρχής εν πολλοίς Ναι, καθώς τα κείμενα αυτά είχαν ήδη γίνει δεκτά από την κυβέρνηση σε ποσοστό 90%! Από την κυβέρνηση που από τη μια πλευρά οργάνωνε το πρωτοφανές δημοψήφισμα, ενώ από την άλλη ζητούσε παράταση του λήξαντος προγράμματος και υπαγωγή σε νέο διετές Μνημόνιο με δάνειο 29 δισ. ευρώ από τον ESM.
Η κατάσταση έφτασε στην ακραία αντίφαση το Ναι να σημαίνει ουσιαστική διαπραγμάτευση, με την Ελλάδα να θέλει να μείνει ισότιμη μέσα στην Ευρώπη και το ευρώ και το Όχι να σημαίνει εναγώνια επιδίωξη άμεσης συμφωνίας μέσα σε κλίμα δυσπιστίας με τους εταίρους και πιστωτές, με στενά έως ανύπαρκτα περιθώρια ουσιαστικής διαπραγμάτευσης. Ο ελληνικός λαός επέλεξε όμως Όχι και αυτό το μήνυμα έστειλε διεθνώς. Ο λαός όταν κάνει επιλογές – απολύτως σεβαστές – αναλαμβάνει και την αντίστοιχη ευθύνη.
Τώρα ο κ. Τσίπρας και οι συν αυτώ έχουν την υποχρέωση να τιμήσουν την ψήφο που απέσπασαν όπως την απέσπασαν. Έχουν την υποχρέωση να ανοίξουν τις τράπεζες, να αποφύγουν τη χρεοκοπία, να αποκαταστήσουν την ομαλή λειτουργία της οικονομίας, να πληρώσουν μισθούς και συντάξεις, να φέρουν συμφωνία εντός 48 ωρών, να κρατήσουν τη χώρα μέσα στην ευρωζώνη και την Ευρωπαϊκή Ένωση, να πετύχουν μείωση του χρέους σε συνέχεια αυτής του 2012, να αυξήσουν τους διαθέσιμους αναπτυξιακούς κοινοτικούς πόρους και να τους αξιοποιήσουν.
Μια συμφωνία με τα παραπάνω χαρακτηριστικά πρέπει να ψηφιστεί με ευρύτατη πλειοψηφία στη Βουλή. Η μειοψηφία του Ναι προφανώς στηρίζει την κυβέρνηση σε όσους στόχους συνάδουν προς το εθνικό συμφέρον.
Το δημοψήφισμα δεν εξαγνίζει αλλά εντείνει τις ευθύνες του κ. Τσίπρα και της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ που έτυχε δυστυχώς της φιλικής στήριξης της ΧΑ.
Το Ναι ανήκει μόνο στους πολίτες που το επέλεξαν. Υποχρέωση όσων ψήφισαν Ναι είναι να διασφαλίσουν την κοινωνική και πολιτική δυναμική του. Το ποσοστό του Ναι είναι μειοψηφικό, συνιστά όμως μια παρακαταθήκη προόδου, υπευθυνότητας, ασφάλειας, κοινής λογικής, ιστορικής συνείδησης. Αυτά μπορεί να ενώσουν όλους ανεξαιρέτως τους Έλληνες και τις Ελληνίδες, να τους δώσουν προοπτική.
Τώρα όμως περιμένουμε τους χειρισμούς της κυβέρνησης. Δεν υπάρχει πλέον καμία δικαιολογία. Ο λαός ψήφισε, εμπιστεύθηκε, περιμένει το καλύτερο.