Όταν η Hannah Arendt ήθελε να περιγράψει τον «επιτυχημένο ψεύτη» - πρόκειται γι’ αυτόν που πιστεύει και ο ίδιος στο ψέμα του - έλεγε ένα μεσαιωνικό ανέκδοτο: Ο νυχτερινός φρουρός (βιγκλάτορας) κάποιου χωριού, θέλοντας να κάνει φάρσα στους συγχωριανούς του, σήμανε μέσα στη νύχτα συναγερμό. Πήραν τα όπλα τους οι συγχωριανοί και έτρεξαν στο φρούριο, για να αντιμετωπίσουν τους εχθρούς. Και τότε συνέβη το εξής εκπληκτικό: Βλέποντας τους συγχωριανούς του να τρέχουν οπλισμένοι προς το φρούριο, ο χωρατατζής φρουρός πίστεψε και ο ίδιος στο ψέμα του, οπότε άρχισε να τρέχει και αυτός πίσω τους, για να συμμετάσχει στη μάχη!

Πρόκειται για ανέκδοτο, που περιέχει μία φοβερή προειδοποίηση: όταν και ο ψεύτης πιστεύει στο ψέμα του, τότε η αλήθεια πεθαίνει οριστικά, αφού δεν υπάρχει μάρτυρας να την φέρει στον κόσμο.

Διαφορετική είναι η περίπτωση του «ωμού ψεύτη». Ο οποίος, διατηρώντας «αρχιμήδεια απόσταση» από το ψέμα του, το χρησιμοποιεί εργαλειακά για να καταστρέψει την ικανότητα προσανατολισμού μας στον κόσμο, προκειμένου να πετύχει τους δικούς του σκοπούς.

Συνέχεια στο Τhe booksjournal

Πηγή: booksjournal.gr