Πάει πολύς καιρός από τότε που μιλήσαμε σοβαρά και αναλυτικά, για την επιδραστικότητα και το σημαντικό έργο που προσφέρει, το ΜΟΥΣΙΚΟ ΚΟΥΤΙ στην ελληνική μουσική, αλλά, κυρίως στη ψυχική μας ηρεμία και ανάταση.
Εμφανίστηκαν άξαφνα κριτικές, που θέλαν να μας πείσουν, ότι αντιμετώπισαν το θέμα τεχνοκρατικά , λησμονώντας όμως, ότι μερικά πράγματα δεν αντιμετωπίζονται, δυστυχώς δια τους κρίνοντας, μόνον με τα νούμερα και τις στατιστικές.
Με τη λογική αυτή, θα έπρεπε να σταματήσουν να παίζουν οι θεατρικές σκηνές, που προσπαθούν να προσεγγίσουν ένα διεθνές ρεπερτόριο, ίσως δυσνόητο, αλλά πραγματικό , σε ότι αφορά το θεατρικό γίγνεσθαι φυσικά, θα έπρεπε να κλείσει προ πολλού το Γ’ Πρόγραμμα και επί της ουσίας, θα έπρεπε στο σύνολο μας, να ακούμε ΛΕΞ και πολύ μας πάει
Έτσι που έχουμε γίνει τελικά, θα ήθελα να επισημάνω, την αδυναμία των νεώτερων γενιών να αντιμετωπίσουν, το οποιοδήποτε νέο ρεύμα. Κι όμως, προχθές μας παρουσίασε ο εξερευνητής τους, μια καταπληκτική πιτσιρίκα, που τελείωσε το μουσικό σχολειό και άρχισε να γράφει τη δική της μουσική, να ψάχνει δηλαδή να εκφραστεί, μέσα από τις νότες.
Και το ΜΟΥΣΙΚΟ ΚΟΥΤΙ έδωσε ακροατήριο και σε αυτή τη πιτσιρίκα.
Ο Πορτοκάλογλου, δεν παίζει τυχαία αυτές στις μουσικές. Ούτε τυχαία εξομολογήθηκε, ότι άκουσε για πρώτη φορά ρεμπέτικα, στου θειού του του Άλκη το σπίτι. Στο προηγούμενο από αυτό που μένει τώρα η ξαδερφη του η Ηλέκτρα, κοντά στο τέρμα του 71.
Κάποιοι προσπαθούν να τον ταυτίσουν, με το καθεστώς και θα τους βόλευε να τον ονομάζουν και απολιτικό. Αλλά ο Νικόλας, είναι βαθιά πολιτικό ον και αυτή τη στιγμή, αυτό που κάνει με το ελληνικό τραγούδι, στο ΜΟΥΣΙΚΟ ΚΟΥΤΙ, είναι πάνω από όλα πολιτική. Γιατί στ΄ αλήθεια πολιτική είναι, το να ακούσουμε την κόρη του Ρασούλη, με την καλλιεργημένη φωνάρα της και τις υψηλού επιπέδου μουσικές της σπουδές, που κανείς δεν θα την έβλεπε αλλιώς. Γιατί αυτό το κορίτσι αγωνίζεται, να προβάλλει ένα νέο πρόσωπο.
Γιατί την περίφημη γλώσσα, που λέγεται μουσική, την έμαθε για να επικοινωνεί με τους γύρω της και την έμαθε για να εκφράζει τις δικές της αντιλήψεις και τη δική της άποψη, πέρα από αυτήν του πατέρα της, που ίσως την κάνει διάσημη.
Εγώ πάντως τη θαύμασα.
Ούτε θα μαθαίναμε ποτέ, ότι το « πότε βούδας , πότε κούδας» ήταν επί της ουσίας ένα κολάζ φράσεων του Ρασούλη, που έκανε ο καλός μαθηματικός και φροντιστής , κολλητός του Ρασούλη. και παρεμπιπτόντως αυτό το τραγούδι ποτέ δεν το συμπάθησα, λόγω της παρουσίας του αρκούδα.
Επομένως θα έλεγα, πως από δω και μπρος, τις αξιολογήσεις που κάνουμε, καλό είναι να προσεγγίζουμε, αυτού του τύπου την τηλεόραση και τις εκπομπές, με άλλη λογική και κυρίως , αξιοποιώντας τους δείκτες που η παιδεία μας, μας επιτρέπει να αναπτύξουμε.
Νικόλα συνέχισε χωρίς σταματημό και προφανώς θα σου λένε όλοι, κάθε φορά αυτά που μπορεί να ενοχλούν , αυτά που μας ανεβάζουν σε άλλους ουρανούς και μας απελευθερώνουν, όπως δήλωσε σήμερα και ο αγαπημένος μου Γιώργος Μπάρμπας.