Μια πρόσφατη είδηση έμεινε ασχολίαστη, ενώ υπολόγιζα ότι θα προκαλούσε θύελλα πολιτικών αντιδράσεων και όχι μόνο: Την παραθέτω αυτούσια όπως την αντέγραψα από σοβαρό ενημερωτικό Ιστότοπο. Είναι η πρώτη φορά που διατυπώνεται και μάλιστα με τόσο ωμό τρόπο, μια θεωρία κρατικοποίησης της ιδιωτικής εργασίας και αμφισβήτησης του δικαιώματος των ιδιωτικών επιχειρήσεων να διαμορφώνουν και να εφαρμόζουν οι ίδιες την πολιτική της στελέχωσής τους. Η παρέμβαση αποκαλύπτει για μια ακόμη φορά, με τον ωμότερο τρόπο, το ιδεολογικό υπόβαθρο της συριζοανελικής κυβέρνησης, συνιστά τορπίλη μεγατόνων στο θεσμικό πλαίσιο των ιδιωτικών επενδύσεων στις οποίες προσβλέπουμε και εκπροσωπεί με τον σαφέστερο δυνατό τρόπο την ιδεολογία και την πρακτική του διατυμπανιζόμενου «παράλληλου προγράμματος». Σχολιάζω γραμμή προς γραμμή την είδηση για να είμαι βέβαιος ότι δεν θα πέσω σε αυθαίρετα συμπεράσματα:
«Αυστηρές συστάσεις απευθύνει το υπουργείο Εργασίας στην εργολήπτρια κατασκευαστική εταιρεία, σε διάφορα συνδικαλιστικά στελέχη, αλλά και στους αρμόδιους θεσμικούς φορείς, ζητώντας να σταματήσει η ομηρία των ανέργων στα έργα της Δυτικής Μακεδονίας. Το υπουργείο έχει δεχθεί «καταγγελίες για όργιο πελατειακού τύπου ‘συμπεριφορών’ οπαδών του παλιού πολιτικού συστήματος, συνδικαλιστικών στελεχών και άλλων λειτουργών», σχετικά με τις προσλήψεις σε έργα που εκτελούν κατασκευαστικές εταιρείες.»
Το Υπουργείο παρεμβαίνει διοικητικά στην οργάνωση της εργασίας ιδιωτικών επιχειρήσεων χωρίς η παρέμβασή του να στηρίζεται σε παράβαση νόμου παρά μόνο σε εκτίμηση πολιτικής σκοπιμότητας για δήθεν συμπεριφορές εις βάρος του κυβερνώντος κόμματος. Πρώτη φορά οι προσλήψεις σε ιδιωτική επιχείρηση σπρώχνονται στη λογική της κομματικής και πολιτικής ποσόστωσης. Παραβιάζεται παράνομα η ελευθερία της ιδιωτικής διαχείρισης και εισπηδά στην διοίκηση της ιδιωτικής επιχείρησης η αυθαίρετη συμμετοχή κρατικής υπηρεσίας και μάλιστα με πολιτικό κίνητρο.
«Ειδικότερα, στην ανακοίνωση του υπουργείου Εργασίας αναφέρεται «στο γραφείο του γενικού γραμματέα του υπουργείου Εργασίας υποβάλλονται καταγγελίες για όργιο πελατειακού τύπου ‘συμπεριφορών’ οπαδών του παλιού πολιτικού συστήματος, συνδικαλιστικών στελεχών και άλλων λειτουργών. Οι καταγγελίες αφορούν τον τρόπο (εκβιασμοί και πελατειακές “πιέσεις”) με τον οποίον γίνονται οι προσλήψεις σε έργα που εκτελούν κατασκευαστικές εταιρείες, που παρακάμπτουν σε ένα μεγάλο βαθμό τους κανόνες που έχει θέσει για το θέμα η διοίκηση της ΔΕΗ, αγνοώντας πλήρως τις καταστάσεις ανέργων του ΟΑΕΔ για την ευρύτερη περιοχή».
Εισάγονται ως παράμετροι προγραμματισμού και διαχείρισης του ανθρώπινου ιδιωτικών επιχειρήσεων οι έννοιες ‘πελατειακού τύπου συμπεριφορές’, ‘παλιό πολιτικό σύστημα’. Οι όροι μένουν αόριστοι και αδιευκρίνιστοι και εντάσσουν τις ιδιωτικές επιχειρήσεις στο λεκτικό ενός πολιτικού συστήματος που ο ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται να έχει καθορίσει ως οδηγό και πλαίσιο πολιτικής δράσης αλλά δεν έχει τολμήσει να το εξαγγείλει ρητά και απερίφραστα. Η ενέργεια του Υπουργείου, προφανώς από κεκτημένη ταχύτητα αυταρέσκειας, αποκαλύπτει το μυστικό: Έχουμε στην Ελλάδα «παλαιό» και «νέο» ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ . Από πότε και με ποία συνταγματική διαδικασία, δεν το διευκρινίζει; Ταυτόχρονα τίθεται ζήτημα επιβολής εξωτερικού κρατικού καταναγκασμού στην πολιτική στελέχωσης των ιδιωτικών επιχειρήσεων, με προαλειφόμενο όργανο επιβολής τον ΟΑΕΔ καθ’ υπέρβαση του ρόλου και της αποστολής του. Ταυτόχρονα θέτει θέμα «πελατειακής» συμπεριφοράς σε ιδιωτικές επιχειρήσεις χωρίς να ορίζει ποιος είναι αντισυμβαλλόμενος πελάτης (το «παλαιό πολιτική σύστημα» είναι απρόσωπο) και ποιο το αντάλλαγμα. Η κυβέρνηση δια του Υπουργείου, προχωρεί τέλος σε συγκεκριμένες υποδείξεις καθ’ υπέρβαση των νομίμων αρμοδιοτήτων του.
«Επειδή το θέμα, συνεχίζει το υπουργείο, εξετάζεται με ιδιαίτερη προσοχή, αλλά και αυστηρά κριτήρια από το υπουργείο Εργασίας συστήνουμε τα παρακάτω:
1. Στην εργολήπτρια κατασκευαστική εταιρεία να αποφεύγει τις όποιες προσλήψεις ενέχουν στοιχεία εκβιασμού για την αποφυγή ελέγχων και να απευθυνθεί με αίτημα της για την κάλυψη θέσεων εργασίας στις αρμόδιες υπηρεσίες του ΟΑΕΔ (Κοζάνη, Πτολεμαΐδα κλπ).
2. Στα διάφορα συνδικαλιστικά στελέχη να μην προσπαθούν να μετατρέπουν το συνδικαλιστικό κίνημα σε ιδιωτικά γραφεία εύρεσης εργασίας παρά μόνο να συμβάλουν για τη διασφάλιση της νομιμότητας στους χώρους εργασίας και στην προστασία των εργασιακών δικαιωμάτων.
Εδώ το υπουργείο υπεισέρχεται στον ρόλο της αρμόδιας υπηρεσίας προσωπικού της ιδιωτικής επιχείρησης και αναλαμβάνει την ευθύνη να εκτιμήσει ποιοι διορισμοί ενέχουν στοιχεία εκβιασμού (από ποιόν, σε ποιόν και γιατί δεν παραπέμπεται η υπόθεση στον εισαγγελέα αφού ο εκβιασμός είναι τυπικά προσδιορισμένο ποινικό αδίκημα;). Ταυτόχρονα μετατρέπει του εκ του νόμου ελέγχου των συνθηκών εργασίας σε απειλή για υποτιθέμενο ζήτημα που δεν ρυθμίζεται από την εργατική νομοθεσία (ο εκβιασμός). Με την ίδια αυθαιρεσία ανάγει τον ΟΑΕΔ σε αποκλειστικό δίαυλο τοποθέτησης ανέργων, ενώ κατά νόμο αυτό ισχύει για ορισμένο ποσοστό των συνολικών προσλήψεων μιας επιχείρησης και μάλιστα με όρους που διατηρούν το δικαίωμα τελικής επιλογής στην ίδια την επιχείρηση. Μοιάζει με την απειλή «πρόσεξε, μη κάνεις πολιτικές ζαβολιές σε βάρος της κυβέρνησης, γιατί τότε θα σου στείλω τον έλεγχο». Απειλή παντελώς απαράδεκτη για κράτος δικαίου. Τέλος και σε αποκορύφωση της αυθαιρεσίας μιας δημόσιας υπηρεσίας, δίνει οδηγίες στους συνδικαλιστές για την καλή συμπεριφορά τους με καθαρό χαρακτήρα απειλής και πάλι.
«. Στους αρμόδιους θεσμικούς φορείς να συνεργαστούν με το Υπουργείο και τον ΟΑΕΔ για την εκπόνηση ενός στρατηγικού πλάνου επενδύοντας στο ανθρώπινο δυναμικό της περιοχής, με αντικειμενικά, διαφανή και αξιοκρατικά κριτήρια και με ΜΟΝΑΔΙΚΟ γνώμονα την ουσιαστική αντιμετώπιση της ανεργίας στην περιφέρεια.»
Εδώ πλέον το υπουργείο δίνει εντολές στις περιφερειακές υπηρεσίας ουσιαστικά να παραβιάσουν προσχεδιασμένα τις αρχές της ελεύθερης κινητικότητας της εργασίας που αφενός αποτελούν ευρωπαϊκό κεκτημένο και αφετέρου προστατεύουν τις επιχειρήσεις από τοπικά ολιγοπώλια εργασίας που ανεβάζουν τεχνητά το άμεσο και έμμεσο κόστος εργασίας και πλήττουν την ανταγωνιστικότητα των τοπικά εγκατεστημένων επιχειρήσεων. Κατά το υπουργείο η παρέμβαση της περιφερειακής αυτοδιοίκησης και της κεντρικής διοίκησης (ΟΑΕΔ) για τον καθορισμό κανόνων πρόσληψης σε ιδιωτικές επιχειρήσεις πρέπει να γίνει «με ΜΟΝΑΔΙΚΟ γνώμονα την ουσιαστική αντιμετώπιση της ανεργίας στην περιφέρεια». Η οδηγία αυτή οδηγεί σε κατακερματισμό ακόμη και της εθνικής αγοράς εργασίας σε κλειστές τοπικές αγορές και με μαθηματική ακρίβεια ανεβάζει τεχνητά το εργασιακό κόστος χωρίς κανένα αντισταθμιστικό όφελος, αφού ένας άνεργος σε μια περιφέρεια έχει το ίδιο βάρος με οποιονδήποτε άλλο άνεργο οπουδήποτε της χώρας.
Θεωρώ ότι αρκούν αυτές οι συνοπτικές επισημάνσεις για κινητοποιήσουν τα αντανακλαστικά των πολιτικών δυνάμεων που στηρίζονται στην ελεύθερη οικονομία, αλλά και για να προσεπικαλέσουν τα όργανα των εταίρων που επιβλέπουν την εφαρμογή των διαθρωτικών αλλαγών να παρέμβουν αποφασιστικά. Ασφαλώς, δε, αποτελεί καλή ευκαιρία για να διαγνώσουμε την ιδεολογική προγραμματική ατζέντα που σιγοβράζει κάτω από την επιφάνεια της εφαρμοζόμενης πολιτικής για την εφαρμογή των διαρθρωτικών αλλαγών. Λίγη σκέψη επ’ αυτού, νομίζω ότι αξίζει.