Το ότι ψάχνει τρόπους ο Ερντογάν, να δείχνει διαρκώς το πόσο αναγκαίος είναι στη διεθνή σκηνή, δεν νομίζω ότι χρειάζεται ειδική ανάλυση, για να το καταλάβουμε. Το βλέπουμε σε όλες του τις δήθεν πρωτοβουλίες που αναλαμβάνει και τον τρόπο με τον οποίο, προσπαθεί να καλύψει τα κενά που έχει. Γιατί το σίγουρο είναι ότι τον Ερντογάν δεν τον νοιάζει καθόλου μα καθόλου, το τι γίνεται στην εσωτερική σκηνή.
Έχει πλήρη επίγνωση, το ποιοι είναι οι συσχετισμοί αυτή τη στιγμή στη χώρα του, έχει συσπειρωμένους τους εθνικιστές και ίσως προσπαθήσει τελευταία στιγμή, να κερδίσει και όσους αμφιταλαντευόμενους δεν δείχνουν σαφή ταύτιση, με το μπλογκ της αντιπολίτευσης.
Μεγάλο κομμάτι δε, θα πάρει από τους Κούρδους, το πλέον αντιδραστικό και συντηρητικό τμήμα της τούρκικης κοινωνίας, σήμερα.
Τον νοιάζει με κάθε τρόπο, να κλείσει τις τρύπες, σε σχέση με τη κάλυψη του ίδιου και της οικογένειας του, απέναντι σε αυτόν τον υπέρογκο εξωτερικό δανεισμό, που ξεπέρασε ήδη τα 400 δις δολάρια και στην πλειοψηφία του, είναι κεφάλαια που χρησιμοποίησαν τα γκεσέμια του, από τις κατασκευαστικές εταιρίες.
Εκείνο που μετράει, είναι ότι σε έναν από τους βασικούς χρηματοδότες, μέχρι στιγμής του προγράμματος διάσωσής του, συμφώνησε και πήγε στο Κατάρ και φιλήθηκε στο στόμα, με τον περίφημο Σίσι , που αν θυμάστε, μέχρι προχθές ήταν σκύλος που έπρεπε να εξαφανιστεί, από προσώπου γης. Με τον προηγούμενο, τον Μούσι, εάν επίσης θυμάστε, είχε κάνει το τραγικό σφάλμα, επί Νταβουτογλου υπουργού εξωτερικών, να πάει να το παίξει «αφέντης» των αδελφών μουσουλμάνων και οτι τους εκπροσωπεί. Λίγες μέρες αργότερα, ο Νταβούτογλου βγήκε και παραδέχτηκε το τραγικό του σφάλμα, να προσπαθήσουν δηλαδή να παρουσιάσουν εικόνα ηγεμονίας, απέναντι στους αδελφούς μουσουλμάνους.
Μετά λοιπόν και από την οδηγία των χρηματοδοτών του, φιλήθηκε με τον Σισι και έγινε μπροστά σε όλο το μουσουλμανικό ακροατήριο, μην τα νομίζετε αυτά παιχνίδια, και υποσχέθηκαν την έναρξη μιας καινούριας περιόδου, στις σχέσεις μεταξύ Τουρκίας και Αιγύπτου.
Πολύ θα ήθελα να ήξερα, τι είπε ο δικός μας ανερμάτιστος υπουργός εξωτερικών, που εξακολουθεί να παίζει το δικό του προσωπικό παιχνίδι, με τις εξωτερικές σχέσεις της χώρας μας, χωρίς να δίνει σημασία και λογο, σε κανέναν.
Φανταστείτε πόσο διαφορετική θα ήταν η εικόνα σήμερα, εάν είχε ανατρέψει την παθητική εικόνα ήττας στη Τρίπολη και συναντιόταν και με τον Χαφτάρ, δημιουργώντας μια καινούρια εικόνα για τη θέση της χώρας μας, στην Ανατολική Μεσόγειο.
Το μόνο που έμεινε τώρα και αφού τελειώσει με τους Κούρδους στη Βόρεια Συρία και στη περιοχή του Κιρκούκ, θα είναι να φιληθεί στο στόμα και με τον Άσαντ .
Πρόκειται για εκκρεμές, που κινείται με πελώριες ταλαντώσεις και δεν δίνει σημασία, στο τι συμβαίνει γύρω του.
Ο τρόπος άσκησης πολιτικής του Ερντογάν, αυτούς τους τελευταίους μήνες της θητείας του, θα πρέπει να παρουσιάζεται σε ειδικά σεμινάρια ελέγχου της ανερμάτιστης πολιτικής, ενός ηγέτη που προσπαθεί να σώσει το τομάρι του, από τις συνέπειες που θα έχει η επερχόμενη ήττα του, στις εκλογές του.