Στην πολιτική φυσιολογικά συνυπάρχουν ρεαλισμός και ενίοτε συναίσθημα. Συχνά μάλιστα το συναίσθημα εξυπηρετεί αμέσως ή εμμέσως συγκεκριμένες πολιτικές στοχεύσεις.
Καταρχάς, να εξηγήσω ότι όταν μιλάω ή γράφω για τον ήρωα Παναγιώτη Βλαχάκο, το συναίσθημα μέσα μου κυριαρχεί. Δεν θα μπορούσε να γίνει αλλιώς για έναν Πειραιώτη, ένα όμορφο αγόρι, που επί έξι χρόνια ήταν στην ίδια τάξη, στο ίδιο τμήμα, στο 6ο Γυμνάσιο και Λύκειο Πειραιά, συμμαθητής και φίλος με την κατά δυο έτη μικρότερη μου αδελφή μου, Εύη. Κι ακόμη περισσότερο όταν μιλάμε για τον ήρωα αδελφό του Νίκου, βουλευτή μεν, αλλά φίλου, νεότερου μόλις κατά ένα έτος, συναπόφοιτου του 1ου Λυκείου Πειραιά. Του Νίκου, που ως γιατρός, γνωστός στην πόλη, πάντα βοήθησε και βοηθάει όποιον χρειαστεί. Που έχει σώσει αφιλοκερδώς κοινό γνωστό μας και μου έχει σταθεί προσωπικά. Άλλωστε, γνωριζόμαστε όλοι στον Πειραιά.
Σε βαθμό που αυτές εδώ οι αράδες θα μπορούσαν να διαβαστούν και ως προσωπική επιστολή μου προς τον βουλευτή της ΝΔ στην Α’ Πειραιά και Νήσων, αδελφό του ήρωα των Ιμίων.

Τα γεγονότα

Τα γεγονότα εκείνο το μοιραίο φουρτουνιασμένο βράδυ στο Αιγαίο είναι εν πολλοίς γνωστά. Αφού, στα Ίμια είχε συγκεντρωθεί σχεδόν το σύνολο των στόλων της Ελλάδας και της Τουρκίας με επίδικο την κυριαρχία στην βραχονησίδα και η απειλή σύρραξης ήταν κάτι παραπάνω από πιθανή, η διαμεσολάβηση του «αμερικάνικου παράγοντα», δια του τότε υπ. Εξωτερικών των ΗΠΑ Ρίτσαρντ Χόλμπουργκ, οδήγησε Αθήνα και Άγκυρα σε μια συμφωνία αποκλιμάκωσης κι επιστροφής σε ένα καθεστώς status quo ante.
Παρ’ όλα αυτά οι γείτονες κατέλαβαν μέσα στη νύχτα τα μικρότερα δυτικά Ίμια, που δεν είχαν γίνει μέχρι τότε αντικείμενο διεκδίκησης. Μέσα σε καθεστώς θύελλας ο Παναγιώτης Βλαχάκος, με πλήρωμα τους επίσης ήρωες Γιαλοψό και Καραθανάση, προσφέρθηκαν (!), σύμφωνα με τα ρεπορτάζ της εποχής, να σηκώσουν το ελικόπτερο τους για να επιβεβαιώσουν την πληροφορία περί κατάληψης της δυτικής ακατοίκητης βραχονησίδας.
Η ιστορία είναι γνωστή. Τα παιδιά έπεσαν στο καθήκον. Το ελικόπτερο δεν επέστρεψε ποτέ. Κατέπεσε λόγω καιρικών συνθηκών;
Κατερρίφθη από τους Τούρκους κομάντος που βρίσκονταν στο ξερονήσι; Η ουσία είναι ότι με δραματικό τρόπο η Ελλάδα έμαθε εκείνο το βράδυ ότι στον ατέλειωτο κατάλογο ηρώων της προστέθηκαν τρία ακόμη ονόματα…

Πίσω στην Αθήνα

Ο Κώστας Σημίτης είχε μόλις διαδεχθεί στην πρωθυπουργία, μετά από ψηφοφορία στην Κ.Ο. του ΠΑΣΟΚ, τον ασθενούντα Ανδρέα Παπανδρέου. Μάλιστα η κυβέρνηση του εκείνες τις μέρες δεν είχε λάβει ακόμη ψήφο εμπιστοσύνης από την Βουλή. Βρισκόταν σε εξέλιξη η διαδικασία των προγραμματικών της δηλώσεων.
Με την πρόσφατη εκδημία του Πειραιώτη Κώστα Σημίτη θυμηθήκαμε τα δραματικά γεγονότα εκείνης της βραδιάς. Ο πρωθυπουργός, μόλις πληροφορείται ότι η Τουρκία έχει παραβιάσει τους όρους της αποκλιμάκωσης καλεί το ΚΥΣΕΑ μετά τα μεσάνυχτα εκτάκτως στο Μέγαρο Μαξίμου. Στην σύσκεψη αποφασίζεται η ανακατάληψη της υπό κατάληψης βραχονησίδας των δυτικών Ιμίων. Κι όταν ο Α/ΓΕΕΘΑ ερωτάται σε πόση ώρα μπορεί να εκδηλωθεί σχετική στρατιωτική αντίδραση, απαντά ότι χρειάζονταν οκτώ (!) ώρες για να φτάσουν από την Κω ειδικές δυνάμεις για να επιχειρήσουν την ανακατάληψη.

«Κάντε το εικόνα»

Η μεγαλύτερη συγκέντρωση πολεμικών δυνάμεων που είχε καταγράφει μεταξύ των Ενόπλων δυνάμεων Ελλάδας και Τουρκίας γύρω από τα ανατολικά Ίμια (ας μην προσθέσουμε τις αφροσύνες που είχαν προηγηθεί για την σημαία που ποτέ καμία χώρα δεν είχε τοποθετήσει στη βραχονησίδα), δεν μετατρέπεται σε θερμό επεισόδιο, χάρη στην παρέμβαση της Ουάσιγκτον.
Κι ενώ ο στόλος μας θεωρητικά ήταν έτοιμος να υπερασπιστεί το ανατολικό νησί, οι Τούρκοι αποδείχθηκε ότι είχαν καταλάβει το δυτικό νησάκι. Επί της ουσίας η παραδοχή αυτού του δεδομένου θα ήταν η de facto «γκριζοποίηση» του ανατολικού Αιγαίου. Ακόμη κι ένας απλός έφεδρος ανθυπολοχαγός θα έλεγε πως βασική αρχή που διδάσκεται στην Σχολή είναι ότι το πρώτο που καλύπτεις είναι τα νώτα σου. Και ο αρχηγός του Στρατού μιας χώρας που, θεωρητικά ήταν έτοιμος να πολεμήσει, είχε ξεχάσει να τα θωρακίσει. Κι ακόμη χρειαζόταν οκτώ ώρες για να απαντήσει επί του πεδίου…
Μετά από όλα αυτά δεν είναι απορίας άξιον πως ο πάντα ευγενής Κώστας Σημίτης χτύπησε το χέρι του στο τραπέζι και φώναξε: «Γαμώ την Παναγία σας ναύαρχε» – έστω και χρησιμοποιώντας τον πληθυντικό.

Επιστροφή στο λιμάνι

Ερχόμαστε στον Πειραιά, την πόλη του ήρωα. Η δημοτική αρχή Λογοθέτη εισηγείται και το δημοτικό συμβούλιο αποφασίζει να αναγερθεί ο ανδριάντας του Παναγιώτη Βλαχάκου, κάτι που, όπως όριζε ο νόμος τότε, εγκρίνεται, από την Νομαρχία και το υπ. Εξωτερικών. Επί κυβερνήσεως Κώστα Σημίτη!
Ακόμη ο Πειραιάς δίνει το όνομα του Π. Βλαχάκου σε ένα δρόμο και μια πλατεία στην γειτονιά του, στα Μανιάτικα. Η οφειλόμενη τιμή.
Εν τω μεταξύ, ο Κώστας Σημίτης που εκλέγεται συνεχώς πάντα πρώτος βουλευτής του ΠΑΣΟΚ στην Α’ Πειραιά κι από την ανάδειξη του σε πρωθυπουργό διατηρεί εδώ την έδρα (χωρίς να επιλέξει και άλλες δύο αν και είχε το δικαίωμα), κερδίζει δύο ακόμη εκλογές. Το 1996, λίγους μήνες μετά τα Ίμια, και το 2000!
Προφανώς οι πολίτες του Πειραιά (και της χώρας) επιβράβευσαν την πολιτική του διαδρομή. Μια διαδρομή που είχε άλλωστε την αφετηρία της από τον επίσης Πειραιώτη πατέρα του, αλλά είχε και τα δικά της αυτόφωτα χαρακτηριστικά.
Αν είχα επιλέξει την εναλλακτική να γράψω επιστολή στο Νίκο Βλαχάκο θα του έγραφα λοιπόν: «Νίκο, μου είσαι πολιτικός. Όλα αυτά θα έπρεπε να τα έχεις λάβει υπόψη σου. Κι αν διαφωνούσες, να εξέφραζες την δυσφορία σου για την επιλογή του προέδρου του κόμματος σου και σημερινού πρωθυπουργού να τιμήσει ως πρωθυπουργό εν ενεργεία τον εκλιπόντα. Προφανώς πληροφορήθηκες και το περιεχόμενο του επικήδειου που εκφώνησε ο Κυριάκος Μητσοτάκης για τον Κώστα Σημίτη. Καταλαβαίνω τον πόνο του αδελφού. Αλλά με την ιδιότητα του πολιτικού η αποστροφή σου «ο Πειραιάς δεν χωράει και Βλαχάκο και Σημίτη», τουλάχιστον σε αδικεί».
Και κάπως έτσι, αισθάνομαι ότι δικαιώνεται η δημοτική αρχή Πειραιά, ο δήμαρχος της πόλης Γιάννης Μώραλης και το δημοτικό συμβούλιο της που αποφάσισαν να δώσουν σε ένα δρόμο της γενέτειρας του Κώστα Σημίτη το όνομα του αποδομήσαντος.
Κι εν τέλει ίσως δικαιώνεται κι ο τίτλος του παρόντος άρθρου:
«Ο Πειραιάς χωράει και Σημίτη και Βλαχάκο»!

Πηγή: portnet.gr