Δεν αποτελεί δυστυχώς πλέον υπερβολή, αν κάποιος τολμήσει και πει πως η Ευρωζώνη είναι προ των πυλών της διάλυσης! Οι αποφάσεις που λαμβάνονται , όπως η πρόσφατη του Eurogroup που οδήγησε στην Κυπριακή κρίση, όχι μόνο δεν αντιμετωπίζουν τους «συστημικούς» κινδύνους που εδώ και τρία χρόνια έχουν δημιουργηθεί αλλά και ορισμένες από αυτές, μαζί με την εμμονή σε τιμωρητικές – «σωφρονιστικές» τακτικές της καθοδηγούμενης από την Γερμανία και το Δ.Ν.Τ τρόικας, δημιουργούν πολλές φορές την εντύπωση, πως ακριβώς σε αυτό στοχεύουν , στη διάλυση δηλαδή της Ευρωζώνης.
Μέσα σε αυτό το εξαιρετικά δυσμενές διεθνές και Ευρωπαϊκό πλαίσιο και συσχετισμό δυνάμεων, οι χώρες του Ευρωπαϊκού Νότου, χτυπημένες από την διεθνή οικονομική κρίση, την άνιση οικονομική δυνατότητα εντός της Ευρωζώνης, την αδυναμία λήψης αποφάσεων προς την κατεύθυνση της οικονομικής, πολιτικής και θεσμικής ενοποίησης της Ευρώπης και των τραγικών λαθών και της απρονοησίας των κυβερνήσεων τους τα τελευταία χρόνια, δίνουν απέλπιδα μάχη επιβίωσής τους.
Είναι εξαιρετικά μικρόψυχο, ανόητο και ατελέσφορο να επιχαίρει τώρα κανείς, όταν βλέπει τον γείτονά του και ιδιαίτερα όταν αυτός, είναι σαρξ εκ της σαρκός του, όπως η αδερφική μας Κύπρος, να περνάει δραματικές ώρες μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας.
Και να το κάνει αυτό γιατί νοιώθει κατά ένα τρόπο δικαιωμένος, με όλα αυτά που τραβούν τώρα εκεί, επειδή κατά τα φαινόμενα «τίποτα δεν γίνεται» και όλα είναι καθορισμένα και προδιαγεγραμμένα από τους ισχυρούς, Σα να λειτουργεί ως ένα κάποιο καθαρτήριο συνειδήσεων ατομικό και συλλογικό, για το γεγονός ότι εμείς δεν προβάλαμε, ούτε προβάλλουμε κάποια ιδιαίτερη αντίσταση και παραδοθήκαμε σχεδόν αμαχητί, στις εντελώς παράλογες απαιτήσεις των δανειστών.
Υπάρχουν βέβαια και εκείνοι που με τον «νεανικό τους ενθουσιασμό» και όντας έξω και πέρα (βρέχει) από κάθε διαχειριστική ευθύνη, κηρύσσουν «εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα εκ του ασφαλούς (νομίζουν…), με τις πλάτες και τα λεφτά των άλλων αυτή τη φορά των Κυπρίων!
Η κατάσταση όμως είναι εξαιρετικά σοβαρή για να αναλωνόμαστε σε κοκορομαχίες !
Η επίθεση που δέχτηκε η Κύπρος, γιατί περί επίθεσης πρόκειται και μάλιστα απρόκλητης και ανήθικης, θα έχει σοβαρές συνέπειες και για την ίδια και για την Ελλάδα και για τις άλλες χώρες του Νότου, ανεξαρτήτως του ποια λύση θα βρεθεί ή όχι και πως θα εξελιχθούν τα πράγματα τις επόμενες ώρες και ημέρες.
Όσον αφορά σε εμάς ας αφήσουμε επιτέλους τις γελοίες αντιπαραθέσεις για το ποιος δικαιώνεται ή θα δικαιωθεί και ποιος όχι, από τις εξελίξεις στο νησί και ας αντλήσουμε τα αναγκαία συμπεράσματα, χωρίς απλουστεύσεις μηχανιστικές συγκρίσεις και μεταφορές. Νομίζω όμως οφείλουμε να αναγνωρίσουμε και να σεβαστούμε το γεγονός, ότι εκεί στην Κύπρο, μάχονται τώρα σκληρά και προσπαθούν να υπερασπισθούν με κάθε τρόπο (σωστό ή λάθος αυτό θα κριθεί μετέπειτα), τα συμφέροντά τους και τον τόπο τους, και έχουν κάθε ηθικό δικαίωμα να το κάνουν!
Και θα έλεγα να αφήσουμε κατά μέρος αυτή την αναπαραγωγή της πρόστυχης και γελοίας προπαγάνδας Σόιμπλε (τύπου – πνεύματος και ηθικής) περί, υπαρκτών προφανώς, μαύρων καταθέσεων στις κυπριακές τράπεζες, λες και όλο το υπόλοιπο τραπεζικό σύστημα ανά τον κόσμο είναι άσπιλο, αμόλυντο και παρθένο. Και αν είναι να ξεκινήσει μια κάθαρση του τραπεζικού συστήματος ας ξεκινήσει ας πούμε από την Φρανκφούρτη, που το σύστημα μπορεί και να το αντέξει χωρίς να καταρρεύσει.
Είναι απαραίτητο πλέον να προετοιμαστούμε, με σοβαρότητα, υπευθυνότητα και εθνική ενότητα και ομοψυχία για τα χειρότερα, που αποδείχθηκε με τα γεγονότα στη Κύπρο ότι μπορούν να συμβούν ανά πάσα στιγμή, μια και ήδη η Ευρωζώνη είναι αποσταθεροποιημένη και ιδιαίτερα μια μικρή και «προβληματική χώρα σα και μας, μπορεί να δεχθεί την επίθεση ανά πάσα στιγμή και δι΄ασήμαντον αφορμήν.
Αλλά στο μεταξύ να λέμε και εμείς κανένα όχι έ κ. Στουρνάρια,… στην απαίτηση ας πούμε για την συνέχιση είσπραξης φόρων μέσω του χαρατσιού της ΔΕΗ λέω εγώ…