Την πρώτη Κυριακή των Αυτοδιοικητικών εκλογών ο πρωθυπουργός της χώρας μόλις έκλεισαν οι κάλπες έκανε δηλώσεις ακραίου πανηγυρισμού που θύμιζαν περισσότερο εκπρόσωπο της ΔΑΠ/ΝΔΦΚ στις φοιτητικές εκλογές. Δεν είπε τίποτα για τα σημαντικά ποσοστά αποχής τα οποία είναι «καμπανάκι» για το πολιτικό σύστημα. Δεν έκανε κανένα σχόλιο για τις δυσκολίες της χώρας την ώρα των εκλογών. Η βασική του εκφώνηση ήταν μία και μοναδική. Όλη η Ελλάδα είναι μπλε. Από εκεί και μετά ζήσαμε την αλαζονεία των νικητών. Ως ένα βαθμό κατανοητή, αφού ήταν συνέχεια της πρόσφατης επικράτησης στις κοινοβουλευτικές εκλογές αλλά απολύτως αναντίστοιχη με τις εξελισσόμενες δραματικές κυβερνητικές ανεπάρκειες για τα καθημερινά προβλήματα των πολιτών. Συνεχίσαμε με κομματικές παρελάσεις της ΝΔ υπέρ αυτοδιοικητικών παραγόντων, εκβιασμούς προς τους ψηφοφόρους, φτηνή προπαγάνδα προς τους πολιτικούς αντιπάλους. Οι δεύτερες κάλπες όμως έστειλαν διαφορετικά μηνύματα. Δεν ήταν «μια κακή μέρα» για την κυβέρνηση. Ήταν μια ορατή ρωγμή στην Δεξιά κυριαρχία. Στην Αθήνα και στην Θεσσαλονίκη και στην περιφέρεια Θεσσαλίας ήταν ανοιχτή αμφισβήτηση. Στο προσκήνιο έμπαινε και ένας άλλος παράγοντας. Ο μαζικός παράγοντας. Η πιο πλατιά συσπείρωση των προοδευτικού κόσμου. Όχι σαν ένα κακώς εννοούμενο αντιδεξιό μέτωπο. Αλλά σαν μια αυτοδιοικητική συμπαράταξη πάνω σε προγράμματα και πρόσωπα που μπορούν να κάνουν ανατροπές στο παιχνίδι της άγριας κομματικοποίησης που έπαιζε η ΝΔ. Και σε αυτό το πεδίο ήταν σημαντική η συμβολή του ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ που με τα πρόσωπα τα οποία στήριξε και τα συγκεκριμένα προγράμματα διευκόλυνε ευρύτερες συνεργασίες. Έτσι ώστε το αφήγημα του «Άχαστου» - το οποίο ακούγαμε και στην μακρινή εποχή Τσίπρα- για τον  σημερινό πρωθυπουργό να χαλάσει κυριολεκτικά. Επειδή ο ίδιος πήρε πάνω του την εκλογική καμπάνια ειδικά στις τρεις αυτές εμβληματικές περιπτώσεις. Η απάντηση της πιο πλατιάς συνεργασίας των προοδευτικών δυνάμεων ήταν αποφασιστική. Έσπαγε ακόμα και την γραμμή του ΚΚΕ για λευκό ή αποχή στον δεύτερο γύρο. Συσπείρωνε εκτός από τις ευρύτερες δυνάμεις της Κεντροαριστεράς και της Αριστεράς και σοβαρούς φιλελεύθερους ανθρώπους του Κέντρου που καταλάβαιναν την ανάγκη αλλαγών.

Τα μηνύματα της κάλπης είναι σαφή. Δεν έχουν πολλές ερμηνείες. Είναι προειδοποίηση στην κυβερνητική αλαζονεία. Είναι αμφισβήτηση στα πανίσχυρα συστήματα εξουσίας. Είναι κίνηση προς τα εμπρός για συνεργασίες -όπου είναι εφικτό-των προοδευτικών δυνάμεων.

Το ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ είχε καθοριστικό ρόλο σε αυτή την εξέλιξη. Με δεδομένη την δομική κρίση του ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να κάνει δυο πράγματα. Να οικοδομήσει με το πρόγραμμα και τις θέσεις του την εναλλακτική λύση προς την Δεξιά ηγεμονία, για να αλλάξουν οι συσχετισμοί. Και χωρίς φοβίες και περιχαρακώσεις να ηγηθεί μίας ευρύτερης συνεννόησης για αποτελεσματική αντιπολίτευση στη σημερινό ισχυρό κυβερνητικό πόλο. Να συνδυάσει την γραμμή αυτονομίας του Σοσιαλδημοκρατικού προγράμματος με χρήσιμες συνεργασίες με τις άλλες δυνάμεις της Δημοκρατικής αντιπολίτευσης ώστε να μην υπάρχει πια «μεγάλος περίπατος» της ΝΔ στην πολιτική μας ζωή. Αποδείχτηκε ότι γίνεται!

Πηγή: www.tanea.gr