Τη διέκρινες σε όλες σχεδόν τις ευχές, στις ματιές, στο σφίξιμο του χεριού… Μια αγωνία, μια διάθεση για αισιοδοξία, για (αλληλο)τόνωση του ηθικού μας. Λες και παραμονή το βράδυ πιάστηκε όλη η χώρα χέρι χέρι φωνάζοντας όσο πιο δυνατά μπορούσε: «Είμαι η Ελλάδα και είμαι καλά!». Ηταν όμως;
Η αλήθεια είναι ότι μέσα στο 2012 μπήκαν οι βάσεις για να μπορέσουμε να ανακάμψουμε. Καταφέραμε -όχι τζάμπα…- να παραμείνουμε στο ευρώ, έχουμε μια τρικομματική κυβέρνηση συνεργασίας, στην οποία -για πρώτη φορά- βάζει πλάτη και ένα αριστερό κόμμα. Φτάνουν αυτά για να βγούμε από το αδιέξοδο;
Σε καμιά περίπτωση. Οσα κερδίσαμε, ήταν χρήσιμα για να αναπνεύσει η χώρα, για να βγάλει το κεφάλι έξω από το νερό, αλλά για να αφήσουμε τον εφιάλτη πίσω χρειάζονται πολύ περισσότερα. Ο δρόμος είναι μακρύς κι εμείς -αν δεν θέλουμε να κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας- είμαστε ακόμα στην αρχή. Αν οι προσπάθειες και αυτής της κυβέρνησης περιοριστούν στην υλοποίηση των δημοσιονομικών όρων του Μνημονίου, είναι βέβαιο ότι και το αποτέλεσμα θα είναι το ίδιο. Ηδη, με το «καλημέρα», οι εισπρακτικοί στόχοι που τέθηκαν για τα τέλη των Ι.Χ. και τα έσοδα που προϋπολογίστηκαν από την αύξηση του φόρου στο πετρέλαιο δεν πιάνονται πια. Οχι για λόγους… ανυπακοής, αλλά αδυναμίας πληρωμής! Κι ας μην εφησυχάζουν κάποιοι ότι πιάσαμε πάτο, γιατί πάτος στα μέτρα είναι μόνο ο πλεονασματικός προϋπολογισμός!
Στις συνθήκες που διαμορφώθηκαν, η μεταρρύθμιση των… ιερών και των οσίων είναι επιτακτική ανάγκη. Ορθολογική ανασυγκρότηση του Δημοσίου, αποτροπή κάθε δυνατότητας φοροδιαφυγής, αποκρατικοποιήσεις, γραφειοκρατία και διαφθορά, ισχυρό κράτος πρόνοιας και κοινωνικών παροχών, αποκακουργοασυλοποίηση (δύσκολη λέξη, αλλά κάποτε ας μάθουμε να την προφέρουμε) της παιδείας!
Είναι σωστό να μη μείνει κανείς -που θα αποδειχθεί η ενοχή του- ατιμώρητος, αλλά να συνειδητοποιήσουμε ότι, όσους Παπακωνσταντίνου κι αν βάλουμε μέσα, η τρύπα των ελλειμάτων δεν πρόκειται να κλείσει. Και να συνειδητοποιήσουμε ακόμα ότι η επιτυχία των μεταρρυθμίσεων δεν αφορά μόνο την κυβέρνηση. Είναι υπόθεση όλων μας!
Έδειξε πρωτοχρονιάτικα η τηλεόραση ένα ρεπορτάζ για την άρνηση των Ελλήνων γιατρών να δουλέψουν στο εξωτερικό, απορρίπτοντας ακόμα και υπερδιπλάσιους μισθούς. Γιατί στο εξωτερικό «αν σε πιάσουν με το φακελάκι, τέλειωσες»… Αν παραμείνουμε η χώρα με το φακελάκι, όπως μας αποκαλούν, τελειώσαμε και μεις!