Κυβέρνηση έχουμε, αντιπολίτευση διαθέτουμε και μάλιστα εξαιρετικά μαχητική και απαιτητική, πρόσφατα δε αποκτήσαμε και σκιώδη κυβέρνηση! Μήπως είναι η ώρα λοιπόν να οργανωθούμε λίγο, να κάνουμε και καμιά δουλειά…
Ένα παλαιό, γνωστό σε πολλούς, στέλεχος της αριστεράς, συνήθιζε να λέει μισοσοβαρά-μισοαστεία σε κατ’ ιδίαν συζητήσεις με συντρόφους του: «Έχω μια ομάδα, έχετε καμιά πλατφόρμα;»… θέλοντας προφανώς έτσι να καυτηριάσει τις εμμονές που είχαν τα κόμματα της ιστορικής αριστεράς με τις «ομάδες» και τις «πλατφόρμες», αλλά και την πρωταρχική σημασία που έδινε ο ίδιος στην ύπαρξη ισχυρής ηγετικής ομάδας.
Έτσι τώρα κι εμείς, στην κατάσταση που βρισκόμαστε και που όλο και το γυροφέρνουμε, όλο και το συζητάμε, όλο και το επεξεργαζόμαστε το θέμα, κυρίως αυτό που χρειαζόμαστε είναι αποτελεσματικές (εθνικές) ομάδες ικανών ανθρώπων, ηγετικές ομάδες δράσης στο χώρο τους, που θα αναλάβουν και θα αρχίσουν να υλοποιούν άμεσα και χωρίς ούτε ημέρα καθυστέρησης όλα αυτά που ήδη γνωρίζουμε όλοι, μετά από τόση συζήτηση και τόσες σελίδες προγραμμάτων που έχουν γραφτεί και στόχων που έχουν τεθεί, ότι είναι απολύτως αναγκαίο να πραγματοποιηθούν.
Αυτά που κυρίως και δυστυχώς μας διακρίνουν τόσον καιρό τώρα, είναι μια διαρκής αναβλητικότητα σε κάθε αναγκαίο μεταρρυθμιστικό μέτρο, μια σχετική ευκολία στην υιοθέτηση «τυφλών» οριζόντιων εισπρακτικών, αλλά και μια εκπληκτική «ικανότητα» να σέρνουμε το συνολικό ζήτημα της σωτηρίας της χώρας, από ανασχηματισμό σε ανασχηματισμό, από εκλογές σε εκλογές, από συσκέψεις σε συσκέψεις και από προγράμματα σε προγράμματα!
Από δουλειά όμως… λίγα πράγματα και από αποτελέσματα, άστα να πάνε…
Αν εξαιρέσει κανείς το κούρεμα του χρέους που πράγματι ήταν μια σοβαρή επιτυχία, ένα επίτευγμα που έδωσε κάποια στιγμή μια νέα σοβαρή δυνατότητα στη χώρα, δεν νομίζω ότι έχουμε να επιδείξουμε κάποια άλλα σοβαρά και ολοκληρωμένα απτά αποτελέσματα, δύο χρόνια τώρα που βολοδέρνουμε εντός της κρίσης και των μνημονίων.
Άντε τώρα να κάτσεις να εξηγήσεις στους τροϊκανούς και στα «αφεντικά» τους, που εδώ και τρεις μήνες μας παρακολουθούν μάλλον άναυδοι και με το φρικαλέο ύφος που παραπέμπει σε κάποιον που θα έβλεπε ιθαγενείς σε χωριό του Αμαζονίου να τρυπούν και να περνούν κόκαλο στη μύτη τους, το πώς και το γιατί συμβαίνουν όλα αυτά που συμβαίνουν στο δικό μας «χωριό», το πώς και το γιατί δεν μπορούμε να «πιάσουμε» και να υλοποιήσουμε στόχους. Και πολύ περισσότερο, πώς να έρθεις σε μια νέα διαπραγμάτευση μαζί τους, όταν πια δεν σε πιστεύουν, δεν πιστεύουν ότι μπορείς να υλοποιήσεις αυτά για τα οποία δεσμεύεσαι…
Έλα εσύ τώρα (τρικομματική κυβέρνηση), καλοκαιριάτικα, που και αυτά τα λίγα που πραγματοποιούνται σε ρυθμούς και πρακτικές ανατολικής – οθωμανικής διοίκησης, σταματούν λόγω θερινής ραστώνης, να πραγματοποιήσεις μέσα σε τρεις μήνες όλα αυτά που δεν έγιναν σε δύο χρόνια…
Και όμως πρέπει να γίνουν!