Και εμείς εκλογές, και αυτοί εκλογές…
Δεν είναι όμως, παντού το ίδιο πράγμα. Αλλα τα δικά μας ντέρτια και παιδιαρίσματα, άλλα τα δικά τους…
Εκεί τα πράγματα, αρχίζουν και γίνονται πολύ επικίνδυνα. Αλλά επικίνδυνα στ αλήθεια και όχι για να τρομάζουμε, μιλώντας μεταξύ μας.
Το πραξικόπημα, όπως έγραφα πρόσφατα, του Ερντογάν, συνεχίστηκε με ρυθμούς εντατικούς και η κατάσταση βρίσκεται πλέον δύσκολα ελέγχεται.
Για πρώτη φορά, στα τελευταία δεκαπέντε χρόνια, σε μέτρηση που έγινε στη Τουρκία, ο Ερντογάν εμφανίζεται να παίρνει ποσοστό, πολύ μικρότερο από το κόμμα του, το ΑΚΡ… Κι αυτό δεν είναι καθόλου τυχαίο.
Και για να τα πάρουμε από την αρχή.
Ο Ερντογάν, παραβιάζοντας κάθε έννοια συνταγματικής νομιμότητας, αρνήθηκε πεισματικά, να δώσει εντολή σχηματισμού κυβέρνησης, στο 2ο κόμμα. Αυτός εκτίμησε και αποφάσισε, ότι δεν μπορεί να σχηματιστεί κυβέρνηση από τη σημερινή Βουλή, οπότε προκήρυξε εκλογές για την 1η Νοεμβρίου…
Κάλεσε, λοιπόν, το Νταβούτογλου και του έδωσε εντολή σχηματισμού κυβέρνησης εκλογικής.
Σύμφωνα με το Τούρκικο Σύνταγμα, η κυβέρνηση είναι υποχρεωτικό να συγκροτηθεί από όλα τα κόμματα της σημερινής βουλής , αναλόγως της εκλογικής δύναμης, που κατέκτησαν.
Αντ’ αυτού ο Νταβούτογλου χθες, καθ’ υπόδειξη και επιμονή του Ερντογάν, ναι μεν ανακοίνωσε το προφανές, δηλαδή το πόσες θέσεις πρέπει να καταλάβει στην κυβέρνηση το κάθε κόμμα, αποφασίζοντας όμως, ο ίδιος και το ποιοι από κάθε κόμμα θα πρέπει να συμμετέχουν στην κυβέρνηση.
Όλα τα κόμματα αντέδρασαν, εκτός από ένα βουλευτή του MHP, γιό του παλαιού Τουρκές, ο οποίος χθες δέχτηκε και σήμερα διαγράφτηκε, από τον Μπαχτσελί, ως λιγούρι.
Αυτά όμως είναι τα μικρά, τα διαδικαστικά.
Τα ουσιαστικά προβλήματα είναι αυτά που εντείνουν την πόλωση και το διχαστικό κλίμα.
Ήδη έχει επιβληθεί στρατιωτικός νόμος σε 30 μικρές πόλεις στην Ανατολία, υποτίθεται για τον φόβο των Ιουδαίων, που λέγεται ΡΚΚ. Στην ουσία όμως, για να παρθούν μέτρα, όσο γίνεται πιο αυστηρά, για τον έλεγχο της ψηφοφορίας και του αποτελέσματος.
Ετσι αποφασίστηκε να μην ανοίξουν εκλογικά κέντρα στα μικρά χωριά της Ανατολίας αλλά, μόνο στις μεγάλες πόλεις, προσπαθώντας να αποθαρρύνουν τους χωρικούς να μετακινηθούν, για να πάνε να ψηφίσουν, μακριά από τον τόπο τους.
Δεύτερον, σχεδιάζει, όπως ανακοίνωσε, για την καταμέτρηση των ψήφων, να μαζευτούν όλες οι κάλπες από όλα τα εκλογικά κέντρα, σε ένα σημείο και εκεί να γίνει η καταμέτρηση. Και τότε η νοθεία, είναι πολύ πιο εύκολη και ανέλεγκτη. Υπάρχει φυσικά, το περίφημο δίκτυο των εθελοντών, που κάλυψε σχεδόν ολόκληρη τη χώρα, με εκλογικούς αντιπροσώπους, χωρίς τη μεσολάβηση ή παρουσία κανενός κομματος, στις τελευταίες εκλογές του Ιουνίου…Θα φτάσει όμως μόνον αυτή η κινητοποίηση;;;
Στόχος του Ερντογάν, είναι, οι κοντά 80 βουλευτές του Δημοκρατικού κόμματος.
Το οποίο είναι παγωμένο, προς το παρόν, δεν φωνασκεί και αναζητά στηρίγματα στην Τουρκική κοινωνία. Λόγω του ότι, οι επιθέσεις των κάφρων, δήθεν αγωνιστών του ΡΚΚ και οι δεκάδες αθώων νεκρών, του τελευταίου μήνα, έχουν εξαγριώσει τους πολίτες, οπότε προσπαθούν διάφοροι κύκλοι, να τους στρέψουν εναντίον του Ντεμιρτάς και έχουν κάποια πρώτα θετικά αποτελέσματα, δισταγμού, των τούρκων ψηφοφόρων, να ξαναψηφίσουν Δημοκρατικό κομμα παρά το ότι γνωρίζουν ότι δεν είναι το παλιό κουρδικό κόμμα…Επειδή όμως, η μείωση του ποσοστού του HDP βολεύει και του υπόλοιπους, για αυτά τα εξόφθαλμα αντιδημοκρατικά μέτρα, δεν αντιδρούν και πολύ τα υπόλοιπα κόμματα.
Έφτασε σε σημείο ο Ερντογάν, να επιμηκύνει, με Προεδρικό Διάταγμα, την αργία της 29ης Οκτωβρίου, που είναι η εθνική επέτειος ίδρυσης του Cumhurriyet, το ‘ 23 , ούτως ώστε τα μικρομεσαία στρώματα να επωφεληθούν των αργιών, να πάνε εκδρομή και να μην επιστρέψουν εγκαίρως για να ψηφίσουν.
Γι αυτό οι εκλογές την 1η Νοεμβρίου και όχι την επόμενη Κυριακή στις 8 Νοεμβρίου, όπως είχαν αφήσει να διαρρεύσει, ως ημερομηνία εκλογώνκαιρό πριν…
Η εκτίμησή μου είναι πως, τώρα απαιτείται να φανεί η αλληλεγγύη της Ευρώπης στην προσπάθεια , αποερντογανοποίησης πλέον, της Τούρκικης κοινωνίας.
Κυρίως όμως να ενισχυθούν οι φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις, που επιχειρούν τη μεγάλη στροφή, μετά από τα 5 τελευταία χρόνια της πλήρους εκτροπής, της εξωτερικής πολιτικής της Τουρκίας.
Έγραφα πέρσι τέτοιο καιρό, πως Ερντογάν, αποφάσισε να δώσει όλη εκείνη τη μεγάλη μάχη, για την εκλογή του στην Προεδρία της Δημοκρατίας, χωρίς να έχει διασφαλίσει τίποτε απολύτως. Ήταν από τα πολύ μεγάλα ρίσκα, που από την πρώτη στιγμή έδειξε οτι δεν φοβάται να τα πάρει.
Να όμως, που του ήρθαν όλα σχεδόν, ανάποδα και τώρα , παρά το σπουδαίο έργο και την ανάκαμψη που πρόσφερε στη Τούρκικη κοινωνία, κινδυνεύει να απομακρυνθεί από την πολιτική σκηνή, σαν ένας ακόμη, από τους πολλούς Προέδρους Δημοκρατίας, που αποχώρισαν χωρίς να αφήσουν το στίγμα τους.
Μέσα στις επόμενες εβδομάδες σχεδιάζεται από του Τούρκους και του Αμερικανούς η μεγάλη φθινοπωρινή αεροπορική επίθεση στο ISIS.
Τότε είναι που θα γίνει το έλα να δεις με τους πρόσφυγες.
Αντί να κλαψουρίζουν κυβέρνηση και αντιπολίτευση που χάνεται το πολύτιμο κεφάλαιο, που λέγεται κυρία Τασία, ας κοιτάξουν να συνεννοηθούν, τώρα, με τις Τούρκικες αρχές, για τον έλεγχο και την πλήρη καταγραφή των προσφύγων, στις Τουρκικές ακτές…
Των προσφύγων όμως και όχι των μεταναστών χωρίς νομιμοποιητικά έγγραφα, που έχουν ορμήξει και αυτοί, τη απουσία της όποιας Ελληνικής πολιτικής, για να σταματήσουν εκτός των προσφύγων, οι ορδές του trafficking και των σύγχρονων «δούλων», που περνάν ανεξέλεγκτα πια, στα ελληνικά εδάφη.
Και ας ελπίζουμε, ότι το γκεσέμι της Προέδρου της Βουλής, που θα έχουμε Πρωθυπουργό, να μην φέρει προσκόματα οδηγούμενη από την μεντόρισσα της.