Κύριε πρωθυπουργέ,
Με όλο μου τον σεβασμό προς το πρόσωπο και την ιδιότητά σας θα μου επιτρέψετε να κάνω κάποιες επισημάνσεις σχετικά με το κυβερνητικό έργο.
Σε παλαιότερες εποχές (1976) ο αείμνηστος ηγέτης του ευρωκομμουνισμού Ενρίκο Μπερλινγουέρ δήλωνε πως η Σοβιετική Ενωση είχε χάσει την «προωθητική της δύναμη». Κάτι ανάλογο -τηρουμένων των αναλογιών και των μεγεθών- συμβαίνει και σήμερα με την τρικομματική κυβέρνηση. Παρά τις αναφορές σας για το ελληνικό success story, νομίζω πως οι τελευταίες κινήσεις της κυβέρνησης, κυρίως σε ζητήματα αξιακά, αλλά όχι μόνο, όλο και περισσότερο κινούνται προς την κατεύθυνση ενός συντηρητικού δεξιού «success story». Και αν φυσικά κυβερνούσατε μόνος σας, θα ήταν όχι μόνο δικαίωμα αλλά και υποχρέωσή σας να εφαρμόζετε τις δικές σας αρχές και αξίες. Δεν είστε όμως μόνος και αυτό πρέπει να το λάβετε υπόψη σας.
Οι παλινωδίες και οι αντιφάσεις για τον αντιφασιστικό νόμο, το αλαλούμ με τις απολύσεις, με τον ενιαίο φόρο ακινήτων, με την κατάθεση των φορολογικών δηλώσεων, η καθυστέρηση του ανασχηματισμού, οι καταθέσεις προτάσεων χωρίς συνεννόηση με τους άλλους εταίρους (πρόσφατες είναι οι ενδοκυβερνητικές διαφωνίες για τα «υπερχρεωμένα νοικοκυριά» και για το ζήτημα της άρσης των πλειστηριασμών) και, το χειρότερο, η εμμονή και των τριών εταίρων στο επονείδιστο 4-2-1 μοίρασμα των κρατικών θέσεων είναι το αποτέλεσμα και όχι η αιτία αυτής της απώλειας της προωθητικής δύναμης της κυβέρνησης.
Οσο κυλάει ο κυβερνητικός χρόνος, εσείς και το στενό σας επιτελείο δείχνετε να ξεχνάτε πως αυτή η κυβέρνηση, αν και δεν είναι κυβέρνηση ειδικού σκοπού, όπως η κυβέρνηση Παπαδήμου, είναι «ειδική» τρικομματική κυβέρνηση. Αυτή η κυβέρνηση σχηματίστηκε για να μπορέσει η χώρα να παραμείνει στο ευρώ και με αυτό τον τρόπο να ακυρώσει το δίλημμα Μνημόνιο ή αντι-Μνημόνιο. Σκοπός της δεν είναι η επικράτηση της μιας ή της άλλης ιδεολογικής γραμμής, αλλά η έξοδος της χώρας από την οικονομική κρίση, ώστε να μπορούν εκ νέου να τεθούν ιδεολογικά και αξιακά διλήμματα. Το ίδιο βεβαίως οφείλουν να κατανοήσουν και οι άλλοι δύο κυβερνητικοί σας εταίροι.
Προς αυτή την κατεύθυνση, όμως, δεν συμβάλλει ο τρόπος λειτουργίας της εκτελεστικής εξουσίας (κυβέρνησης) και της νομοθετικής (κοινοβούλιο). Αντί του αναγκαίου διαχωρισμού των εξουσιών, προϋπόθεση για τη λειτουργία κάθε σοβαρής φιλελεύθερης δημοκρατίας και σοβαρή αιτία των αποτυχιών του μεταπολιτευτικού μας μοντέλου διακυβέρνησης, παρατηρείται μεγάλη σύγχυση των εξουσιών. Οι αποφάσεις για το μέλλον της χώρας δεν λαμβάνονται στο κυβερνητικό συμβούλιο και δεν συζητούνται στη Βουλή, αλλά λαμβάνονται από εσάς και στη συνέχεια συζητούνται στο άτυπο συμβούλιο των πολιτικών αρχηγών. Από εκεί προωθούνται προς ψήφιση στο Κοινοβούλιο.
Δημοκρατία, όμως, χωρίς λειτουργία του κυβερνητικού συμβουλίου και του Κοινοβουλίου δεν υπάρχει. Συνεπώς αυτό που πρέπει να κάνετε εσείς αλλά και οι αρχηγοί των άλλων δύο κομμάτων είναι να αποφασίσετε να συγκυβερνήσετε και με θεσμικό τρόπο, όχι μόνο άτυπα. Αυτό σημαίνει πολιτικοποίηση του τρόπου λειτουργίας της κυβέρνησης με είσοδο των δύο αρχηγών στην κυβέρνηση. Δεν πρέπει να ξεχνάτε πως λογοδοτείτε στο Κοινοβούλιο, ενώ και οι άλλοι δύο αρχηγοί πρέπει να γνωρίζουν πως αν θέλουν να μην τρέχουν πίσω από τα γεγονότα, τότε πρέπει πριν απ? όλα να συγκυβερνούν και όχι απλώς να συναποφασίζουν.
Η χώρα δεν ήταν καθόλου συνηθισμένη σε κυβερνήσεις συνεργασίας και η κρίση ανάγκασε το πολιτικό σύστημα να καταφύγει στη λύση μιας τρικομματικής διακυβέρνησης, στην οποία οι εταίροι έχουν διαφορετικό ιδεολογικό και αξιακό κόσμο. Και όμως αυτή η κυβέρνηση δεν έχει δικαίωμα να αποτύχει. Η επιτυχία της κυβέρνησής σας είναι προϋπόθεση για να τεθούν διλήμματα όπως είναι κράτος πρόνοιας ή μόνο ελεύθερη αγορά, ποιο δημόσιο και ποιο ιδιωτικό τομέα θέλουμε, ποιο μοντέλο παραγωγής επιδιώκουμε, εθνολαϊκισμός ή φιλελεύθερο πνεύμα, εθνικιστική αναδίπλωση ή ανοικτή κοινωνία, φορολογία χαμηλή ή μεγαλύτερη στα υψηλότερα εισοδήματα, και άλλα ερωτήματα που χαράσσουν τις διαχωριστικές γραμμές στα υγιή πολιτικά συστήματα.
Η επιτυχία αυτής της κυβέρνησης είναι η προϋπόθεση για να αποκτήσει η χώρα ένα φυσιολογικό πολιτικό σύστημα, στο οποίο ενίοτε θα κυβερνούν οι δυνάμεις της Κεντροδεξιάς και ενίοτε οι δυνάμεις της Κεντροαριστεράς και όποτε χρειάζεται, όπως σήμερα, και οι δύο μαζί.
Με τιμή,
Γιώργος Σιακαντάρης
Οσο περνάει ο χρόνος, εσείς και το επιτελείο σας δείχνετε να ξεχνάτε ότι αυτή η κυβέρνηση δεν συγκροτήθηκε για να τεθούν ιδεολογικά ζητήματ