Είναι φορές που ενώ νομίζεις ότι η πολιτική αντιπαράθεση έχει «πιάσει πάτο» έρχεται ένα νέο γεγονός για να διαψεύσει τις προβλέψεις σου. Σε μια περίοδο μαύρων καθημερινά μαντάτων για την αλόγιστη και σκληρή κοινωνική βία και εγκληματικότητα κάθε μορφής, τα κομματικά επιτελεία δεν διστάζουν να βγάλουν από τις προεκλογικές τους φαρέτρες βέλη που δεν θα μπορούσε συλλάβει ποτέ και η πιο αρρωστημένη φαντασία. Ο κατήφορος κάποιων δεν έχει τέλος, συμπαρασύροντας σε θολά νερά την πολιτική ζωή της χώρας.

Η υπόθεση με το 12χρονο κορίτσι που έμπλεξε στα δίχτυα αδίστακτων μαστροπών έχει συγκλονίσει το πανελλήνιο. Οι αποκαλύψεις που βλέπουν καθημερινά το φως της δημοσιότητας δείχνουν το μέγεθος της σαπίλας που έχει διαβρώσει ένα μέρος της κοινωνίας αλλά και της αδιαφορίας ή και ανοχής που συγκαλύπτει ουσιαστικά επί χρόνια τα κυκλώματα των κακοποιών. Η δικαιοσύνη καλείται να κάνει το καθήκον της σκάβοντας όσο γίνεται πιο βαθιά αλλά το θέμα της ανεξέλεγκτης βίας δεν μπορεί παρά να απασχολήσει σοβαρά τους αρμόδιους κρατικούς φορείς, τις κοινωνικές οργανώσεις και τις πολιτικές δυνάμεις, αν θέλουμε να σπάσει κάποτε το φρικτό απόστημα.

Η κομματική αντιπαράθεση που έχει ξεσπάσει με αφορμή την υπόθεση του Κολωνού αποδεικνύει ότι δεν υπάρχει τέλος στον πολιτικό κατήφορο ορισμένων. Είναι δυνατόν να γίνεται διαχωρισμός των παιδεραστών σε «αριστερούς» και «δεξιούς», σε μέλη του ενός ή του άλλου κόμματος; Είναι δυνατόν να μην απομακρύνεται από ένα κόμμα αυτομάτως οποιοσδήποτε φέρεται, βάσει στοιχείων, ότι εμπλέκεται στην αποτρόπαιη αυτή υπόθεση; Είναι δυνατόν να μην διαγράφεται βουλευτής που συνδέει δημοσίως την παιδεραστία με συγκεκριμένο κόμμα, προσβάλλοντας συνολικά το πολιτικό σύστημα; Είναι δυνατόν να γίνεται ψηφοθηρία πάνω από βιασμένα παιδικά κορμιά;