Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι ο τρόπος που αντέδρασε ο Γερμανός ΥΠΟΙΚ Β. Σόιμπλε στο ελληνικό αίτημα για επέκταση της δανειακής σύμβασης επιβεβαιώνει ότι η ευρωζώνη γερμανοκρατείται και ότι απλώς σώζονται κάποια προσχήματα ως προς την τήρηση των διαδικασιών. Η Γερμανία είναι η ισχυρότερη οικονομία στην ΕΕ και μετά την κρίση αυτή η υπεροχή έφερε την πολιτική κυριαρχία και ηγεμονία που τώρα εκφράζεται με τον πλέον κυνικό τρόπο. Η κυβέρνηση έκανε μεγάλες υποχωρήσεις για να πετύχει συμβιβασμό βλέποντας τα ταμειακά διαθέσιμα του ελληνικού Δημοσίου να τελειώνουν, αλλά την κρίσιμη ώρα το Βερολίνο επέλεξε να δυσκολέψει την προσπάθεια. Η κακή εξήγηση είναι ότι υπάρχει κρυφή ατζέντα για μια Grexit, η καλή και πιθανότερη ερμηνεία είναι ότι το Βερολίνο σήκωσε το γάντι που έριξε η Αθήνα, μπήκε στο ρυθμό της βεντέτας, και προχώρησε σε μια κίνηση συμβολικής ταπείνωσης της κυβέρνησης Τσίπρα, ζητώντας όχι απλώς προσαρμογή αλλά πολιτικό στριπτίζ. Να είναι, δηλαδή, όσο μνημονιακοί ήταν οι προηγούμενοι τους οποίους κατήγγελλαν, αλλά να φαίνονται κιόλας.

Δεν είναι η πρώτη φορά που το Βερολίνο εξευτελίζει ηγεσίες. Ο Γάλλος πρόεδρος Ολάντ τσαλακώθηκε λίγες μέρες μετά την εκλογική του νίκη, ο Ιταλός πρωθυπουργός Ρέντσι επίσης, ενώ οι πρωθυπουργοί της Ισπανίας, της Πορτογαλίας και της Ιρλανδίας που συμμορφώθηκαν και κατάφεραν να βγουν από τα μνημόνια θα χάσουν τις επόμενες εκλογές. Δεν έχει καμία σημασία ποιος έχει δίκιο και ποιος άδικο, τι είναι ηθικό και τι όχι, αν πρέπει ή αν δεν πρέπει, είναι περιττό να διαπιστώνει κανείς πόσο μεγάλη είναι η υποχώρηση της δημοκρατίας στην ΕΕ και πόσο επικίνδυνη η άνοδος του αντιευρωπαϊσμού, του εθνικισμού και του λαϊκισμού, τα έχουν πει από τον Χάμπερμας μέχρι τον Μαζάουερ, οι μεγαλύτεροι οικονομολόγοι και διανοητές του κόσμου και της Ευρώπης. Το βέβαιο είναι ότι η γερμανική οικονομία ανεβαίνει και όσο ανεβαίνει δύσκολα θα αλλάξει το δόγμα που εφαρμόζεται στην ευρωζώνη. Ο κίνδυνος του αποπληθωρισμού που έγινε ορατός επέβαλε την ποσοτική χαλάρωση που υπογράφει ο Μ. Ντράγκι και αυτό είναι το περισσότερο στο οποίο μπορούμε να ελπίζουμε. “Ανάσα αξιοπρέπειας” θα πάρουμε όταν βγούμε στις αγορές γιατί μόνο αυτό προσφέρει μεγαλύτερους βαθμούς πολιτικής ελευθερίας και ανεξαρτησίας. Ο περήφανος οφειλέτης που συντρίβει το δανειστή είναι μάσκα, όχι πρόσωπο.

Πηγή: Ελεύθερος Τύπος