Με αφορμή το διάλογο που έχει ξεκινήσει για την ανασυγκρότηση της κεντροαριστεράς θα ήθελα να καταθέσω κάποιες σκέψεις μου για το συγκεκριμένο θέμα καθώς και για το επερχόμενο συνέδριο της Δημοκρατικής Παράταξης.
.
Κατ’ αρχάς, ο κύριος εκφραστής της κεντροαριστεράς στην Ελλάδα κατά τη διάρκεια της μεταπολίτευσης υπήρξε το ΠΑΣΟΚ. Παρ’ όλα τα λάθη και τις αδυναμίες του, το ΠΑΣΟΚ έβγαλε από την αφάνεια τους μη προνομιούχους, αποκατέστησε αδικίες παρελθόντων ετών και συνέβαλε τα μέγιστα ώστε να ανέβει το βιοτικό επίπεδο των Ελλήνων. Δυστυχώς, το μνημόνιο (στο οποίο μας οδήγησε ο κ. Καραμανλής), πέρα από τις αρνητικές επιπτώσεις στις ζωές μας έφερε και ανακατατάξεις στο πολιτικό σκηνικό.
.
Το ΠΑΣΟΚ μετά τον ιστορικό συμβιβασμό που έκανε με τις αρχές του για να σωθεί η χώρα, χρεώθηκε άδικα τις αμαρτίες άλλων. Ενώ είναι η δύναμη υπευθυνότητας και σηκώνει έναν εθνικό σταυρό, στις πρόσφατες Ευρωεκλογές κατετάγει στην τέταρτη θέση. Η απομάκρυνση από τις ρίζες του και η υιοθέτηση νεοφιλελεύθερων επιλογών είχαν ως συνέπεια αυτό το αποτέλεσμα.
.
Επομένως, πρέπει να λάβουμε σοβαρά υπόψη μας το μήνυμα των πολιτών και να ξαναβρούμε την ταυτότητα μας. Να υπογράψουμε ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο με το λαό. Η συνεργασία με τη Δεξιά πρέπει να έχει σαφή ημερομηνία λήξης και είναι αυτή των επόμενων εθνικών εκλογών. Επιβάλλεται μία επικαιροποιημένη 3η του Σεπτέμβρη. Δε νοείται Δημοκρατική Παράταξη στην Ελλάδα χωρίς το ΠΑΣΟΚ.
.
Το συνέδριο του φθινοπώρου δεν θα γίνει η αρένα προαναγγελθέντων εσωκομματικών μαχών. Εκεί υπάρχει η βάση του κινήματος και μόνο αυτή θα αποφασίσει για το μέλλον του. Επίσης, στη νέα κεντροαριστερά δεν έχουν θέση οι πολιτικοί γυρολόγοι, οι «Λατινοαμερικάνοι» του Αλέξη και οι κάθε είδους τυχοδιώκτες. Χρειάζονται έμπειρα και καταξιωμένα στελέχη μαζί με νέα και προπαντός άφθαρτα υλικά.
.
Οπότε… και ΠΑΣΟΚ και Δημοκρατική Παράταξη.