Όταν ξέσπασε το σκάνδαλο των υποκλοπών και αποκαλύφθηκε η εμπλοκή ανθρώπων του στενού περιβάλλοντος του πρωθυπουργού σε μια υπόθεση που είχε ως στόχο τον αρχηγό του τρίτου σε δύναμη κόμματος, υπήρξε πολιτική τρικυμία. Η διαχείριση του θέματος από την κυβέρνηση ήταν και κακή και λάθος. Ωστόσο, σύμφωνα τουλάχιστον με τις δημοσκοπήσεις, δεν δημιούργησε εκείνες τις κοινωνικές και πολιτικές δονήσεις που να προδιαγράφουν πολιτικό σεισμό στις επικείμενες εκλογές.

Πολλοί είπαν πολλά

Για αυτό το σκάνδαλο μίλησαν όλοι. Μίλησαν στελέχη της κυβέρνησης, αλλά και στελέχη της αντιπολίτευσης. Μίλησαν δημοσιογράφοι και απλοί πολίτες. Μίλησαν συνταγματολόγοι που έκριναν νόμιμες τις παρακολουθήσεις, αλλά και συνταγματολόγοι που τις έκριναν μη νόμιμες. Υπήρξαν και εκείνοι που προσπάθησαν να ισορροπήσουν μεταξύ της επιστημονικής τους ιδιότητας και της πολιτικής τους στράτευσης και είπαν: «νόμιμες μεν, μη ηθικές δε».

Μη πειστικές απαντήσεις

Το να εγκαλούν κάποιοι τον πρωθυπουργό ή τους αρμόδιους υπουργούς ότι δεν έδωσαν πειστικές απαντήσεις ή ότι προσπάθησαν να κουκουλώσουν το σκάνδαλο όπως-όπως και «άντε ας πάμε παρακάτω», είναι θεμιτό. Δεν έχουν άλλωστε άδικο, αφού και οι οφειλόμενες απαντήσεις δεν δόθηκαν και κουκούλωμα επιχειρήθηκε.

Κυνηγοί φαντασμάτων

Υπάρχουν όμως και εκείνοι που ζουν ακόμα με τα δικά τους φαντάσματα από το παρελθόν. Πολιτικοί, δημοσιογράφοι, σχολιαστές και γενικά δημόσια -με τον έναν ή τον άλλον τρόπο- πρόσωπα που έχτισαν ολόκληρες καριέρες πάνω σε ένα και μοναδικό αφήγημα: για όλα, σε αυτή την χώρα, φταίει ο Σημίτης. Τι ενώνει αυτούς τους ανθρώπους, που φαινομενικά έχουν διαφορετική πολιτική ταυτότητα; Η απάντηση μπορεί να δοθεί εύκολα αν τους διαβάσουμε, αν τους ακούσουμε, αν τους μιλήσουμε. Μάλιστα, τα έφερε έτσι η ζωή, που κάποιοι από αυτούς, πριν λίγα χρόνια, συνεργάστηκαν και συνδιαχειρίστηκαν τις τύχες αυτού του τόπου.

Επιλεκτική «ευαισθησία»

Αυτοί λοιπόν οι άνθρωποι ζητούν συνεχώς, μεταξύ σοβαρού και χυδαίου, να παρέμβει ο Σημίτης και να μιλήσει για το σκάνδαλο των υποκλοπών. «Στο κάτω-κάτω τον αρχηγό του δικού του κόμματος αφορά, ας βγάλει μια ανακοίνωση καταγγελίας», λένε πονηρά και συνεχίζουν: «Αφού δεν μιλάει, τι άλλο από ξεκάθαρη στήριξη προσφέρει στον Μητσοτάκη;» Είναι στην πλειοψηφία τους οι ίδιοι άνθρωποι που, ενώ τώρα καλούν τον πρώην πρωθυπουργό να μιλήσει για τις υποκλοπές, φρίττουν όταν κατά καιρούς μιλάει για τα ελληνοτουρκικά, την Ευρώπη, την οικονομία. Τελικά οι εμμονές στην πολιτική είναι κακό πράγμα. Ειδικά όταν αυτές διαρκούν τόσο πολύ στον χρόνο, που στο τέλος γίνονται εμπάθεια.