Όπως μας δίδαξε ο Κορνήλιος Καστοριάδης, η κοινωνία – και η πολιτική θα συμπληρώσουμε – μπορεί να κάνει ή να αποφύγει να κάνει στον άνθρωπο τα πάντα. Μπορεί δηλαδή να τον κάνει ή να αποφύγει να τον κάνει μουσουλμάνο, να τον κάνει ή να αποφύγει να τον κάνει χριστιανό, κομμουνιστή, δημοκρατικό, φασίστα και πάει λέγοντας. Ένα δεν μπορεί, με κανένα τρόπο, να αποφύγει: Το να του δώσει νόημα. Ακριβώς γι’ αυτό άλλωστε, «ο Κύριος των σημασιών, έχει τον θρόνο του πιο ψηλά από τον Κύριο της βίας».
Τι σημαίνει αυτό; Ότι πολιτική, πριν απ’ όλα και πάνω απ’ όλα, είναι δημιουργία νοήματος.
Αφορμή για τις σκέψεις αυτές, αποτέλεσε ο θόρυβος που ξέσπασε σε σχέση με την επέτειο της ίδρυσης του ΠΑΣΟΚ. Όπου, μία ολόκληρη παράταξη εμφανίστηκε στη νέα εποχή, άδεια από κάθε νόημα. Αφού, ξεχνώντας το παρόν, «….επικαλούνται φοβισμένοι τα πνεύματα του παρελθόντος […], δανείζονται τα ονόματά τους, τα μαχητικά τους συνθήματα, τις στολές τους…..». Για να επιβεβαιώσουν ακόμη μια φορά, πως στην περίπτωσή τους, ισχύει απολύτως η διαπίστωση του Κ. Μαρξ, ότι «….η παράδοση όλων των νεκρών γενεών βαραίνει σαν βραχνάς στο μυαλό των ζωντανών».
Δεν είναι τυχαίο ότι, μετά από κάθε διάψευση που φέρνει η πραγματικότητα, ονειρεύονται ένα καλύτερο παρελθόν. Όπου κυριαρχούν τα ίδια πάντοτε στερεότυπα και τα ίδια ξύλινα συνθήματα. Εκπίπτοντας έτσι στην κατάσταση ενός μικρού και απολιτικού κόμματος της αντιπολίτευσης, που θα ασχολείται – όπως ακριβώς το ΚΚΕ – μόνον με την μουσειακή επιβίωσή του. Χωρίς μάλιστα να διαθέτουν και το «προσόν» του ΚΚΕ: Την πίστη σε έναν «Θεό» που οδηγεί, θέλοντας και μη, στον Παράδεισο!
Και η κακοδαιμονία του ΠΑΣΟΚ έχει την εξήγησή της. Δεν είναι άλλη, από την έλλειψη επίγνωσης της πραγματικότητας, εκ μέρους της ηγεσίας του. Η οποία δεν κατάλαβε ποτέ, ότι η μαζική μετακίνηση της εκλογικής του βάσης προς τον ΣΥΡΙΖΑ, συνέβη για ένα και μόνο λόγο: Επειδή το ΠΑΣΟΚ υποχρεώθηκε να αναγνωρίσει την πραγματικότητα. Οπότε οι ορδές του αυριανισμού και το πιο ευνοημένο τμήμα των προνομιούχων στρωμάτων του δημοσίου, σε μία πρωτοφανή μαζική άρνηση της πραγματικότητας, κατέφυγαν στον ΣΥΡΙΖΑ. Ο οποίος προσφέρθηκε να γίνει και υποδοχέας του μίσους κατά της δημοκρατίας όλου του αυριανικού ρεύματος και προστάτης κάθε αντικοινωνικού προνομίου, οποιασδήποτε συντεχνίας.
Επειδή λοιπόν η ηγεσία του ΚΙΝΑΛ, μέχρι και σήμερα ακόμη, δεν κατάλαβε το προφανές, κατατρύχεται από την ιδέα ότι κάποιοι τους έκλεψαν τον «άμωμο και αθώο λαό», την ώρα που είχε χάσει τον δρόμο του. Οπότε, αρκεί να σηκωθούν ψηλά οι παλιές σημαίες και τα παλιά λάβαρα, να ακουστούν τα παλιά τραγούδια και να βροντήξουν τα παλιά συνθήματα, για να ξαναδεί ο «λαός» το «σπίτι» του και να επιστρέψει!
Μάλιστα, για να τον πείσουν ότι του εξασφαλίζουν την επιστροφή στο πιο παλιό παρελθόν, μέχρι και «ανθρωποθυσία» του πρόσφεραν. Τον «εξοστρακισμό» αυτού, που είχε το θράσος να μιλάει για το μέλλον, πέραν της συγκυρίας και με όρους ιστορίας!
Και ενώ αραδιάζονται οι μαύρες αυτές σκέψεις, σου έρχεται μία άλλη φωνή, που τις αναιρεί: – Και το Κορακοχώρι κύριε;
Ναι, είναι και το Κορακοχώρι. Όπου η παρουσίαση ενός πολύ σημαντικού βιβλίου, από πολύ σημαντικούς πολιτικούς διανοητές, αποκτά διαστάσεις μείζονος πολιτικού γεγονότος. Διότι η κίνηση αυτή, τόσο με το περιεχόμενο, όσο και με τους συμβολισμούς της, είναι δημιουργός νοήματος.
Και ναι μεν στα ανθρώπινα δεν υπάρχει επιστήμη των μελλούμενων, για να προβλέψουμε τι θα προκύψει. Ξέρουμε όμως κάτι: Πολλές φορές, αρκεί να ξεκινήσεις.