Δεν νομίζω να υπάρχει κανείς που να μπορεί καλόπιστα να ισχυριστεί ότι διάκειμαι εχθρικά προς τον Γιώργο Παπανδρέου. Δεν είναι μάλιστα λίγοι εκείνοι που πιστεύουν το αντίθετο. Μόνο που άλλο η συμπάθεια ή και η φιλική διάθεση και άλλο η ψυχρή στάθμιση της πολιτικής πραγματικότητας, καθώς και οι προτεραιότητες που αυτή μας επιβάλλει.
Δεν διαφωνώ με τον πρώην πρωθυπουργό, όπως δεν διαφωνώ και με τον πρόεδρο της ΔΗΜΑΡ, για τη σοβαρότητα του προβλήματος που δημιουργεί για την κυβέρνηση η συμπεριφορά του Μπαλτάκου. Απλώς πιστεύω ότι υπάρχουν προτεραιότητες τις οποίες δεν δικαιούμαστε να παραμερίζουμε. Είναι μια αρχή που και οι δύο την εφάρμοσαν σε αυτή την περίοδο της κρίσης. Εθεσαν πάνω από καθετί άλλο την αποτροπή της χρεοκοπίας. Και το έκαναν με σπάνιες για την πολιτική μας ζωή πρωτοβουλίες.
Περιττεύει, υποθέτω, η αναφορά λεπτομερειών για τις πρωτοβουλίες αυτές. Τις γνωρίζουμε όλοι. Χάρη σε αυτές βρέθηκε πρωθυπουργός ο Σαμαράς και συμμέτοχος στην τρικομματική ο Κουβέλης. Και οι εξελίξεις δείχνουν ότι σωστά έπραξαν. Ο επιδιωκόμενος στόχος επιτυγχάνεται. Σταθερά πια βαδίζουμε προς την έξοδο από το τούνελ. Ειλικρινά πιστεύουν ο Γ. Παπανδρέου και ο Φ. Κουβέλης ότι η χώρα μπορεί να περάσει ακινδύνως σε φάση πολιτικής αστάθειας και πιθανότατης ακυβερνησίας που θα προκαλούσε μια προσφυγή στις κάλπες αυτή την ώρα;
Και δεν περιορίζονται οι προβληματισμοί μου στα όσα προανέφερα. Προχωράνε ακόμη πιο πέρα. Για παράδειγμα, δεν μπορώ να μην αναρωτηθώ ποια λύση θεωρούν οι δύο πολιτικοί ότι θα προωθήσει αυτή την ώρα μια εκλογική αναμέτρηση. Και πολύ περισσότερο δεν μπορώ να μην αναρωτηθώ γιατί προτείνουν τέτοιες λύσεις όταν οι προοπτικές των κομμάτων στα οποία ανήκουν και του χώρου τον οποίο εκπροσωπούν δεν είναι καθόλου αισιόδοξες.
Για να ολοκληρώσω μάλιστα την εικόνα θα πρέπει να σταθώ και στο γεγονός ότι η στάση και των δύο στην προσπάθεια ανασυγκρότησης της Κεντροαριστεράς υπήρξε αρνητική, με αποτέλεσμα να είναι βέβαιο ότι οι διάσπαρτες δυνάμεις του χώρου δεν θα είναι σε θέση να διεκδικήσουν ουσιαστικό ρόλο στο όποιο μετεκλογικό τοπίο.
Γι? αυτό και διερωτώμαι: η επιδίωξη από την ανατροπή της κυβέρνησης ποια θα είναι;