Η κρίση οξύνεται, μαθαίνουμε για πογκρόμ των Ταλιμπάν εναντίον δημοσίων υπαλλήλων, έρχονται σπαράγματα από γυναικείες φωνές, που βλέπουν μπροστά τους την καταδίκη σε αφάνεια και φυλακή, ακούμε για νεκρούς, σποραδικά, αλλά οι αντιδράσεις εξακολουθούν να είναι από χλιαρές έως ξενέρωτες.
Ο πρωθυπουργός είχε ημίωρη τηλεφωνική συνομιλία με τον Ερντογάν. Ο ίδιος, για να μην εκτεθεί πολύ στο ανακοινωθέν του, μίλησε για θετικό επίπεδο και κλίμα στη συνομιλία.
Ο Ερντογάν πολύ πιο χαλαρός, μίλησε για φιλικό κλίμα με τον έλληνα πρωθυπουργό.
Η ανακοίνωση του πρωθυπουργού, προσπάθησε να μας πείσει, πως στην ημίωρη συνομιλία, έπεισε τον Ερντογάν να μείνουν οι πρόσφυγες από το Αφγανιστάν, στις γύρω χώρες και να μην έρθουν προς τα εδώ, γιατί θα αντιμετωπίσουμε τα ίδια προβλήματα με το παρελθόν με τους πρόσφυγες. Αναφέρθηκε δε, εάν δε διάβασα στραβά, πως από κοινού θα πείσουν τους Ευρωπαίους, να ακολουθήσουν μιαν αντίστοιχη πολιτική, σε σχέση με τους πρόσφυγες του Αφγανιστάν.
Ο Ερντογάν, όπως ανακοινώθηκε από την προεδρία, σε φιλικό πάλι ύφος, συμφώνησε με τον έλληνα πρωθυπουργό, να ζητησουν παράδες από την Ευρώπη.
Την έκφραση του να ζητήσουν παράδες, από κοινού από την Ευρώπη, την ανέφερε τουλάχιστον τέσσερις φορές και επίσης τρεις φορές αναφέρθηκε, στο ότι η Ευρώπη πρέπει να πληρώσει και να δώσει παράδες για να λυθεί το ζήτημα.
Θεωρώ λάθος, ποιος είμαι εγώ θα μου πείτε τώρα, αλλά έτσι για την κουβέντα, το ότι ο πρωθυπουργός επικοινώνησε τηλεφωνικά με τον Ερντογάν.
Στα τούρκικα μέσα και τις αναλύσεις, εμφανίστηκε σαν η αδύναμη Ελλάδα που προσπαθεί σήμερα να προσεταιρισθεί τον Ερντογάν, που υποτίθεται απομονώνει, εδώ και δύο χρόνια από τη διεθνή σκηνή, για να αποφύγει τα χειρότερα, με τους πρόσφυγες, που όταν ξεχυθούν, αναγκαστικά μέσω Ιράν θα περάσουν από την Τουρκία και θα φθάσουν στο Αιγαίο.
Θα ήταν πολύ προτιμότερο, ο κ. Μητσοτάκης, να συνεννοούνταν με τους ευρωπαίους ομολόγους του, για να εκφράσει έστω και μερικώς, μιαν ευρωπαϊκή θέση. Ούτε και αυτό το επιχείρησε.
Βέβαια, η παντελής απουσία υπουργού εξωτερικών, όλο αυτό το διάστημα και η απουσία οποιασδήποτε σοβαρής πρωτοβουλίας, στον τομέα αυτό, ανάγκασε τον πρωθυπουργό να εκτεθεί με αυτόν τον τρόπο.
Εάν το πήραμε χαμπάρι, όλοι οι πρωθυπουργοί που παρεμβαίνουν, ακολουθούν τη δική τους πορεία και παίζουν το δικό τους βιολί, γιατί στην περίπτωση του Αφγανιστάν, ΝΑΤΟ και Ευρωπαϊκή Ένωση, έχασαν μαρς, μετά την προαναγγελθείσα αποχώρηση των Αμερικανών.
Και ο φερόμενος ως υπουργός εξωτερικών, που σήμερα τέλειωσε τα μπάνια του και βγήκε στο φως της ημέρας, ούτε λίγο ούτε πολύ, ζητά από τη διεθνή κοινότητα, να εκλάβουν ως έγκλημα καθοσιώσεως το ότι οι Ταλιμπάν θεωρούν την Τουρκία, φιλική χώρα.
Δεν έχει πάρει χαμπάρι το τι συμβαίνει γύρω του και συνεχίζει με τις εμμονές του.
Σε ό,τι αφορά τις γυναίκες και το ζοφερό μέλλον που τις περιμένει, στα χέρια των Ταλιμπάν
Καλό είναι που ανησυχουμε, καλό είναι που δυσανασχετούμε, ακόμα καλύτερο που δακρύζουμε κιόλας, για τη μοίρα αυτών των γυναικών, αρκεί να μη συνέβαινε μοναχά στο μπαλκόνι ή στην παραλία, που ξοδεύουμε δέκα λεπτά για να τις σκεφτούμε, γιατί καμιά έμπρακτη αντίδραση, εννοώ κινητοποίηση, έστω 15 γυναικών, λόγω καλοκαιριού, δεν έχει εμφανιστεί.
Για να υπάρξει ρεύμα βοήθειας για την απελευθέρωση γυναικών, από τα νύχια του ταλιμπανισμού, δεν φτάνουν τα ευχολόγια, χρειάζονται κινητοποιήσεις και αντιδράσεις σοβαρές με επιπτώσεις.
Το κακό είναι ότι οι τρεις δυνάμεις με τις οποίες καλούνται να συνεννοηθούν οι διεθνείς οργανώσεις, είναι η Ρωσία του Πούτιν, η Κίνα που χαμογελάει νικήτρια και φυσικά η Τουρκία. Αυτοί πρέπει να πειστούν, με χίλιους δύο τρόπους, πως πρέπει να απελευθερωθούν οι γυναίκες, από τη μεγγενη του Ταλιμπανισμού και τη σαρία.
Και για να καταλάβουμε την ευκολία, ο Ερντογάν στο ίδιο ανακοινωθέν για τη συνομιλία του με το Μητσοτάκη, αναφέρθηκε στην κυβέρνηση των Ταλιμπάν, μιλώντας για αντιπροσωπευτικότητα και δείγμα δημοκρατίας.
Τόσο δύσκολος είναι αυτός ο αγώνας, που πρέπει να ξεκινήσουμε όλοι μαζί.