Η «βόμβα» αποδείχτηκε τζούφια αφού, μετά από δυο μέρες, απενεργοποιήθηκε μόνη της. Πρόχειρη ή όχι πάντως, η ανακοίνωση της κλειστής σούπερ λίγκας της ευρωπαϊκής ποδοσφαιρικής ελίτ ήταν μια ηχηρή προειδοποιητική βολή. Τίποτα δεν θα είναι το ίδιο στη συνέχεια του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου αφού οι διαπραγματεύσεις θα αποσκοπούν σε κάποιο (οικονομικό κυρίως) συμβιβασμό που θα αποτρέψει τους ισχυρούς από την διαρκή απειλή μιας δεύτερης, πιο αποφασιστικής απόπειρας.

Θα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι το σχέδιο της νέας λίγκας «κόλλησε» στην απληστία των εμπνευστών της. Αγνόησαν τις αντιδράσεις του φίλαθλου κοινού που με τόση σοφία έχει πάρει υπ? όψη της η FIFA στις διοργανώσεις της, στηριγμένη στη δύναμη της φαντασίωσης και της αυταπάτης. Γιατί να περιορίσει κανείς ένα πρωτάθλημα σε συγκεκριμένες 16 ομάδες όταν, από τα πράγματα, αυτές οι ίδιες είναι οι ομάδες που καταλήγουν να το διεκδικούν κάθε χρόνο μετά το ξεσκαρτάρισμα των υπολοίπων; Η μόνη έκπληξη μπορεί να προέλθει από την απρόσμενη ανάδειξη του πρωταθλητή μιας χώρας που κι αυτοί είναι, πάνω κάτω, γνωστοί εκ των προτέρων.

Τις επιπτώσεις μιας τέτοιας υπερευρωπαϊκής ποδοσφαιρικής διοργάνωσης τις γνωρίσαμε πρόσφατα στο μπάσκετ. Η αντίστοιχη ευρωπαϊκή κλειστή σούπερ λίγκα των 16 ισχυρών συλλόγων έχει οδηγήσει στην αποδυνάμωση όσων δεν μπορούν να αντέξουν στον οικονομικό ανταγωνισμό, γιατί περί αυτού πρόκειται, και, κυρίως στην πλήρη περιθωριοποίηση των εθνικών πρωταθλημάτων αφού δεν έχει καμιά σημασία ποιος θα βγει πρωταθλητής σε κάθε χώρα. Στην Ελλάδα, για παράδειγμα, στην ευρωπαϊκή λίγκα συμμετέχουν ο Παναθηναϊκός και ο Ολυμπιακός, ανεξαρτήτως της κατάταξής τους στο πρωτάθλημα της χώρας μας. Ο Ολυμπιακός μάλιστα δεν αγωνίζεται καν στην Α1 κατηγορία.

Είναι φανερό ότι ο πρωταθλητισμός αντιμετωπίζεται από τους υπεύθυνους των διεθνών ομοσπονδιών αποκλειστικά ως ένα οικονομικά προσοδοφόρο θέαμα. Μόνο που το θέαμα θα συνεχίσει να είναι προσοδοφόρο εφ΄ όσον υπάρχει ανταγωνισμός, πάθος κι ελπίδα για τη νίκη. Όταν όλα αυτά χαθούν μέσα σε κλειστές ιδιωτικές λίγκες ισόβιων πρωταθλητών το στοίχημα του ανταγωνισμού θα χαθεί από κάθε άποψη. Και, μαζί, θα χαθεί και το ενδιαφέρον των υγειών φιλάθλων που δεν φαίνονται διατεθειμένοι να στηρίξουν τέτοια εγχειρήματα.