Εξαρχής,  όταν τοποθετήθηκε,  εκπροσωπώντας άνομα συμφέροντα  φυσικά, στο Υπουργείο Εξωτερικών, ουδείς είχε τα κότσια να φέρει μιαν αντίρρηση,  με την έννοια του «δεν είναι δυνατόν βρε παιδιά, δούλος δυο αφεντάδων»  στο κρισιμότερο Υπουργείο για τη χώρα μας.

Μετά,  όταν αποκαλύφτηκε,  γιατί δε θέλει δα και πολύ, ο άθλιος ρόλος του,  σε σχέση με του Σοβιετικούς, επίσης ουδείς ή παρά ελάχιστοι αντέδρασαν, για τις θηριωδίες του κυρίου ΥΠΕΞ. Να μιλήσω για το κυπριακό και τις υπονομευμένες συνομιλίες για να χαρούν οι σοβιετικοί;;; Να μιλήσω για την προ δύο ετών δυσκοιλιότητα σε σχέση με την φυρομακεδονία λόγω επιθυμίας των σοβιετικών;;;

Και για να είμαστε δίκαιοι, τον Κανέλλη τον συμπαραστάθηκε και ο κόσμος,  οι πολλοί και α!! και ου!!!  και έτσι,  αφού την έφαγε και δάκρυσε. Σε όλη τη προετοιμασία της «κουράς»,  κανένας άχνα δεν έβγαλε.

Και τώρα,  που προσκύνησε ακόμη πιο καινούριο αφεντικό,  πολύ ζόρικο και στριντζάτο, ξεκίνησε προσωπική βεντέτα με τους Σοβιετικούς.

Υπενθυμίζοντας  όπως  φαίνεται, στον Πούτιν, πως μάγκα μου ο παλιός είναι  αλλιώς,  εάν θυμάσαι,  όταν εγώ στήριζα τον Γιαρουζέλσκι, εσύ έβοσκες τα πρόβατα εδώ επαραπέρα.

Και έχετε υπόψη σας, ότι στο σιδηρούν παραπέτασμα, την ιεραρχία και την παλαιότητα, τη σέβονται όσο τίποτε άλλο.

ΥΠΕΞ  που μαλώνει σε προσωπικό επίπεδο. Και άντε μετά να καταλάβουνε οι διπλωμάτες  στις Βρυξέλλες,  ότι δεν είναι απλώς μία διαμάχη, που αφορά τις ελληνορωσικές σχέσεις, αλλά μία διαμάχη, που αφορά το σύνολο της παλιάς νομενκλατούρας  της άθλιας Σοβιετικής Ένωσης των τελευταίων σαράντα χρόνων,  που υπηρέτησε ο ΥΠΕΞ και της KGB που υπηρέτησε ο Πούτιν.