Ένας μύθος έχει κυριαρχήσει και διατρέχει την χώρα.

Ένας μύθος που επειδή βολεύει πολλούς έχει γίνει πιστευτός από μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας.

Ένας μύθος που έχει οδηγήσει σε αδυναμία εφαρμογής των αναγκαίων μεταρρυθμίσεων, σε παράλυση του κρατικού μηχανισμού, σε επικίνδυνη κοινωνική αναταραχή, σε βαθειά πολιτική κρίση.

Ένας μύθος που παρά λίγο στις εκλογές πριν από λίγες μέρες να ρίξει την χώρα στα βράχια, στην έξοδο από το ευρώ, στην επιστροφή της πάρα πολλές δεκαετίες πίσω.

Ο μύθος ότι η χώρα μπορούσε να συνεχίσει χωρίς κάποιου είδους μνημόνιο, χωρίς βοήθεια και δάνεια από την Ε.Ε και το Δ.Ν.Τ., χωρίς οδυνηρές μεταρρυθμίσεις του οικονομικού, παραγωγικού και κοινωνικού μοντέλο της, με διατήρηση αλώβητου του επιπέδου ζωής των κατοίκων της.

Τα ιδεολογήματα που προβάλλονται πολλά.

Ήταν πολιτική επιλογή πουλημένων και νεοφιλελεύθερων ηγεσιών το μνημόνιο.

Υπήρχε δυνατότητα βοήθειας και φτηνού δανεισμού από άλλες χώρες, κυρίως Ρωσία και Κίνα.

Υπήρχε δυνατότητα εκμετάλλευσης των πλούσιων φυσικών μας πόρων με επέκταση της ΑΟΖ και έρευνες για πετρέλαιο και φυσικό αέριο.

Καμένος και Χρυσή Αυγή, Σύριζα και Σπίθα, Μαρκεζίνης και αγανακτισμένοι συναγωνίζονταν στην αναπαραγωγή και διάδοση αυτών των εύπεπτων ιδεολογημάτων που χάϊδευαν τα αυτιά αυτών που δεν τους βόλευε να κοιτάξουν την πραγματικότητα κατάματα.

Και ήρθε η Κύπρος να διαλύσει το μύθο στα εξ ων συνετέθη.

Προσέφυγε και αυτή στον ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης, θα εποπτεύεται από τη γνωστή τρόϊκα, θα αποκτήσει μνημόνιο.

Και όμως η Κύπρος έχει αριστερή κυβέρνηση με κομμουνιστή πρόεδρο που κάθε άλλο παρά για νεοφιλελεύθερες επιλογές μπορεί να κατηγορηθεί.

Κι όμως η Κύπρος ζήτησε δάνειο από Ρωσία και Κίνα και μέχρι στιγμής απάντηση δεν έλαβε.

Ο μύθος της φίλης Ρωσίας έχει τις ρίζες του στις προφητείες του Αγαθάγγελου τον καιρό της τουρκοκρατίας για το «ξανθό γένος»και το Μόσκοβο που θα φέρει το σεφέρι.

Ενδυναμώθηκε από την ανακήρυξη της Ρωσίας σε «σοσιαλιστική πατρίδα» των Ελλήνων Κομμουνιστών.

Όμως ποτέ στην ιστορία δεν δικαιώθηκε.

Και η Κίνα είναι μια βάναυσα καπιταλιστική χώρα, που παρότι κυβερνάται δικτατορικά από το Κ.Κ., κάθε άλλο παρά εμπνέεται από τις αρχές του προλεταριακού διεθνισμού.

Τέλος η Κύπρος οριοθέτησε την ΑΟΖ και άρχισε εργασίες για εξόρυξη πετρελαίου και φυσικού αερίου.

Όμως αυτά χρειάζονται δεκαετία τουλάχιστον για να αρχίσουν να αποδίδουν και δεν βοηθούν καθόλου τις σημερινές οικονομικές δυσκολίες.

Αέρας κοπανιστός δηλαδή όσα μας έλεγαν οι κάθε απόχρωσης αντιμνημονιακοί.

Ο μόνος δρόμος για την Ελλάδα είναι η παραμονή της στο ευρώ, η τήρηση από μέρους της των δεσμεύσεών της, η προσπάθεια αλλαγής των δυσμενών όρων του μνημονίου μέσα από διαπραγμάτευση και συμφωνία με τους εταίρους μας, η προώθηση των αναγκαίων βαθιών μεταρρυθμίσεων.

Ευτυχώς οι τελευταίες εκλογές έδειξαν ότι πάνω από το 50% του ελληνικού λαού εμμένει σε αυτές τις επιλογές.

Η κυβέρνηση Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ είναι η τελευταία ευκαιρία για τη χώρα.

Είναι γεγονός ότι τις τελευταίες μέρες συνέβησαν ατυχίες, έγιναν λάθη, επεδείχθη προχειρότητα, έτσι που η κυβέρνηση να εμφανίζει δείγματα αποσυντονισμού.

Όμως το δένδρο δεν πρέπει να μας κρύβει το δάσος.

Αυτή η κυβέρνηση πρέπει να στηριχθεί αποφασιστικά και να πετύχει.

Ήδη η επιλογή του Γιάννη Στουρνάρα ως υπουργού Οικονομικών είναι μια ελπιδοφόρα εξέλιξη.

Συνεχώς καλούνται άνθρωποι από το επιτελείο Σημίτη να βγάλουν τα κάστανα από τη φωτιά, αν και ουδείς φαίνεται διατεθειμένος να αναγνωρίσει δημόσια το έργο και την προσφορά του πρώην πρωθυπουργού.

Αυτό είναι όμως η μεγαλύτερη ιστορική δικαίωση του Κώστα Σημίτη.