Δεν είναι λίγοι, όπως φαίνεται, αυτοί που ζήλεψαν τις υπερεξουσίες του Τούρκου σουλτάνου, την περιφρόνησή του στα ανθρώπινα δικαιώματα, την ελευθερία της έκφρασης, την ανεξαρτησία της δικαιοσύνης και πολλούς άλλους θεσμούς.

Πώς αλλιώς μπορεί να εξηγήσει κανείς την από του βήματος της Βουλής τοποθέτηση του εκπροσώπου της Καραμανλικής ΝΔ στην κυβέρνηση κ. Παπαγγελόπουλου ότι «η δικαιοσύνη εκτός από τυφλή, έβαλε και ωτοασπίδες για να μην ακούει» ή του εκπροσώπου της προεδρικής φρουράς στον ΣΥΡΙΖΑ ότι «είναι η πρώτη φορά που η δικαστική εξουσία προσπαθεί ν’ απαγορεύσει στην εκτελεστική να κυβερνήσει» φέρνοντας ως παράδειγμα τις τηλεοπτικές άδειες, ο αυθαίρετος κυβερνητικός περιορισμός των οποίων ανετράπη ήδη από το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης.

Έχει πολύ δίκιο η Ένωση Εισαγγελέων Ελλάδας που βάζει, σε ανακοίνωσή της, το θέμα στις σωστές του διαστάσεις υπογραμμίζοντας ότι «υπάρχει θέμα δημοκρατίας».

Το ζήτημα είναι ποιος μπορεί να σταματήσει τον αντιδημοκρατικό κατήφορο κάποιων ανεξέλεγκτων κυβερνητικών παλικαριών.